Του Ηλία Ψυχογιού

Όπως ο Κασσελάκης εμφανίστηκε "από το πουθενά" και κέρδισε την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο ο Χάρης Δούκας εμφανίστηκε σχεδόν από το πουθενά και σχεδόν πήρε το ΠΑΣΟΚ.

Με πρόταση του Νίκου Ανδρουλάκη, κατέβηκε υποψήφιος δήμαρχος στην Αθήνα και με την ομόθυμη υποστήριξη ΣΥΡΙΖΑ και λοιπών αριστερίστικων δυνάμεων (και ελέω αποχής των νεοδημοκρατών στο δεύτερο γύρο) κέρδισε τη δημαρχία. Μετέφρασε όμως λανθασμένα αυτή του τη νίκη ως προσωπική και όχι ως αποτέλεσμα συγκυριών της στιγμής, που τέτοια ήταν. Θεώρησε ότι είναι ο καταλληλότερος για να νικήσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη αφού πρώτα, και με μεγάλη σιγουριά όπως εξέφραζαν κύκλοι του, θα κέρδιζε τον Νίκο Ανδρουλάκη. 

The rest is history: Ο Ανδρουλάκης κέρδισε με χαρακτηριστική άνεση.

Είναι όμως history για τον Χάρη Δούκα; 

Από τη βραδιά των εσωκομματικών εκλογών στο ΠΑΣΟΚ και την πρώτη του δήλωση, έγινε ξεκάθαρο ότι δεν είχε σκοπό να επιστρέψει στα καθήκοντα του δημάρχου Αθηναίων. Αυτό το 40% στον δεύτερο γύρο τον έκανε μάλλον να πιστέψει ότι έχει κερδίσει τη συνδιοίκηση του ΠΑΣΟΚ.

Και με την ανακοίνωση του νέου οργανογράμματος του ΠΑΣΟΚ, ο δήμαρχος Αθηναίων έσπευσε μέσω συνεργατών του να πάρει θέση εσωκομματικής αντιπολίτευσης στο κίνημα υποστηρίζοντας ότι οι επιλογές του Νίκου Ανδρουλάκη "δυστυχώς δεν αποπνέουν το αίσθημα ενότητας και δεν προωθούν τις απαραίτητες συνθέσεις και υπερβάσεις".

Ήρθε και ο ορισμός της Άννας Διαμαντοπούλου ως Υπεύθυνης Πολιτικού Σχεδιασμού και έκανε τον Δούκα "να βγει στο αντάρτικο"! "Ο στρατηγικός και πολιτικός σχεδιασμός δεν μπορεί να είναι μονοπρόσωπο όργανο και προς μια πολιτική κατεύθυνση" διαρρέουν οι κύκλοι του, με νόημα. Χαρακτηρίζουν έμμεσα δηλαδή την Διαμαντοπούλου ως δεξιά και ο Δούκας προσπαθεί να καταλάβει τη θέση της αριστεράς στο ΠΑΣΟΚ, της ριζοσπαστικής μάλιστα. Υποθέτω πως είναι τα αποτελέσματα από τις παρέες του στον Δήμο!

"Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα" έγραψε ο Μαρξ. Ο προηγούμενος που αμφισβήτησε πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ σε βραδιά εκλογών, βουλευτικών τότε, έχασε κι εκείνος τις εσωκομματικές εκλογές. Και δεν ήταν όποιος κι όποιος. Βαγγέλης Βενιζέλος το όνομά του και η πολιτική σύγκριση με τον Χάρη Δούκα είναι τουλάχιστον άδικη!

Όχι, στις εσωκομματικές του ΠΑΣΟΚ δεν ψηφίστηκε συνδιοίκηση και ο Ανδρουλάκης δεν είναι υποχρεωμένος να κάνει "υποταγή" (κατά την εκκλησιαστική ορολογία), στις επιθυμίες του δημάρχου Αθηναίων. 

Το ΠΑΣΟΚ άλλωστε έχει μακρά ιστορία αναφορικά με το πώς οι νυν αντιμετωπίζουν τους πρώην και τους διεκδικητές.

Ο Κώστας Σημίτης διαγράφηκε από τον Γιώργο Παπανδρέου. Δεν του αναγνωρίστηκε καν το δικαίωμα, το οποίο έχουν οι πρώην πρωθυπουργοί, να εκφράζουν άποψη με μεγαλύτερη ελευθερία από τους απλούς βουλευτές. Και δεν εξέφραζε διασπαστικές απόψεις ή θέσεις.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος αμφισβήτησε τον Γιώργο Παπανδρέου τη βραδιά των βουλευτικών εκλογών του 2007 όταν έχασε το ΠΑΣΟΚ. Κίνηση προφανέστατα καθοδηγούμενη από το ισχυρό "εγώ" του Βενιζέλου, η οποία πιθανότατα του κόστισε το λαμπρό πολιτικό του μέλλον (και στέρησε στη χώρα έναν καλό πρωθυπουργό), καθώς στις εσωκομματικές εκλογές που ακολούθησαν ο Παπανδρέου τον νίκησε άνετα.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ως πρώην πρόεδρος, ουσιαστικά εξοστρακίστηκε από την Φώφη Γεννηματά το 2019, καθώς επιθυμούσε την πρώτη θέση στο ψηφοδέλτιο επικρατείας και η αείμνηστη Γεννηματά τον τοποθέτησε στην τελευταία.  

Και στη Νέα Δημοκρατία όμως, ο Κώστας Καραμανλής διέγραψε τον αντίπαλό του στις εσωκομματικές εκλογές του 1997, Γιώργο Σουφλιά. Τον επανάφερε αργότερα και τον έκανε μέχρι υπουργό, αλλά με κομμένη κάθε περίπτωση εσωκομματικής αμφισβήτησης. 

Είναι εύκολο συνεπώς να αντιληφθεί οποιοσδήποτε πως ένα από τα λάθη που διαπράττουν όσοι πολιτικοί έχουν υπερδιογκωμένο "εγώ" είναι να πιστεύουν ότι είναι χρησμένοι σωτήρες. Είτε του κόμματός τους, είτε της χώρας.

Κι αν, σε τελική ανάλυση, κάνουν ζημιά στο κόμμα τους, πρόβλημα δικό τους και των οπαδών του κόμματος. 

Αν όμως κάνουν ζημιά στη χώρα, είναι πρόβλημα και των υπολοίπων, οι οποίοι έχουμε πληρώσει ακριβά τα φροντιστήρια πολιτικής, οικονομίας και πραγματισμού κατά το πρόσφατο παρελθόν. 

Ο Χάρης Δούκας πάντως, και άθελά του προφανώς, όχι απλά ζημιώνει το όποιο πολιτικό του μέλλον με την άκαιρη εσωκομματική αντιπολίτευση, αλλά ενισχύει αυτό του Ανδρουλάκη. Οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, βλέπετε, θέλουν το κόμμα τους να πάρει πάλι τη διακυβέρνηση της χώρας και δεν θα ανεχτούν διασπαστές. 

Επιπλέον, ο Δούκας κάνει πρακτικά αδύνατη την άσκηση οποιασδήποτε εσωκομματικής κριτικής από τους υπόλοιπους διεκδικητές, καθώς εκπαιδεύει τη βάση του ΠΑΣΟΚ κατά των αμφισβητήσεων. Κόβει δηλαδή τα φτερά των υπολοίπων συνυποψηφίων προέδρων και τους μετατρέπει σε εχθρούς του με τη βιασύνη του.

Στην προσπάθειά του δηλαδή να φανεί μεγαλύτερος πολιτικός παίκτης από ό,τι στην πραγματικότητα είναι, μικραίνει και τους υπολοίπους. Και τελικά, είναι πιθανότερο να ζητήσουν τη διαγραφή του οι άλλοι υποψήφιοι πρόεδροι, παρά ο Ανδρουλάκης, εμφανιζόμενοι ως κήνσορες της ενότητας του κόμματος!

ilpsychogios@gmail.com