Του Άγη Βερούτη

Η τραγωδία της απώλειας 57 ανθρώπινων ζωών στο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη μονοπωλεί την καθημερινή επικαιρότητα και αρθρογραφία των τελευταίων εβδομάδων. 

Αν και προσπαθώ σκοπίμως να μην μπω στη διαδικασία συμπερασμάτων, τουλάχιστον πριν μας πει η Δικαιοσύνη τι πραγματικά συνέβη, νομίζω ότι είναι στιγμή να γραφτεί μια διαφορετική οπτική  του σήμερα. Δεν θα προσπαθήσω ούτε να καταλήξω σε συμπέρασμα ούτε να δικαιώσω κάποιον, αλλά να χαρτογραφήσω την πολωτική επίδραση αυτής της τραγωδίας στη σημερινή κοινωνία των Ελλήνων.

Αν ψάχνετε για συμπεράσματα για την τραγωδία, καλό είναι να σταματήσετε την ανάγνωση του άρθρου τώρα -και να πάτε σε άλλα σημειώματα που είμαι σίγουρος ότι θα τα περιέχουν. 

Εγώ θα περιμένω τη Δικαιοσύνη.

Είναι βέβαιο ότι σε αυτή την πόλωση που έχει δημιουργηθεί σχεδόν δυο ολόκληρα χρόνια μετά την τραγωδία, υπάρχουν βαθύτερα αίτια, όπως διάβασα με ενδιαφέρον προ ολίγων ημερών σε άρθρο του Γιώργου Μάτσου (με τον οποίον συχνά διαφωνούμε, αλλά όχι εδώ) "Κι όμως, δεν είναι τα Τέμπη το κύριο πολιτικό πρόβλημα της κυβέρνησης". Εξετάζοντας πολλές παραμέτρους καταλήγει: "η εκλογική βάση της ΝΔ διερράγη πρωτίστως από τη φορολογική πολιτική που βιώνουν ιδίως μικρομεσαίες επιχειρήσεις και ελεύθεροι επαγγελματίες”.

Οι εργαζόμενοι στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και οι αυτοαπασχολούμενοι είναι η βάση της ΝΔ και η σπονδυλική στήλη της μεσαίας τάξης. Η ραχοκοκαλιά της, όπως λένε ποιητικά ενίοτε οι διαθέτοντες ποιητική φλέβα.

Είναι μεγάλο λάθος οποιασδήποτε κυβέρνησης να θρυμματίζει τη σχέση της με τη μεσαία τάξη σε κοινή θέα, και να παριστάνει ότι δεν το βλέπει.

Ειδικά, είναι ακόμα μεγαλύτερο λάθος, όταν είναι προφανές σε όλους ότι τα οικονομικά οφέλη αυτού του θρυμματισμού θα είναι πενιχρά (της τάξεως των €660 εκατομμυρίων για το τεκμήριο αυτοαπασχολούμενων έλεγαν τότε) όταν σε αχρείαστη επιδοματική πολιτική και επιδοτήσεις πηγαίνουν πολλαπλάσια.

Επί του αποτελέσματος όμως, όταν κάποιος έχει ακούσει τον τότε αρμόδιο υφυπουργό και τον υπουργό της κυβέρνησης, να λέγουν ότι τα μέτρα συνειδητά στοχεύουν στο κλείσιμο των "μικρών” και όχι στις εισπράξεις, είναι αστείο να πιστέψει κανείς ότι οι αποφάσεις αυτές δεν θα έχουν πολιτικό κόστος, ειδικά για ένα κόμμα όπως η ΝΔ, που υπερηφανεύεται ότι εκπροσωπεί τη μεσαία τάξη.

Όσες φορές έχει στραφεί μια κυβέρνηση ενάντια στην πολυπληθέστερη όλων κοινωνική τάξη, τη μεσαία, το έχει πληρώσει εκλογικά πολύ ακριβότερα από όσο υπολόγιζε αρχικά. 

Είτε αυτή ήταν η κυβέρνηση Γ.Παπανδρέου που θεσμοθέτησε το ΕΕΤΗΔΕ (σημερινό ΕΝΦΙΑ), είτε η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου με τα μπλόκα της τροχαίας και τη σύλληψη οφειλετών του ΤΕΒΕ για πεντοχίλιαρα, είτε η κυβέρνηση Τσίπρα ΣΥΡΙΖΑ / ΑΝΕΛ - Μεγαλοοικονόμου - Παπακώστα, με τις εισφορές του κατά τα άλλα συμπαθέστατου, ταλαντούχου (και κωμικοτραγικού) κ. Κατρούγκαλου.

Δε πάει να ανεβαίνει η χώρα αλματωδώς βαθμίδες πιστοληπτικής κατάταξης διεθνώς, δε πάει να δουλεύουν πυρετωδώς τα τουριστικά θέρετρα 8 μήνες το χρόνο, δε πάει να ιδιωτικοποιήσεις τις μισές δημόσιες εταιρείες της χώρας και να ψηφιοποιήσεις όλη τη γραφειοκρατία. 

Όταν ο αυτοαπασχολούμενος βιοπαλαιστής βλέπει να οργιάζει το παραεμπόριο στα πεζοδρόμια και εσύ να του κλείνεις το μαγαζί γιατί καταργείς τις 72 δόσεις και επιτρέπεις μόνο 12 ως 24, να του βάζεις τεκμήριο εργασίας λες και δε πληρώνει φόρο από το πρώτο ευρώ χωρίς αφορολόγητο, να τον βάζεις να χοροπηδάει στο ένα πόδι για τα MyData και τις ταμειακές και τα POS που δεν λειτουργούν καν όπως ήταν η σχεδίαση, και να βγαίνει ευθαρσώς και ο τότε υφυπουργός Θεοχάρης να λέγει ότι στόχος είναι να κλείσουν οι "μικροί”, είναι άστοχο να πιστέψει ο οποιοσδήποτε έχει επαφή με την πραγματική αγορά ότι η σπίθα που βάζει δεν θα φουντώσει να τον κάψει. 

Έκλεισαν. 

Η απουσία αξιόπιστης εναλλακτικής στην παρούσα κυβέρνηση είναι ακόμα πιο εμπρηστική για τη συγκυρία. Οργή χωρίς διέξοδο, χωρίς πολιτικές εναλλακτικές, οδηγεί σε έκρηξη. Η συρρίκνωση του εκλογικού σώματος λίγο πάνω από τέσσερα εκατομμύρια στις Ευρωεκλογές θα έπρεπε να είχε λειτουργήσει ως καμπανάκι. Δεν λειτούργησε.

Αυτό το κύμα βουβής απογοήτευσης και οργής της μεσαίας τάξης που νιώθει άδικο να τη θρυμματίζει η κυβέρνηση που εκείνη η ίδια ανέδειξε, βρήκαν να καβαλήσουν τα σημερινά αστεία αντιπολιτευτικά κόμματα που λειτουργούν με το Μαοϊκό "Μεγάλη αναταραχή, υπέροχη κατάσταση”... 

Αφορμή είναι η τραγωδία, ο τραγικός θάνατος 57 νέων παιδιών, που ένας ηλίθιος δολοφόνος έστειλε με το χέρι στη λάθος σιδηροδρομική γραμμή σε τροχιά σύγκρουσης θανάτου. 

Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι κανένας Κυριάκος Μητσοτάκης και κανένας Κώστας Αχ. Καραμανλής δεν θα μπορούσαν να ήξεραν την ανικανότητα αυτού του αχθοφόρου δολοφόνου που διόρισαν ΣΥΡΙΖΑίοι και Πασόκοι. Αλλιώς είναι επίσης μαθηματικά βέβαιο ότι θα τον είχαν καθαιρέσει!

Χθες κυκλοφορούσε η φήμη να μη γίνουν αγορές από καταναλωτές, για διαμαρτυρία έναντι στην κυβέρνηση, για τις αυξήσεις στα τρόφιμα και την επιδείνωση στην οικονομική κατάσταση των πολιτών. 
Αύριο θα είναι κάτι άλλο. 

Στις 28/2 θα κατέβουν ξανά -κανείς δεν ξέρει πόσοι- και πιθανότατα θα "καεί" η Αθήνα.

Ο Μητσοτάκης τραγικά μόνος, έχει αφεθεί να προσπαθεί να εκλογικεύσει το δημόσιο διάλογο και να αντικρούσει τον παραλογισμό, ενίοτε με συνδρομή από τον Παύλο Μαρινάκη ή το Ρωμανό, και ελάχιστους άλλους, ενώ τίποτε που μπορεί κανείς να πει για την τραγωδία και τα Τέμπη δεν θα κοπάσει τη βουβή οργή του κόσμου.

Το πρόβλημα είναι αλλού, και εκεί στο "αλλού" πρέπει να εστιαστούν οι λύσεις. 
Όσο υπάρχει ακόμα χρόνος. 

Τα τέρατα παραμονεύουν.

agissilaos@gmail.com