Τα ρεπορτάζ μου για την βιομηχανία με τον Κώστα Σημίτη
Τρίτη, 07-Ιαν-2025 00:02
Θέλει το ΠΑΣΟΚ βιομηχανία με ιδιώτες κύριε υπουργέ; Εάν την θέλουν οι ιδιώτες την θέλουμε και εμείς, μου απάντησε ο Κώστας Σημίτης τον Οκτώβρη του 1993.
Και η απάντησή του Κώστα Σημίτη είχε ξεχωριστή σημασία. Ήταν πολύ καλή είδηση, αν "διάβαζες" σωστά τα λόγια του.
Είδηση με σημασία γιατί έκλεινε μια εποχή όπου οι βιομήχανοι με βαθιά πεποίθηση ότι η πολιτική σκηνή (στο σύνολό της) δεν ήθελε την βιομηχανία στον τόπο (γιατί ανακάτευε άσχημα την σούπα του σοσιαλισμού της περιόδου 1981-1992) φρόντιζαν να "ξεπουλάνε" (στο κράτος ιδίως) βιομηχανίες τους ως προβληματικές.
Κατά την άποψή μου, διαφάνηκε, για πρώτη φορά από το 1981 και στο ΠΑΣΟΚ (η ΝΔ είχε δείξει μόλις πρόσφατα – το 1993 με τον Μητσοτάκη - την πρόθεση για αποκρατικοποίηση) να μεταβάλλεται η πολιτική στάση για τον ρόλο ιδιωτών και της ιδιωτικής οικονομίας στην ανάπτυξη όσο και για τη θέση της εντός της Ε.Ε.
Φάνηκε λοιπόν ότι κάτι καινούργιο ξεκινάει στο δρόμο πορείας της οικονομίας μας, με ατμομηχανή την βιομηχανία.
Ήταν άλλωστε κάτι που είχαν ζητήσει (με τα ίδια λόγια) και οι βιομήχανοι. Και ας είχαν προχωρήσει σε μεταναστεύσεις (στα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή ) και σε θεαματικές επενδύσεις πάλι εκτός Ελλάδας (τσιμέντα- χάλυβας και ναυπηγήσεις).
Το κράτος ωστόσο συνέχιζε το βιολί του... παραλαμβάνοντας λουκέτα ή κρατικοποιήσεις με βασικό σκοπό τον εκσυγχρονισμό τους (από το κρατικό Οργανισμό ΟΑΕ) και την επιστροφή τους στον λαό και στα δικά του συμφέροντα… (μας έλεγαν τότε) .
Συνέχιζε η προπαγάνδα δηλαδή που είχε ξεκινήσει το 1980 και ως τότε αποζημίωσε προβληματικές ιδιωτικές βιομηχανίες και μέσω του ΟΑΕ, που τις παρέδωσε στα χέρια κλαδικών και κομματικού στρατού για να χαθούν πάνω από 3 τρισ. δραχμές (!!) από τις τσέπες των ιθαγενών φορολογούμενων.
Με την δήλωση αυτή λοιπόν του υπουργού Βιομηχανίας, Κώστα Σημίτη τα ρεπορτάζ μου (στο ΒΗΜΑ και στην οικονομική ΕΞΠΡΕΣ) προσπάθησαν να αποδώσουν τότε την διάσταση που έπρεπε.
Να φανεί δηλαδή ότι (πέρα από την παρένθεση Μητσοτάκη) και το ΠΑΣΟΚ τερματίζει επίσης (τα συνθήματα έστω) τη νοοτροπία της 10ετιας 1980-1990 για βιομηχανική καταστροφή και μέσα από τις επενδύσεις της…
Περίμενα κάποιες αντιδράσεις ακόμη και από τον Σημίτη αλλά δεν ήρθαν ποτέ. Περίμενα και κομματική θέση. Δεν υπήρξε.
Αντίθετα επιβεβαιώθηκε και δεύτερο ρεπορτάζ μου (πάντα προς την κατεύθυνση της δημοσιογραφικής "εμμονής" μου για ανάγκη νέας εκβιομηχάνισης της χώρας, με έντονη εξωστρέφεια -πράγμα που αμετακίνητα υποστηρίζω και για σήμερα -) για κινήσεις Σημίτη που θα ερμήνευαν τις δηλώσεις του, στην πρώτη μας συνάντηση μας στο γραφείο του.
Ο Σημίτης αναθέτει στην ως τότε πρόεδρο του ΕΟΜΜΕΧ κ. Άννα Διαμαντοπούλου την Γενική Γραμματεία Βιομηχανίας. Αλλά δεν σταματάει σ’ αυτό.
Συμφωνεί και με εισηγήσεις της και της αναθέτει την εκπόνηση (του πρώτου στην οικονομία μας) Επιχειρησιακού Προγράμματος για την Βιομηχανία και Βιοτεχνία.
Στόχος να στηριχθούν τα αναπτυξιακά σχέδια στα οποία θα κατέληγε ευρύς διάλογος με τις δύο παραγωγικές τάξεις στον χώρο της μεταποίησης του τομέα της ιδιωτικής μας οικονομίας.
Κίνηση "κλειδί" που έδωσε φως προς τα που έχουμε πολιτική πρόθεση να βαδίσουμε για το αύριο της οικονομίας (εντός της Ε.Ε βεβαίως) έστω και μετά από 20 χρόνια (!!) μεταπολίτευσης.
Ρώτησα πάλι τον Κώστα Σημίτη αν αποδίδω σωστά (με τα δικά μου ρεπορτάζ) την πολιτική του βούληση να συμπορευθεί με την ιδιωτική οικονομία και να αποσύρει τις εντυπώσεις ότι η πολιτική και οι πολιτικοί της δεν θέλουν βιομηχανία.
Η απάντησή του ήταν ότι το κράτος πρέπει να συμβαδίζει και επενδυτικά με την ιδιωτική οικονομία. Και, κατά την δική μου γνώμη, το απέδειξε με πολύπλευρο τρόπο και όσο του ήταν δυνατόν, στις τότε συνθήκες ανταγωνιστικότητας στην Ε.Ε