Χρειάζονται αυστηρότερες ποινές κατά του χουλιγκανισμού

Του Λέανδρου Ρακιντζή

Από το αστυνομικό δελτίο διάβασα την περασμένη εβδομάδα, ότι έξω από το Εφετείο Αθηνών μια ομάδα 10-15 ατόμων επιτέθηκε και τραυμάτισε με μαχαίρι άνδρα και ότι η επίθεση είχε οπαδικά κίνητρα, γιατί σχετιζόταν με εν εξελίξει  δίκη στο Εφετείο, που αφορούσε οπαδική βία στο Ίλιον. Άλλη μια αιματηρή επίθεση με οπαδικά κίνητρα μετά την περσινή δολοφονία του  Αλκη στη Θεσσαλονίκη, όπου τώρα διεξάγεται η δίκη των δολοφόνων του. 

Σύμφωνα με το άρθρο 41 ν.2725/99 και το ν.4908/22 "Μέτρα αντιμετώπισης της οπαδικής βίας", οπαδική βία συνιστούν τα αδικήματα με αφορμή αθλητικές εκδηλώσεις ή αθλητικό υπόβαθρο και όχι οι πράξεις χουλιγκανισμού που λαμβάνουν χώρα χωρίς να συντρέχουν οι παραπάνω περιστάσεις έστω αν τα κίνητρα είναι οπαδικά. Επομένως, το παραπάνω αιματηρό επεισόδιο, που έγινε εν ψυχρώ, δεν μπορεί να θεωρηθεί οπαδική βία για να εφαρμοσθούν οι αυστηρότερες διατάξεις του ν.4908/22, αλλά καθαρή πράξη χουλιγκανισμού, δηλαδή βία για τη βία έστω κατά οπαδικού αντιπάλου. Ο χαρακτηρισμός αυτός είναι χρήσιμος για τον προσδιορισμό της εντάσεως του δόλου των δραστών και για την αντίκρουση ισχυρισμού τους για έλλειψη καταλογισμού λόγω διαταραχής.

Η διεθνής κοινωνία και η χώρα μας έχουν θεσπίσει σειρά νόμων για την πάταξη της οπαδικής βίας και του χουλιγκανισμού. Ο τελευταίος ν.4908/22 προβλέπει αυστηρότερες ποινές ή κυρώσεις για περιπτώσεις μόνο οπαδικής βίας όχι όμως και χουλιγκανισμού, οι οποίες τιμωρούνται με τις κοινές διατάξεις του Ποινικού Κώδικα. Το τελευταίο χρονικό διάστημα συμβαίνουν στη χώρα μας σειρά πράξεων ομαδικής βίας κατά μεμονωμένων ατόμων, όπως η επίθεση κατά του αρχαιολόγου στη Μύκονο, η οποία δεν έχει εξιχνιασθεί ακόμα, που σαφώς αποτελούν πράξεις χουλιγκανισμού, αλλά και όταν συλληφθούν οι δράστες δεν είναι δυνατόν να διευκρινιστεί το ποσοστό συμμετοχής ενός έκαστου δράστη πλην των περιπτώσεων κατηγορίας για τρομοκρατική οργάνωσης ή συμπλοκή, που υπάρχει ευθύνη εκ μόνης της συμμετοχής.

Επομένως, στις περιπτώσεις χουλιγκανισμού, δηλαδή βία για τη βία, πρέπει ή να προστεθούν οι διατάξεις του ν.4908/22 ως επιβαρυντικές περιστάσεις, που συνεπάγονται μεγαλύτερη ποινή στις αντίστοιχες κοινές ποινικές διατάξεις ή να θεσπισθεί ως ιδιώνυμο αδίκημα κατά αναλογία του νόμου 4000/1958 "περί τεντυμποισμού". Οι ποινές που θα επιβάλλονται να μην αναστέλλονται παρά μόνο κατά εξαίρεση και με ειδική αιτιολογία, όπως και το ανασταλτικό αποτέλεσμα με την άσκηση εφέσεως. Φυσικά, οποιοδήποτε μέτρο κατά του χουλιγκανισμού που θα θεσπισθεί απαιτεί ταχεία απονομή της δικαιοσύνης και αποτελεσματική αστυνόμευση.

* Ο Λέανδρος Τ. Ρακιντζής είναι Αρεοπαγίτης ε.τ.