Του Θοδωρή Γιάνναρου

Οι πολίτες αυτής της κοινωνίας που δημιουργήθηκε όπως δημιουργήθηκε εδώ στην Ελλάδα, είναι οφθαλμοφανές πως δεν συμπαθούν ιδιαίτερα το οτιδήποτε "κενό”. Πρώτα λοιπόν γεµίζει τις πλατείες των  χωριών, των πόλεων και των κωμοπόλεων και στη συνέχεια προκύπτει  ο πολιτικός που θα ηγηθεί της κυβέρνησης που θα σχηματιστεί μετά από εκλογές. Το θέµα όμως που προκύπτει είναι ότι, όταν τιγκαριστούν με κόσμο οι  πλατείες, πιθανότατα να είναι πλέον πολύ αργά για διορθωτικές ενέργειες… Τότε, ο κύβος θα έχει ριφθεί και μάλιστα με πάταγο και ανεπιστρεπτί!

Παντού σχεδόν στον πλανήτη το παγκόσμιο πολιτικό σύστηµα στηρίζεται σε δύο κυρίως πυλώνες, με τον πρώτο να βρίσκεται στη συντηρητική πλευρά του ποταµού, ενώ ο άλλος στην δήθεν προοδευτική. Όπως πχ στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού  -την Αμερική, όπου συναντάμε ∆ηµοκρατικούς και Ρεπουμπλικανούς, με την διακυβέρνηση της Αμερικής να εναλλάσσεται μεταξύ των δύο αυτών πόλων, που έχουν επισκιάσει κάθε προσπάθεια δημιουργίας οποιασδήποτε άλλης αξιόλογης πολιτικής  δύναμης, αλλά και στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο συναντάμε κυρίως κεντροδεξιούς και οι σοσιαλαριστερούς ή αντί των δεύτερων ενδέχεται να συναντήσουμε Φιλελεύθερους ή Οικολόγους-Πράσινους!

Κάπως έτσι ίσχυαν τα πράγµατα και στη χώρα µας, µε  Ν∆ και ΠΑΣΟΚ  -την τελευταία πεντηκονταετία να κυριαρχούν και άρα οι δύο αυτές παρατάξεις, όπως πριν η ΕΡΕ και η Ένωση Κέντρου, να εναλλάσσονται στην εξουσία. Τα  πάντα όμως ανατράπηκαν  όταν ξεκίνησαν τα ζοφερά αλλά αναμενόμενα  µνηµόνια, εκεί όπου  άρχισε να καταγράφεται μια πλήρης και διαρκής ρευστοποίηση της πολιτικής σκηνής και αυτή η ρευστοποίηση έδωσε ζωή σε πολλά μικρά κόμματα και ακόμα περισσότερα ασήμαντα κομματίδια χωρίς τον παραμικρό λόγο ύπαρξης  -ήταν η εποχή που ο κάθε πικραμένος έφτιαχνε και από ένα κόμμα.

Το ΠΑΣΟΚ ως γνωστόν, κάποια στιγμή κατέρρευσε στα χέρια του Γιώργου Παπανδρέου, του οποίου τα "λεφτόδενδρα” που είχε υποσχεθεί στους πολίτες προεκλογικά  δεν βλάστησαν, µε αποτέλεσµα από τις περίφημες… πλατείες των αγανακτισµένων πολιτών να προκύψουν τα πιράνχας των ΤσιπροΚαµµένων… που κυριολεκτικά έκαψαν τη χώρα. Η διαβόητη "1η φορά Αριστερά προσγειώθηκε στο πολιτικό σκηνικό με στόχο, να διαβρώσει συνολικά την αριστερά και να κατασπαράξει τα μικροκόµµατα της Κεντροαριστεράς. 

Ήταν τότε, που στη δεξιά πολυκατοικία εμφανίστηκε  ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που υποτίθεται… πως κατέφθασε για να προσδώσει προοπτική και ελπίδα στην Ελλάδα των μνημονίων,  της κρίσης και της δυστυχίας, αλλά ο ερχομός και η μετέπειτα παντοδυναµία της Ν.∆. προκάλεσε μια αισθητή παραμόρφωση στο πολιτικό τοπίο γκρεμίζοντας όποιες γέφυρες ακόμα στέκονταν όρθιες και οι οποίeς ήταν εκεί μαζί με κάποια μονοπάτια για να επιτρέπουν στους απανταχού ψηφοφόρους να έχουν την επιλογή να µετακινούνται από τη μια πολιτική παράταξη σε κάποια άλλη και να σχηματίζουν κυβερνήσεις. 

Ο δικοµµατισµός είχε πλέον πεθάνει, το ίδιο τα μπλε και τα πράσινα καφενεία και τα πάντα άλλαξαν τόσο πολύ, που σε τίποτα δεν θύμιζαν πλέον το χθες και από τα συντρίμμια των άλλοτε ισχυρών παρατάξεων που μονοπωλούσαν το ενδιαφέρον των Ελλήνων ψηφοφόρων προέκυψαν μικρά και ασήμαντα κόµµατα διαµαρτυρίας και φασιστικά μορφώματα τύπου Χρυσής Αυγής…

Σε αυτό το θέατρο του παραλόγου και της άκρατης ιδιοτέλειας εμφανίστηκε και ένας αδιαφιλονίκητης παίκτης πρωτιάς, που δεν ήταν άλλος από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Πέρασαν οι μήνες πέρασαν και τα χρόνια και ένα συγκεκριμένο ερώτημα πλανάται στα χείλη των πολιτών όλων των κοινωνικοοικονομικών βαθμίδων το εξής καινότυπο όταν η συζήτηση φθάνει στην περίφημη πρόθεση ψήφου : "Δυστυχώς δεν υπάρχει άλλος! Μακάρι να υπήρχε!” και αυτό ακριβώς είναι και το µεγάλο αυτογκόλ. 

Η κατάσταση που υφίσταται αυτή τη στιγμή στην όμορφη χώρα μας, έχει ήδη προξενήσει μεγάλες αναταραχές, με κίνδυνο να αλλάξουν όλους τους υπάρχοντες πολιτικούς συσχετισµούς και να τιναχτεί στον αέρα η υφιστάμενη πολιτική σκηνή… όμως αυτό δεν συμβαίνει, μιας και τα μονοπάτια και οι γέφυρες μέσω των οποίων θα ήταν δυνατή η μετακίνηση των ψηφοφόρων από εδώ, προς τα εκεί και το αντίθετο έχουν καεί με πολιτικά ναπάλμ και το μόνο που υπάρχει στη θέση τους είναι κρανίου τόπος και μιας και η φυσική μετακίνηση των ανθρώπων που εκλέγουν ηγέτες δεν είναι πλέον εφικτή, έρχεται η άναρχη πλέον κοινωνία η οποία παλεύει να κάνει τη δουλειά που αδυνατούν να κάνουν οι λοιποί αρχηγίσκοι, τύπου Ανδρουλάκη και Σία. Είναι τραγικό μεν, αλλά ολότελα αληθινό, δυστυχώς για την Ελλάδα και εμάς… τους αυτόχειρες!…

Το "κενό” λοιπόν που λέγαμε είναι πια εδώ, παρόν και συστηματοποιημένο… το ίδιο και οι πλατείες πανελλαδικά που γεμίζουν με πολλές εκατοντάδες χιλιάδες θυμωμένους πολίτες, οι οποίοι διαδηλώνουν κατά της κυβερνητικής ανικανότητας και της προσπάθειας συγκάλυψης του εγκλήματος των Τεμπών… στέλνοντας σαφές μήνυμα στην κυβέρνηση η οποία αφού το εισέπραξε, πανικοβλημένη όπως ήταν, αποφάσισε να φορτώσει στον ίδιο τον Μητσοτάκη το βαρύ φορτίο της επικοινωνίας με τις πλατείες… από το γραφείο του στο Μαξίμου, με τις στρατιές των επικοινωνιολόγων της ΝΔ να έχουν κατασκηνώσει στα πόδια του, αθέατοι στην κάμερα, παρακολουθώντας κάθε λεπτομέρεια του λόγου του προς τις εκατοντάδες πλατείες της χώρας που είχαν γεμίσει με πολλές εκατοντάδες πολίτες που είχαν βαρεθεί τον εμπαιγμό!…

Η συνέχεια δεν ήταν καλή! Ήταν θα έλεγε κανείς… απογοητευτική, γιατί αυτή η εσπευσμένη προσπάθεια επικοινωνίας δια του αρχηγού με τις πολυπληθείς μάζες, που είχαν κατακλύσει τις πλατείες, δεν έπιασε και η κυβέρνηση βρέθηκε για ακόμα μια φορά με την πλάτη στον τοίχο και παρ’ όλες τις "συγκινητικές” προσπάθειες του Παύλου Μαρινάκη να αναστρέψει το κακό κλίμα που επικρατούσε, δεν ξεκόλλησε απ’ αυτόν… Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχασε το συγκεκριμένο στοίχημα… το οποίο το κέρδισαν άλλοι  -οι μικροί, που καραδοκούσαν στη γωνία… αόρατοι σε κοινή θέα.

Όλοι αυτοί  που ο Κυριάκος Μητσοτάκης τοποθέτησε με τα ίδια του τα χέρια στην αυλή του, αφ’ ενός, ποτέ σχεδόν δεν του λένε ολόκληρη την αλήθεια, ούτε του μεταφέρουν το κλίμα της διαμαρτυρίας που επικρατεί έξω, αφήνοντάς τον να αιωρείται αμέριμνος στο συννεφάκι του! Αυτού οι άνθρωποι δεν έχουν καμία απολύτως επαφή με τον κόσμο που διαμαρτύρεται και ο οποίος ούτε να τους βλέπει, ούτε να τους ακούει δεν θέλει και αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα του Κυριάκου Μητσοτάκη, στο οποίο αν προσθέσουμε και το κουστούμι αλαζονείας που του ράψανε, προκύπτει το "άκρον άωτον” της δυσαρέσκειας του κόσμου!

Υπάρχει όμως και ένα άλλο σοβαρότερο πρόβλημα για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που προκύπτει από το παραμύθιασμα στου στενού περίγυρου του, που δεν είναι μόνο αυτό που είναι πολύ θορυβώδες, αλλά οι εκνευρισμένοι τα μάλα πολίτες, που απεγνωσμένα αναζητούν λύσεις στα προβλήµατα που καθημερινά τους ταλανίζουν και απειλούν την ίδια τους την ύπαρξη...

Και βέβαια έκανε κάποια πράγματα ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που θα ήταν άδικο να μην του το αναγνωρίσουμε… Έκανε κάποια θετικά βήματα στην οικονομία και στην άμυνα της χώρας, αλλά από κει και πέρα το χάος…

Στην υγεία τα πράγματα είναι τραγικά παρ’ όλο που υπάρχουν τα απαραίτητα κονδύλια.

Στην "παιδεία” τα πράγματα είναι τραγικά, και τα προβλήματα τραγικότερα, με θύματα τα παιδιά και οι τσέπες των γονέων και κηδεμόνων τους. 

Οι δημόσιες συγκοινωνίες είναι τραγικές και κυριολεκτικά σε πλήρη αποσύνθεση… 

Η ασφάλεια στη γειτονιά είναι ανύπαρκτη, με τη βία των ανηλίκων και όχι μόνο, να έχει πάρει διαστάσεις χιονοστιβάδας.

Η ακρίβεια καίει τα νοικοκυριά και η φτωχοποίηση των πολιτών λειτουργεί ως γάγγραινα, παρ’ όλα τα πολλά χρήματα που μπαίνουν στην Ελλάδα, τα οποία απομυζούν κάποιοι λίγοι κολλητοί… και πολλά πολλά άλλα, που χρειάζεται πολλές σελίδες για να τα απαριθμήσει κανείς!

Καλή η προσπάθεια κε πρωθυπουργέ, αλλά δεν είναι αρκετή σε καμία περίπτωση! Χρειάζεται πολύ περισσότερη προσπάθεια και δουλειά, αλλά και ακόμα περισσότερη ενσυναίσθηση. Το 60+% των ψηφοφόρων στη χώρα που κυβερνάτε αναζητά το αντίπαλο δέος κε πρωθυπουργέ και δεν το βρίσκει, όσο και αν ψάχνει… γιατί απλά δεν υπάρχει! Είναι τραγικό και καθόλου κολακευτικό να σας ψηφίζουν παρ’ όλο που πολύ είναι δυσαρεστημένοι και θυμωμένοι μαζί σας, ως τον μονόφθαλμο ανάμεσα σε τυφλούς… ως το μικρότερο κακό… ως την αναγκαστική λύση και ας την πάρει ο ακατανόμαστος.  Είναι τραγικό να κάνετε μόνος παιχνίδι σε δικό σας γήπεδο και να μην κερδίζετε, ούτε καν για τα μάτια…

Ποτέ δεν καταλάβατε, πως το 60+% είναι εγκλωβισμένο στη µία πλευρά του ποταµού, χωρίς ελπίδα, χωρίς εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης και χωρίς κάτι για να ελπίζουν και να ονειρεύονται, αλλά κυρίως χωρίς δυνατότητα διαφυγής, γιατί τα μονοπάτια που υπήρχαν και οι γέφυρες μετακίνησης δεν υπάρχουν πια όντας κατεστραμμένες συθέμελα! Αυτός ο εγκλωβισμένος κόσμος κατακλύζει τις πλατείες διαμαρτυρόμενος, αλλά στην ουσία ψάχνει απεγνωσμένα το αντίπαλο δέος που θα τοποθετήσει απέναντί σας… Δυστυχώς, ούτε εσείς το καταλάβατε, ούτε οι άλλοι γύρω σας, σας το ανέφεραν!

Μετά το αποτέλεσµα των τελευταίων βουλευτικών εκλογών κανείς δεν είδε την γκρεµισµένη γέφυρα, που είχε εγκλωβίσει πολύ πάνω από το μισό της κοινωνίας… και έπρεπε να καταφθάσουν τα μαντάτα, να αναπτύξουν τη δυναµική τους, για να εγκαταλείψετε εσείς κ. Πρωθυπουργέ και το στενό κονκλάβιο γύρω σας τα εξελάκια και τα νούμερα και να ασχοληθείτε µε την πραγµατικότητα, και ας ελπίσουμε ότι δεν  είναι πια αργά. 

Για όλα τα παραπάνω επιβάλλεται εκ των ούκ άνευ, , εκτός από βαρύγδουπες δηλώσεις και συγγνώμες χωρίς αντίκρυσμα, η κυβέρνηση ήδη από εχθές να δείξει, πως διαθέτει την θέληση να αλλάξει τα πάντα, διότι κάποια στιγμή, ο χρόνος από σύμμαχος θα μεταλλαχθεί σε αμείλικτο εχθρό και η δυσαρέσκεια της κοινωνίας των πολιτών θα επιβάλει τους δικούς της όρους, κανόνες και προϋποθέσεις τον επόµενο ηγέτη και την επόμενη κυβέρνηση σπρώχνοντας σας στη λήθη...

* Ο κ. Θοδωρής Γιάνναρος είναι μοριακός βιολόγος - γενετιστής