Του Άγη Βερούτη

Σε αυτή την επιστολή που έλαβα με έναυσμα ένα σχόλιο του 31χρονου που μας απασχόλησε στο προηγούμενο άρθρο, ένας άλλος αναγνώστης βρίσκει την ευκαιρία να μας εξηγήσει πώς λειτουργεί η περίφημη "προσωπική διαφορά" που όλοι ακούμε και λίγοι καταλαβαίνουμε. 

Αυτό που λέγει ουσιαστικά είναι ότι η προσωπική διαφορά είναι εις όφελος όποιου την έχει πάρει έναντι των υπόλοιπων συνταξιούχων, και όχι εις βάρος του. 

Απολαύστε:

_________

"Καλησπέρα κύριε Βερούτη

Σας διαβάζω εδώ και πολύ καιρό στο capital […] και συνήθως συμφωνώ με τα περισσότερα που γράφετε.

Ούτε με αυτό το εμαιηλ θα διαφωνήσω, αλλά με αφορμή το συγκινητικό εμαιηλ του σκληρά εργαζόμενου 31 ετών που δημοσιεύσατε, δράττομαι κι εγώ της ευκαιρίας να παραθέσω ένα σοβαρό πρόβλημα αδικίας σε βάρος μερίδας συνταξιούχων (ή αν θέλετε άδικης εύνοιας άλλων συνταξιούχων για ψηφοθηρικούς λόγους, για το οποίο δυστυχώς ουδείς δημοσιογράφος γράφει και κανένα κόμμα δεν ασκεί κριτική....)

Ο προηγούμενος νεαρός αρθρογράφος 31 ετών ...έχει φυσικά απόλυτο δίκιο να αναρωτιέται αν θα πάρει κάποτε σύνταξη, πιθανόν μετά 40+ χρόνια. Το ιστορικό της χώρας με τον λαϊκισμό, την ψηφοθηρία, την μόνιμη μετάθεση για αργότερα των ενοχλητικών προβλημάτων, τις κοινωνικές αδικίες με την εύνοια όσων έχουν μέσο πίεσης, τον υπερδανεισμό, κλπ κλπ δεν συνηγορεί με τίποτε στο να ελπίζει κάποιος ότι τα λεφτά που βάζει σήμερα στον ΕΦΚΑ θα υπάρχουν και όταν αυτός βγει στην σύνταξη, ώστε να μπορεί να καλύπτει τότε αξιοπρεπώς τις ανάγκες του. Άλλωστε το σύστημα μας είναι αναδιανεμητικό, δηλαδή οι τωρινοί εργαζόμενοι αλλά και οι φορολογικές εισπράξεις καλύπτουν τις συντάξεις των σημερινών συνταξιούχων και μάλιστα σε ότι αφορά τους ΔΥ οι εισφορές του εργοδότη τους είναι καθαρά λογιστικές εγγραφές και όχι λεφτά που μπαίνουν σε πραγματική κάσα για το μέλλον. Αν προσθέσουμε στην εξίσωση και την συνεχώς επιδεινούμενη υπογεννητικότητα νομίζω πως το πρόβλημα γίνεται εκρηκτικό για το μέλλον, με την αναλογία εργαζόμενων προς συνταξιούχους να χειροτερεύει συνεχώς.

Θα έρθω τώρα στα δικά μου προβλήματα, δηλαδή ενός "εργαζόμενου συνταξιούχου" 67 ετών που πήρε σύνταξη το 2020, στα 62 με 40 χρόνια (ορισμένα με εξαγορά πλασματικών), δηλαδή μετά τον Νόμο Κατρούγκαλου τον Μάιο του 2016. Με τον Νόμο αυτό και για να μην υπάρξουν τεράστιες αντιδράσεις στην τότε κυβέρνηση Συριζανελ, οι περικοπές έγιναν στους νεότερους συνταξιούχους με τις αλλαγές στον τρόπο υπολογισμού των συντάξεων (ποσοστά αναπλήρωσης), και δεν έγιναν άλλες περικοπές σε όσους είχαν ήδη βγει στην σύνταξη. Έτσι οι προ Κατρούγκαλου συνταξιούχοι στις περισσότερες περιπτώσεις απέκτησαν μικρή ή μεγαλύτερη "προσωπική διαφορά", η οποία υποδήλωνε το πόσα ευρω τον μήνα ήταν μεγαλύτερη η σύνταξή τους από αυτήν ενός συναδέλφου τους με τα ίδια ασφαλιστικά προσόντα, που είχε την ατυχία να βγει μετά τον Νόμο Κατρούγκαλου. 

Στο δικό μου Ταμείο (ΤΣΑΥ) η προσωπική διαφορά ήταν 350 ευρώ τον μήνα για τον απλό συνταξιούχο και πάνω από 450 για τον συνταξιούχο που πλήρωνε αυξημένες κατά 50% εισφορές. Με τον Νόμο Βρούτση (μεγαλύτερο ποσοστό αναπλήρωσης στα 31-40  χρόνια εργασίας) οι διαφορές αυτές μειώθηκαν κατά 70-100 ευρώ τον μήνα και με τις ετήσιες αυξήσεις λόγω του πληθωρισμού κέρδισαν άλλα 50-70 ευρώ, δηλαδή σήμερα κυμαίνονται από 230 μέχρι 330 ευρώ και αποτελούν την σημερινή προσωπική διαφορά! 

Η κυβέρνηση παραδέχεται ότι σήμερα υπάρχουν ακόμη 670000 συνταξιούχοι με προσωπική διαφορά, πλην όμως και ενώ οι συγκεκριμένοι παίρνουν ήδη εδώ και πάνω από 9 χρόνια μεγαλύτερες συντάξεις από τους νεότερους συναδέλφους τους, έκρινε ότι πρέπει και αυτοί να παίρνουν πλέον τις ετήσιες αυξήσεις των συντάξεων, αδιαφορώντας ότι έτσι οι αδικημένοι νεότεροι με τις μικρότερες συντάξεις δεν θα τους φτάσουν ποτέ και που αυτό είχε ψηφιστεί τότε! 

Ε λοιπόν γι αυτό το κραυγαλέα άδικο για τους νεότερους συνταξιούχους ζήτημα δεν έχω διαβάσει ακόμη δημοσιογράφο να διαμαρτύρεται για την αδικία, ούτε και κανένα κόμμα από αυτά που μας μιλάνε συνεχώς για το δίκιο να σηκώνει το θέμα στην Βουλή ή αλλού! (ψηφαλάκια γαρ). 

Μερικοί μάλιστα δημοσιογράφοι το ξεφτιλίζουν εντελώς όταν διαβάζουμε....για τους καημενους συνταξιούχους με προσωπική διαφορά ....που κάποιοι θα χρειαστούν 37 χρόνια για να αρχίσουν να παίρνουν αυξήσεις, δηλαδή που ακόμη και με τις αυξήσεις του πληθωρισμού οι νεότεροι συνάδελφοι δεν θα τους έφταναν ποτέ!! 

Σε κάθε περίπτωση και εφόσον....βρέθηκαν λεφτά, μπορούσε η κυβέρνηση να μειώσει την προσωπική διαφορά από κάτω προς τα πάνω, δίνοντας δηλαδή κάποιες μεγαλύτερες αυξήσεις στους συνταξιούχους που οι συνάδελφοί τους συνεχίζουν να έχουν μεγάλη προσωπική διαφορά. 

Αυτό θα ήταν το δίκαιο, αλλά φαίνεται πως μέτρησαν ότι αυτό θα τους έφερνε λιγότερες ψήφους, αν και νομίζω ότι δεν μέτρησαν και τις ψήφους που θα χάσουν από αυτούς που τους ψήφισαν αλλά δεν μπορούν να ανεχτούν ένα τόσο άδικο μέτρο...

Σε αντίθεση με τον 31χρονο είμαι βέβαιος πως θα δημοσιεύσετε την επιστολή!

Με εκτίμηση

Δημητριάδης Ιωάννης-Φίλιππος"

_________

Νομίζω είναι ξεκάθαρο τι εννοεί ο επιστολογράφος: ότι η στόχευση στις αυξήσεις των εχόντων προσωπική διαφορά, ουσιαστικά επεκτείνει μια εξαρχής αδικία που έγινε από το νόμο Κατρούγκαλου προς τους νέους συνταξιούχους. 

Δηλαδή δεν είναι κάτι καλό αλλά το αντίθετο. 

Τι γνώμη έχετε εσείς;

agissilaos@gmail.com