Του Θοδωρή Γιάνναρου

Φοβάμαι πως αυτά που συμβαίνουν τώρα δίπλα και γύρω μας, μάλλον φαίνονται σαν παιδικό παιχνιδάκι, σε σύγκριση με αυτά που είναι μπροστά μας και πλησιάζουν απειλητικά!

Οι κοσμογονικές αλλαγές στην ιστορία είναι γνωστό τοις πάσι πως καθορίζονται μέσα από απρόβλεπτες πολεμικές εξελίξεις με πολλά θύματα και καταστροφές, που πάνε την ανθρωπότητα πολύ πίσω… Θέλουμε δεν θέλουμε, ζούμε σε μια νέα πολυπολική παγκόσμια τάξη, η οποία όμως, επειδή δεν είναι ακόμα αποδεκτή από την παγκόσμια κοινωνία, είναι μάλλον προφανές και μη αναστρέψιμο ότι θα διαμορφωθεί βίαια, μέσω κλιμάκωσης των εχθροπραξιών και των σκληρών πολεμικών συγκρούσεων νέας κοπής.

Οι πλανητάρχες που διατηρούν μια παγκόσμια εξουσία είναι εξαιρετικά δύσκολο, αν όχι σπάνιο, να αποδεχθούν να την εγκαταλείψουν ειρηνικά, χωρίς επικίνδυνα παρατράγουδα. Από την άλλη, μετατροπές και αλλαγές στην παγκόσμια τάξη συνήθως γίνονται δια των όπλων, δηλαδή μέσω πολεμικών συγκρούσεων χωρίς έλεος, όπου ο ανθρωπισμός έχει εξοριστεί... Τόσο οι κατέχοντες την εξουσία όσο και οι επίδοξοι δελφίνοι προτιμούν να συγκρουστούν στο έπακρον, μέχρι οι χώρες να ισοπεδωθούν και να γίνουν ερείπια – να οδηγήσουν δηλαδή τον κόσμο σε μια Αποκάλυψη, όπου ο παλιός κόσμος θα έχει μετατραπεί σε ερείπια και οι άνθρωποι θα γυρίσουν πίσω στον Μεσαίωνα. Και δυστυχώς, σήμερα δεν απέχουμε και πολύ από κάτι τέτοιο.

Παρ’ όλο που η ιστορία είναι γεμάτη από ανατροπές, οι Δυτικοί ηγέτες θα έπρεπε να εγκαταλείψουν με τη θέλησή τους την ηγεμονία τους – πράγμα αδύνατο. Ενώ από την άλλη, αν δεν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε ο πόλεμος θα είναι αναπόφευκτος. Ήδη παρακολουθούμε τους πολέμους στη Μέση Ανατολή και την Ουκρανία, τις εχθροπραξίες στην Αφρικανική Ήπειρο, στην Κορέα μεταξύ Βορρά και Νότου, της Αρμενίας με το Αζερμπαϊτζάν, το πολεμικό κλίμα μεταξύ Κίνας και Ταϊβάν, στο Κόσοβο, στη Βοσνία, μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν, ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία και αλλού. Αλλά ακόμα δεν έχει ξεκινήσει σε πλήρη κλίμακα και απλά αποτελεί τον απειλητικό προάγγελο ενός μεγάλου πολέμου, που θα συμβεί προκειμένου να ακολουθήσει υποχρεωτική ανακατανομή της πραγματικής κυριαρχίας μεταξύ αυτών που την κατέχουν και εκείνων που τη διεκδικούν. Τα πράγματα δεν είναι ούτε απλά ούτε προβλέψιμα – μόνο δυσοίωνα και εξαιρετικά επικίνδυνα είναι!

Μπορεί να λέμε και να πιστεύουμε ό,τι θέλουμε, αλλά η "αυτοκρατορία” του μονοπολικού συστήματος που ισχύει μέχρι τις μέρες μας εξακολουθεί να είναι ακόμα πολύ ισχυρή και σταθερή, και αυτό είναι γεγονός. Παρά την παρακμή του σε αρκετά κρίσιμα σημεία και παρά την εσωτερική κρίση που το μαστίζει, οδηγεί μαθηματικά σε μια κατάρρευση και σίγουρα όχι σε ένα άλμα προς τα μπροστά, στο σύνολό της, η δυτική μας κοινωνία και ο δυτικός μας πολιτισμός, που ούτως ή άλλως βιώνουν εκρηκτικές αναταραχές που μόνο ήρεμα νερά δεν προμηνύουν... Παρ’ όλα αυτά, η πολυπολικότητα δεν φαίνεται να κερδίζει, και αυτό διότι, παρ’ όλη την αρνητική της έως τώρα πορεία προς την παρακμή, η δυτική αυτοκρατορία συνεχίζει να βλέπει τα τεκταινόμενα από πάνω, όντας πιο ισχυρή!

Ο δυτικός κόσμος και η δυτική πλανηταρχία δεν σταμάτησαν ποτέ, ούτε τώρα, να διαθέτουν την ισχύ και την ικανότητα να αναδιαμορφώσουν για ακόμα μια φορά την κατάσταση που υφίσταται, καθώς και την ισορροπία δυνάμεων στον χώρο που έχει πλέον διαμορφωθεί μετά τη διάλυση της πάλαι ποτέ κραταιάς Σοβιετικής Ένωσης. Γνωρίζουμε ότι οι παγκοσμιοποιητές δραστηριοποιούνται τα τελευταία τριάντα με σαράντα χρόνια στη Μολδαβία, την Ουκρανία, τον Καύκασο, την Αφρική και την Κεντρική Ασία. Ποιοι τους το επέτρεψαν; Μα φυσικά εμείς όλοι, που βάλαμε τα χέρια και βγάλαμε τα μάτια μας! Την ίδια στιγμή, ο φρικτός πόλεμος στην επικράτεια της Ουκρανίας συνεχίζεται θερίζοντας ψυχές και καταστρέφοντας ζωτικής σημασίας υποδομές. Η Δύση σε καμία περίπτωση δεν θα κάνει πίσω, αν και είναι εξαιρετικά δύσκολο να κερδίσει αυτόν τον πόλεμο υπό αυτές τις συνθήκες που πλέον έχουν διαμορφωθεί και παγιωθεί.

Ποιο είναι το διακύβευμα; Μα είναι πολύ απλά τα πράγματα: εάν ο μονοπολικός κόσμος του Δυτικού Τόξου δεν καταρρεύσει από μόνος του, τότε είναι σχετικά πιθανό, λίαν συντόμως, όλη αυτή η παράνοια που χτίζεται μέρα με τη μέρα, μήνα με τον μήνα, να κλιμακωθεί σε έναν καταστροφικό πόλεμο επικών διαστάσεων... χωρίς κανείς να μπορεί να πει με βεβαιότητα πού θα διεξαχθεί αυτός ο πόλεμος. Και υπάρχουν πολλά μέρη από τα οποία θα μπορούσε να ξεκινήσει – Ευρώπη, Μέση Ανατολή, Ινδία, Ειρηνικός Ωκεανός, Βόρεια Αφρική. Και το ερώτημα που βέβαια αυτομάτως τίθεται είναι εάν και σε ποιο βαθμό θα εμπλακεί η Ρωσία του Πούτιν.

Για να μην αυταπατώμεθα, αυτό που συμβαίνει αυτή τη χρονική περίοδο στην Ουκρανία θα μπορούσε να είναι η αρχή – ο πρόλογος δηλαδή, ενός μεγαλύτερου και πιο τρομερού πολέμου που καλπάζει με ταχύτητα εναντίον όλων μας. Είναι πολύ πιθανό λοιπόν το κακό να ξεκινήσει από τη Ρωσία – που είναι και το πιο πιθανό! Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που η Ευρώπη βρίσκεται σε κατάσταση συναγερμού, με τους Γάλλους και τους Γερμανούς ηγέτες να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου σχετικά με τη Ρωσία, σε καιρούς που στην ήπειρο διαδραματίζονται σε κάποιες περιοχές πολεμικές συγκρούσεις, ενώ σε κάποιες άλλες υπάρχουν σοβαρές εντάσεις. Και ας μην μας διαφεύγει η οικονομική αστάθεια. Η Ευρώπη υποτίμησε αρκετά τον Πούτιν για χρόνια και τώρα είναι πλέον αναγκασμένη να αρχίσει να προετοιμάζεται για τα χειρότερα.

Η Ρωσία ήταν μία από τις δύο παγκόσμιες δυνάμεις τον περασμένο αιώνα, αλλά χωρίς καμία αμφιβολία, η Κίνα είναι πλέον σήμερα ένα από τα πιο σημαντικά κράτη στην πρώτη σειρά, ένα από τα τρία που κυβερνούν σε αυτόν τον πλανήτη, και συνεχώς εξελίσσεται και ισχυροποιείται, με ένα όμως τέταρτο κράτος – το πολυπληθέστερο από πλευράς πληθυσμού – που είναι η Ινδία, η οποία έχει επίσης τα σχέδιά της, χωρίς όμως να βιάζεται... Για τους παγκοσμιοποιητές όμως, η Ρωσία του Πούτιν αποτελεί αυτή τη χρονική περίοδο το κύριο εμπόδιο και τον πρώτο τη τάξει εχθρό τους, και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα.

Σχετικά με το εάν θα ξεσπάσει πόλεμος ή όχι, εξαρτάται από το πώς ο μονοπολικός κόσμος που τον έχει οργανώσει και ενορχηστρώσει θα επιλέξει το νέο επίπεδο κλιμάκωσης της πολεμικής σύγκρουσης.

Οι πόλεμοι ξεσπούν κατά κανόνα κάθε φορά που οι άνθρωποι φωνάζουν και οδύρονται πως δεν θέλουν σε καμία περίπτωση πόλεμο, θάνατο και καταστροφές...

Ίσως είναι ήδη αργά. Ένας μεγάλος πόλεμος θα συμπαρασύρει στη δίνη του όλον τον πλανήτη σε στεριά, αέρα και θάλασσα, χωρίς κανείς να μπορεί να αντιστρέψει τη φρίκη.

*Ο κ. Θεόδωρος Γιάνναρος είναι μοριακός βιολόγος - γενετιστής