Του Μιχάλη Γκλεζάκου

Το αποτέλεσμα των εσωκομματικών εκλογών του ΣΥΡΙΖΑ, της περασμένης Κυριακής, σοκάρει. Ο Κασσελάκης, ο καπιταλιστής, ο τραπεζίτης, ο αμερικανοτραφής, αυτός δηλαδή που έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που οι "Συριζαίοι" εξορκίζουν, πήρε 45%! Ο Κασσελάκης, που υποδύεται τον αριστερό, επιστρατεύοντας μάλιστα "μαρκετίστικα" κόλπα για να τους ξεγελάσει, όπως τις επισκέψεις σε αριστερά "τοπόσημα" και  την απόβαση στη Μακρόνησσο, είναι ο εκλεκτός της καρδιάς τους.

Απορεί κανείς βλέποντας ότι τα μέλη και οι φίλοι του κόμματος θέλουν να βάλουν στη θέση του οδηγού έναν άνθρωπο που "έπεσε με αλεξίπτωτο" μπροστά τους την τελευταία στιγμή. Εκτός κι αν είχαν μπουχτίσει από τους δικούς τους, που ήταν μέσα στη "μίρλα" χειμώνα-καλοκαίρι και γι αυτό αγκάλιασαν τον πρώτο περαστικό που τους... "έσκασε" χαμόγελο. Δεν αποκλείεται βέβαια και να προετοιμαζόταν ο νέος υποψήφιος πρόεδρος συστηματικά, από κάποιους παρόντες (βλ. Πολάκης) αλλά και από απελθόντες αξιωματούχους του κόμματος, γιατί όχι από τον προηγούμενο πρόεδρο...

Δεν νοιάζομαι καθόλου για τον ΣΥΡΙΖΑ, που μας καταταλαιπώρησε για αρκετά χρόνια με τον λαϊκισμό του. Όμως, δεν μπορώ να βλέπω ότι η αξιωματική αντιπολίτευση της Χώρας οδεύει προς μια τέτοια κατάντια. Γιατί, ο Κασσελάκης δεν διαθέτει την πολιτική κουλτούρα που θα μπορούσε να απαλλάξει το κόμμα από τα διάχυτα λαϊκίστικα χαρακτηριστικά του και να το εκσυγχρονίσει. Στην πραγματικότητα είναι και αυτός λαϊκιστής και έδωσε το πρώτο "δείγμα γραφής", λέγοντας εμφατικά ότι "γουστάρει" να ξεδοντιάσει δικαστικούς και δημοσιογράφους, επαναλαμβάνοντας δηλαδή την "επικήρυξη  Πολάκη".  

Απ ότι φαίνεται λοιπόν, αν εκλεγεί ο Κασσελάκης (πράγμα ιδιαιτέρως πιθανό μετά και τη στήριξη του "προεδρικού" Ν. Παππά), ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει να κινείται στις ράγες που τον έβαλε ο Τσίπρας κατά τα προηγούμενα χρόνια.  Θα λειτουργεί δηλαδή με αποκλειστικό στόχο την επάνοδο στην εξουσία, μέσω της κατασυκοφάντισης των θεσμών και της φθοράς του κυβερνώντος κόμματος, την οποία θα επιδιώξει με κάθε τρόπο, μη αγγίζοντας την ουσία της πολιτικής και τα προβλήματα της Χώρας, αλλά επιστρατεύοντας τις γνωστές λαϊκίστικες τακτικές του παρελθόντος, όπως π.χ. κινδυνολογία, υποσχεσιολογία, ανέξοδους "λιονταρισμούς" προς κάθε κατεύθυνση κλπ.

Με αυτά τα δεδομένα, η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς μικρά μονοψήφια ποσοστά θα είναι αδιατάρακτη, γιατί σιγά-σιγά θα καταλαβαίνουν όλο και περισσότεροι από τους εύπιστους ψηφοφόρους του ότι αυτή η ετερόκλιτη ομάδα δεν έχει πολιτικό προσανατολισμό και πολύ περισσότερο δεν έχει σχέση με την αριστερά, την οποία ισχυρίζεται ότι εκπροσωπεί (βλ. άρθρα μου https://www.capital.gr/me-apopsi/3365097/tsitso-to-limani-feugei/ και Δεν είναι η Αριστερά που νομίζετε...).

Θα καταλαβαίνουν όλο και περισσότεροι ότι αυτό που έβλεπαν μέχρι χθες ήταν μια πλασματική αριστερή βιτρίνα, που τόσο έντεχνα φιλοτέχνησε και διατηρούσε ο προηγούμενος αρχηγός. "Κάλιο αργά παρά ποτέ" που λέει ο λαός. Γιατί, οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ είχαν πολλές ευκαιρίες στο παρελθόν να καταλάβουν τον τυχοδιωκτικό προσανατολισμό του κόμματος τους, παρατηρώντας απλώς τις μεγάλες αντιφάσεις μεταξύ λόγων και έργων.

Κρίμα, όμως, γιατί η παραίτηση του... "άχαστου" αρχηγού (που τελικά έφυγε μετά από 6 διαδοχικές ήττες), έδινε στο κόμμα μια τελευταία ευκαιρία: Να πάρει το τιμόνι κάποιος σοβαρός και επαρκής άνθρωπος και να το βάλει επιτέλους σε ένα πλαίσιο πολιτικής υπευθυνότητας, "διασκεδάζοντας τις εντυπώσεις" από τις παλινωδίες της τελευταίας δεκαετίας.

Όμως, οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ θέλουν τον Κασσελάκη. Αυτοί, οι "αντικαπιταλιστές" και αντιδεξιοί οπαδοί του κόμματος, θέλουν για αρχηγό ένα γνήσιο παιδί του καπιταλιστικού συστήματος, που ούτε από πολιτική έχει ιδέα, ούτε από Ελλάδα, ούτε αριστερός είναι. Εκτός αν το μόνο που τους απασχολεί είναι να βρουν τον αντι-Μητσοτάκη και πιστεύουν ότι ο Κασσελάκης είναι ικανός γι αυτό το ρόλο. Ο ίδιος άλλωστε τους το ζήτησε, λέγοντας "ψηφίστε με να νικήσω τον Μητσοτάκη".

Αλλά αυτό δεν είναι πολιτική πρόταση. Μοιάζει περισσότερο με οπαδικό σύνθημα. Ακόμη και η Αχτσιόγλου επεσήμανε (μετά το σακαριστικό 45% της προηγούμενης Κυριακής), ότι θα πρέπει να αποφασίσουν οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ αν θέλουν να λειτουργήσει το κόμμα τους "με πολιτικούς όρους, με σοβαρότητα και ευθύνη και όχι να κινείται σε θολά νερά". Γι αυτό ζητά debate μαζί του, προφανώς για να δείξει την πολιτική του ανυπαρξία, μπας και ξυπνήσουν τα μέλη του κόμματος. Εκείνος όμως ξέρει τη γύμνια του και αρνείται. Βέβαια, θα τη δουν πολύ σύντομα και οι ψηφοφόροι που θα τον εκλέξουν, αλλά θα είναι αργά, θα είναι "μετά την απομάκρυνση (του Κασσελάκη) από το ταμείο".

Όλα δείχνουν ότι πάμε για ρεκόρ Γκίνες: Αριστεροί, που νομίζουν ότι βρίσκονται σε αριστερό κόμμα, θέλουν για αρχηγό τους έναν άγνωστο σε αυτούς "καρα-καπιταλιστή", που δεν έχει καμία σχέση με την αριστερά και με την πολιτική γενικότερα, που δεν έχει διατυπώσει την παραμικρή πολιτική πρόταση και που ακολουθεί τη συνταγή των 6 διαδοχικών ηττών του κόμματος, εκτοξεύοντας αντιθεσμικές και λαικίστικες κορώνες και ετεροπροσδιοριζόμενος ως αντι-Μητσοτάκης.     

Έτσι, αν δεν αλλάξουν τα δεδομένα την ερχόμενη Κυριακή, ο "νέος" ΣΥΡΙΖΑ θα τείνει σε ένα απολιτικό λαϊκίστικο μόρφωμα και αναπόφευκτα θα διασπασθεί. Ίσως μάλιστα αυτό να είναι και η καλύτερη εξέλιξη, γιατί το υγιές κομμάτι του που σίγουρα θα φύγει, ίσως συνεργασθεί με το ΠΑΣΟΚ και συγκροτήσουν μαζί μια αξιοπρόσεκτη κεντροαριστερή αντιπολίτευση. "Ουδέν κακό αμιγές καλού", όπως έλεγαν οι σοφοί πρόγονοι μας.  

* Ο Μιχάλης Γκλεζάκος είναι καθηγητής Χρηματοοικονομικής