Του Άγη Βερούτη

Την περασμένη εβδομάδα δημοσίευσα επιστολή δημοσίου υπαλλήλου η οποία εξανίστατο για τον τρόπο με τον οποίον επανειλημμένα αντιμετώπισα το πρόβλημα του ελληνικού Δημοσίου. 

Ούτε λίγο ούτε πολύ, η επιστολογράφος επεσήμανε ότι δεν φταίει ο δημόσιος τομέας για την αντιπαραγωγικότητά του, αλλά οι πολίτες που λειτουργούν με γνώμονα το προσωπικό τους συμφέρον και όχι το δημόσιο καλό. Φυσικά αυτονόητη ερώτηση που προκύπτει είναι για ποιο λόγο οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν συμπεριλαμβάνονται στους Έλληνες πολίτες, κατά την επιστολογράφο; 

Και σε κάθε περίπτωση, αν οι διαδικασίες και η ευθύνη ανταπόκρισης τηρούνταν, θα υπήρχε ανάγκη να βάλει κάποιος μέσον ή να πέσουν "τηλέφωνα” άνωθεν;

Ένας αναγνώστης της στήλης, επίσης δημόσιος υπάλληλος, έδωσε την απάντηση σε αυτό μου το τελευταίο ερώτημα: Δεν υπάρχουν διαδικασίες για να τηρηθούν, ούτε μετρήσιμες ούτε ποιοτικής μορφής, υποστηρίζει. Όταν κάτι λειτουργεί καλά, λέγει, αυτό συμβαίνει από το μεράκι του επικεφαλής κάποιας υπηρεσίας, και ότι γιατί κάτι τον υποχρεώνει να το κάνει. 

Φυσικά υπάρχουν οι διαδικασίες που πρέπει να τηρήσει ο πολίτης, και εμφανίζονται με τη μορφή ερμηνευτικών εγκυκλίων και υπουργικών αποφάσεων που πρέπει να τηρεί ο απλός πολίτης. Όπως π.χ. να καθαρίσει το οικόπεδό του κάθε άνοιξη για να μην έχουμε πυρκαγιές το καλοκαίρι.

Παραθέτω αυτούσια την απαντητική επιστολή στο προηγούμενο άρθρο, με το πλήρες ονοματεπώνυμο του υψηλόβαθμου δημοσίου υπαλλήλου-επιστολογράφου που απαντά, κατ’ επιλογήν του:
_______

"Άγη, χαίρε.

Στις αναλύσεις σου για τα θέματα ιδιωτικού τομέως (οικονομίας - εταιρειών κλπ) ενίοτε (όχι πάντα) είσαι από καλός έως εξαιρετικός. Στις αναλύσεις σου επί τού δημοσίου τομέως, αναρωτιέμαι "πού ζεις;".

Πολύ σύντομα και περιεκτικώς.

Ας πάρουμε ως θέμα εξέτασης, μία δημόσια υπηρεσία ελέγχων "εν υπαίθρω".

Η δημόσια αυτή υπηρεσία έχει εργασία και εκτός γραφείου και εντός γραφείου.

Ερωτήματα: 

Υφίσταται καταγραφή πόσες εργασίες εντός και εκτός, είναι υποχρεωμένη (η εν λόγω υπηρεσία) να διεκπεραιώνει; ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: ΟΧΙ

Έχουν θεσμοθετηθεί πρωτόκολλα ενεργειών (για τη διεκπεραίωση των εργασιών με αντικειμενικό και όχι υποκειμενικό τρόπο); ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: ΟΧΙ

Έχουν αποτυπωθεί σε ποιες οφειλόμενες ενέργειες διεκπεραιώσεως εργασιών πρέπει να προβαίνουν οι υπάλληλοι, ανά ειδικότητα, ανά βαθμό, ανά ειδίκευση, ανά τμήμα και διεύθυνση κλπ; ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: ΟΧΙ

Έχουν θεσμοθετηθεί οι ανάγκες τής κάθε υπηρεσίας σε απολύτως συγκεκριμένες ειδικότητες και αριθμό υπαλλήλων, βάσει τού αριθμού των εργασιών διεκπεραιώσεως (οι οποίες έχουν καταγραφεί σε βάση τριακονταετίας και σε σύγκριση με άλλες χώρες) αλλά και του τύπου και της μορφολογίας των εργασιών; ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: ΟΧΙ

Θα μπορούσα να θέσω και έτερα ερωτήματα αυτού τού τύπου. Για λόγους συντομίας σταματώ εδώ. Συνεπώς σε τι συνίσταται η αξιολόγησις αφού είναι ανύπαρκτα τα ανωτέρω;

Υπ΄ όψιν ΔΕΝ αναφέρομαι στις υπαρκτές παθογένειες τού ελληνικού κράτους, το οποίο λειτουργεί με μορφή εξευγενισμένης οθωμανικής διοικήσεως. Αναφέρομαι σε στοιχειώδεις τυπικές οργανωτικές δομές δημόσιας διοικήσεως ως προαπαιτούμενο ενιαίας δράσης και κανόνων.

Όσον αφορά τον ιδιωτικό τομέα, αυτό πού έχω να σού πω είναι ότι η διοίκησις των πάσης φύσεως εταιρειών συναγωνίζεται το χάλι της διοικήσεως του δημοσίου τομέως και για αυτό ούτε στον ιδιωτικό τομέα υπάρχει η έκρηξις πού απαιτείται για το άλμα τής ελληνικής οικονομίας. Εάν υπήρχε πραγματικό χάσμα εξέλιξης και ανάπτυξης τού συνόλου τού ιδιωτικού τομέως εν συγκρίσει με το σύνολο τού δημοσίου τομέως, τότε θα υπήρχε νομοτελειακώς ανέλιξις (αναγκαστική) και τού δημοσίου τομέως.

Φυσικά, υπάρχουν διαμάντια ιδιωτικών εταιρειών αλλά και δημοσίων υπηρεσιών, αλλά τούτο οφείλεται σε αρκετές περιπτώσεις στα φωτισμένα μυαλά τών στελεχών (κυρίως  ηγετικών στελεχών) και όχι στην ύπαρξη και εφαρμογή οργανωτικών δομών αντικειμενικής υποστάσεως.

Τέλος, με αφορμή την πρόσφατη διένεξη μεταξύ ηγεσίας Αρείου Πάγου και συνδικαλιστικής ενώσεως δικαστικών λειτουργών, η επίκλησις στη θεσμοθετημένη διά νόμου "συνείδηση" ως τρόπου λειτουργικής διαδικασίας διεκπεραίωσης των εργασιών τού θεσμού τής δικαιοσύνης, καταδεικνύει το έρεβος και την υποκρισία δόμησης τού ελληνικού κράτους.

ΔΕΝ γουστάρω να με κρίνει η συνείδηση οπουδήποτε κρατικού λειτουργού, γιατί ενδεχομένως η συνείδησή του (εάν υφίσταται ως εγγενής ψυχική λειτουργία) να είναι ψυχανώμαλη - ανάπηρη - ανύπαρκτη - άρρωστη - αλλοτριωμένη κλπ κλπ κλπ και ΔΕΝ υπάρχει τρόπος και τεχνικό όργανο μέτρησής της.

Στήν υγεία μας και στό μέλλον τα χειρότερα.
Ο αιρετικός αναγνώστης σου 

Θεόδωρος Τριανταφυλλόπουλος”
________

Το παραπάνω δείχνει ξεκάθαρα εκ των έσω του δημοσίου τομέως γιατί είναι τόσο δύσκολη η αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων: δεν υπάρχουν ξεκάθαρες οδηγίες τι θα πρέπει να κάνει καθένας και σε ποια ποσότητα. 

Επίσης επισημαίνει ένα άλλο θέμα, που έχει να κάνει με τον επαναπροσδιορισμό των μισθών των δικαστών με δική τους απόφαση. Όσο νάναι είναι ένα θέμα και αυτό.

Τέλος ο κ. Τριανταφυλλόπουλος αναμένει τα πράγματα να χειροτερέψουν. 

Ελπίζω να έχει άδικο.

Βοήθειά μας, ημέρες που είναι.

agissilaos@gmail.com