Του Ηλία Ψυχογιού

Είναι σχεδόν αδύνατο οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος να κατανοήσει το περιστατικό κακοποίησης, και απειλής κατά της ζωής με όπλο, κατά του 14χρονου στην  Αγία Παρασκευή από τρεις συνομηλίκους του -ο ένας μάλιστα εξ αυτών είναι συμμαθητής του. 

Και είναι κυριολεκτικά αδιανόητο, αφού στην ηλικία των 14 ετών το φυσιολογικό είναι τα παιδιά να παίζουν, να ανακαλύπτουν τον εαυτό τους, έστω να μαλώνουν ενίοτε, όχι όμως να κυκλοφορούν με όπλα και μαχαίρια και να υιοθετούν νοοτροπίες και συμπεριφορές gangster. 

Όμως, σ’ αυτό το περιβάλλον, όπως έχει πλέον διαμορφωθεί στη Δύση (θεωρώ ότι η "ασθένεια"  της παραβατικότητας ανηλίκων είναι κατά κύριο λόγο εισερχόμενη) τίποτα πλέον δεν εντυπωσιάζει. 

Αφήσαμε τη διαπαιδαγώγηση των νέων στα χέρια ιδεοληπτικών δασκάλων, με αποτέλεσμα οι απόφοιτοι της εκπαίδευσης στην Ελλάδα να γίνουν γονείς προβληματικών παιδιών. Εγκαταλείψαμε τις βασικές αρχές της παραδοσιακής ανατροφής των παιδιών, με το παιχνίδι και τη διά του παραδείγματος εκπαίδευση και δώσαμε στα παιδιά μας μία οθόνη, η οποία τους προβάλλει όσα άλλοι θέλουν η νέα γενιά να δεχθεί ως σωστά και αληθή...

Οι πατεράδες, αντί να μεγαλώνουν γιους που να σέβονται τις γυναίκες (και τους άλλους άνδρες φυσικά), τους αφήνουν να εμπνέονται από τον κάθε λογής τράπερ, ο οποίος προβάλλει ως στόχο ζωής το εύκολο χρήμα και τη διά μέσω του χρήματος προσφερόμενη σάρκα. 

Οι μαμάδες, αντί να μεγαλώνουν κόρες οι οποίες να μην ανέχονται από κανέναν την κακοποίηση ή τον εξευτελισμό, τραγουδούν μαζί τους το "θέλω κότερα, ελικόπτερα" και ανεβάζουν το βίντεο στο ΤikΤok...

Και όταν βρεθεί αντιμέτωπο μ’ αυτή τη στρεβλή μεταμοντέρνα εικόνα της νεολαίας κάποιο παιδί το οποίο έχει μεγαλώσει με αρχές αυτοσεβασμού, είναι λίγο πιο ευαίσθητο από τη συνήθη κοινωνική απάθεια, διαβάζει βιβλία αντί για περιοδικά "ξεβλαχέματος" ή βγάζει βόλτα τον σκύλο του αντί να στέκεται άναυδο μπροστά στον ηλεκτρονικό ξεπεσμό του ΤikΤok ή του only fans, τότε αυτή, η στρεβλή νεολαία, αντεπιτίθεται με μένος. 

Προς το παιδί που δέχεται την επίθεση: Σου επιτίθενται γιατί είναι υποδεέστεροι από εσένα, γιατί σε φθονούν, επειδή στέκεσαι πολλά σκαλιά ψηλότερα από τους κακοποιητές σου. 

Απέναντι σ’ αυτή την, με γεωμετρική πρόοδο, καταβαράθρωση της κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης, η πολιτεία έχει ευθύνη και πρέπει να λάβει μέτρα. Μέτρα που μπορεί να ενοχλήσουν, αλλά, δεν γίνεται πλέον διαφορετικά.

Αρχικά θα πρέπει να λάβει κατασταλτικά μέτρα. 

Στην Αγία Παρασκευή, για παράδειγμα, δεν είναι άγνωστο τι συμβαίνει. Οι συμμορίες των ανηλίκων από τη "μεγάλη" πλατεία, μετακινήθηκαν στη "μικρή". Λιγότερα φώτα, λιγότεροι περαστικοί… και λοιπά, και λοιπά...

Το ίδιο συμβαίνει στις περισσότερες γειτονιές της Αττικής, αλλά και στις περισσότερες μεγάλες πόλεις της χώρας. Οι σκοτεινές πλατείες και τα προαύλια των σχολείων το βράδυ γίνονται οι χώροι όπου οι "νεοφυείς" συμμορίες κάνουν "πρακτική εξάσκηση". 

Η πολιτεία λοιπόν θα πρέπει να φωτίσει όλες τις πλατείες. Ας δουν πώς αντιμετωπίστηκε η ακραία βία της δεκαετίας του 1970 στη Νέα Υόρκη και ας πάρουν παράδειγμα. Εκεί βέβαια ταυτόχρονα αυξήθηκαν και οι περιπολίες της Αστυνομίας. Εδώ δεν χρειάζεται, τουλάχιστον επί του παρόντος, να το κάνουμε αυτό. Ας βάλουμε απλώς στις πλατείες και τους δρόμους, όπου απαιτείται, κάμερες. 

Η τεχνολογία σίγουρα μπορεί να δώσει τη λύση και σε αυτό το πρόβλημα.  Κάμερες παντού όπου απαιτείται, με δυνατότητα νυχτερινής και θερμικής απεικόνισης, ανίχνευσης σε πραγματικό χρόνο των συμβάντων ή εντοπισμού προσώπων και διαδρομών διαφυγής μετά από κάθε παρόμοιο συμβάν. 

Δεν είναι δυνατόν μετά από κάθε περιστατικό η Αστυνομία να αναζητά υλικό από κάμερες καταστημάτων ή οικιών. Είναι εξευτελιστικό.

Αν υπάρχουν αμφιβολίες για το εάν οι κάμερες μειώνουν την παραβατικότητα, ας δούμε τι συμβαίνει στη διασταύρωση της Λ. Ποσειδώνος προς τη Λ. Καλαμακίου όπου υπάρχει εγκατεστημένη κάμερα: Κανείς δεν τολμά πλέον να παραβιάσει τον κόκκινο σηματοδότη. Στο παρελθόν, στο ίδιο φανάρι, κανείς δεν περνούσε με πράσινο…

Η πολιτεία όμως, εκτός από την καταστολή, οφείλει να φροντίσει άμεσα και για την πρόληψη, κυρίως μέσω της εκπαίδευσης. 

Οι δάσκαλοι δεν πρέπει να είναι "ο σάκος του μποξ" κάθε γονιού, ο οποίος πιστεύει ότι το παιδί του έχει πάντα δίκιο. 

Παράλληλα, όμως, και οι δάσκαλοι ας φροντίσουν να διαποτίσουν τις παιδικές ψυχές με αξίες και ιδανικά, παρακάμπτοντας όσα οι ιδεοληψίες και οι καταναγκασμοί καθενός εξ αυτών επιτάσσει. Αφήσαμε τις, αποκαλούμενες, θεωρητικές σχολές, έρμαια ιδεοληψιών για καταστροφή της "καπιταλιστικής κοινωνίας εκ των έσω" και παράγουμε εκπαιδευτικούς "ινστρούχτορες", αντί για ζωντανά παραδείγματα αξιοσύνης. Τα παιδιά ως γνωστόν, στην αρχή της ζωής τους τουλάχιστον, βλέπουν ως ινδάλματα τους γονείς και τους δασκάλους τους. Και οι γονείς είναι "εικόνα και ομοίωση" των δικών τους δασκάλων και γονιών.

Συνεπώς, η αξιολόγηση, την οποία όλοι επικαλούνται αλλά κανείς στην ουσία δεν επιθυμεί, θα πρέπει εκτός από το γνωστικό επίπεδο να αξιολογεί και το ηθικό και ανθρωπιστικό επίπεδο των διδασκόντων. Θα πρέπει να τιμωρείται όποιος αντί να διδάσκει, προπαγανδίζει. 

Ίσως και να πρέπει να επιστρέψουμε, σε ορισμένα τουλάχιστον ζητήματα, στις παραδοσιακές αξίες και συμπεριφορές. 

Ας αρχίσουμε από τα απλά...

Ας μάθουμε, για παράδειγμα, στα παιδιά μας να σέβονται τον δάσκαλό τους. Δεν είναι ο κολλητός τους.

Ας μάθουμε στα παιδιά μας να παραχωρούν τη θέση τους όταν ένας ανήμπορος ηλικιωμένος μπαίνει στο λεωφορείο. Αυτός θα μπορούσε να είναι ο παππούς ή η γιαγιά τους και, σίγουρα, θα είναι ο ίδιος ο σημερινός αυθάδης νεανίας σε μερικά χρόνια. 

Ας μάθουμε στα παιδιά μας ότι εκτός από το δικαίωμα, υπάρχει και η υποχρέωση. 

Ας μάθουμε στα παιδιά μας ότι εάν παραφερθούν, υπάρχει η τιμωρία. 

Ας μάθουμε στα παιδιά μας ότι, πάντα υπάρχει κάποιος πιο δυνατός, πιο αδίστακτος και πιο αυθάδης από εκείνα. 

Ας τους μάθουμε το μέτρο...

Διαφορετικά, κατά παράφραση των στίχων του αγαπημένου Διονύση Σαββόπουλου, η Ελλάδα εκτός από τα γήπεδα, θα "αναστενάζει" και στις πλατείες της βίας. 

Η "Ευανθούλα" άλλωστε βγάζει ήδη "την παρθενιά της στο σφυρί" στα social media…

* Ο Ηλίας Ψυχογιός σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στο ΤΕΙ Πειραιά, Τεχνολογία της Πληροφορίας & Web Technology στο Πανεπιστήμιο του Paisley (Σκωτία) και Τεχνολογίες Έξυπνων Πόλεων &ΙοΤ στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. Έχει εργαστεί σε εταιρείες του τουρισμού, της πληροφορικής και των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών σε Ελλάδα και Λουξεμβούργο.