Μυθοπλασία και παραδοξότητα

Του Δρ. Κωνσταντίνου V. Νικολόπουλου



Η μυθοπλασία


Ήταν αποκαλόκαιρο του 2010 και το διεθνές συνδικάτο των ελίτ λωποδυτών είχε από καιρό σχεδιάσει την τακτική συνάντηση της απαρχής της δεκαετίας στη Ρόδο. Το νησί τέτοια εποχή απολάμβανε την τουριστική αποσυμφόρηση, η μεσαιωνική πόλη έλαμπε νωχελική από τη θερινή κόπωση έχοντας χαμηλούς ρυθμούς που απελευθέρωναν τα εγγενή φυσικά της αρώματα και θέες.
 Οι σύνεδροι είχαν καταλύσει στα πλέον πολυτελή ξενοδοχεία των οποίων η ασφάλεια θύμιζε φρούρια. 

Το παράδοξο είναι ότι η Ιντερπόλ και οι εθνικές αστυνομίες γνώριζαν εξαρχής για το υποχθόνιο high class συνέδριο, όπως και ότι μέσα στους καλεσμένους του θα ήταν πρόσωπα για τα οποία εκκρεμούσαν καταδίκες, φυγόδικα και επικηρυγμένα. Εντούτοις, σαν μια άτυπη ανακωχή, οι μεν αγνοούσαν τους δε λες και οι δυο όχθες είχαν συμφωνήσει σε μια ειρήνη μεταξύ κυρίων. Εικαζόταν μάλιστα ότι μυστικές υπηρεσίες είχαν συμμετάσχει στην προστασία και στην απομόνωση της ύποπτης συνδιάσκεψης, καθιστώντας το περιβάλλον της απόρθητο κάστρο.


Η τοπική κοινωνία είχε επωφεληθεί από μήνες καθώς δέχτηκε παραγγελίες για τα καλύτερα προϊόντα ενώ η εισαγωγή τροφίμων και ποτών, από όλον τον κόσμο, ήταν βασιλικού βεληνεκούς. Μάλιστα, στους συνέδρους δόθηκε πρόσβαση στην παλιά μεσαιωνική πόλη των ιπποτών, κάποιες ώρες της ημέρας, με τη διακριτική απομάκρυνση των εναπομεινάντων τουριστών.

Στο συνέδριο, από όσα με δυσκολία διέρρευσαν, έγινε αφιέρωμα στους δρόμους του διαμαντιού, με ειδικές αναφορές στην Ινδία και στο Βέλγιο, καθώς και των πλέον διάσημων έργων τέχνης. Αν κάποιος έβλεπε δίχως να γνωρίζει το ποιόν της διεθνούς αυτής συνάντησης θα νόμιζε πως επρόκειτο για μια υψηλού επιπέδου  συγκέντρωση απανταχού εικαστικών, αρχαιολόγων και γεμολόγων.
 Κατά τη διάρκεια της παραμονής τους, οι συμμετέχοντες συνομιλούσαν εγκάρδια στα λόμπι και αντάλλασσαν στα όψιμα νεοεισερχόμενα στην αγορά τάμπλετ τους φωτογραφίες από την τρέχουσα επαγγελματική δραστηριότητα και την πολύτιμη συγκομιδή. Κοσμήματα, κομμάτια αρχαιοκαπηλίας, πίνακες και συλλεκτικά αντικείμενα, μυστικές ιδιωτικές συλλογές ακόμα και κάποιο άγνωστο στο ευρύ κοινό παλίμψηστο του Λεονάρντο ντα Βίντσι προβλήθηκαν στην περίκλειστη συνάθροιση.



Πολλές συμμορίες εκπροσωπήθηκαν από τους αρχηγούς τους και κάποιες από τα ανώτατα στελέχη της ιεραρχίας. Όσοι εξέχοντες ήταν απόντες απεύθυναν χαιρετισμό στην κεντρική οθόνη του συνεδρίου. Έτσι, τα μέλη και οι κονσιλιέρι τους συνυπήρξαν για μια εβδομάδα αρμονικά στη χλιδή του νησιού μολονότι μεταξύ τους ήταν ανταγωνιστές και είχαν στο παρελθόν υπάρξει θανάσιμες αλληλοεξοντώσεις.

Ωστόσο, υπήρχε εκεχειρία και μεταξύ των μελών.  Φημολογείτο ότι εκείνο το διάστημα παρουσιάστηκαν νέες τεχνολογίες στην υπηρεσία του εγκλήματος, κλείστηκαν επικερδείς συμφωνίες ενώ δημιουργήθηκαν νέα κονσέρν. 
Εκτός από τα διαρρέοντα πρακτικά του καθιερωμένου συνεδρίου λωποδυτικής, προέκυψε και ένα κείμενο που έφτασε μέχρι τον Τύπο υπογεγραμμένο από την απολυτή πλειοψηφία των συνέδρων με τίτλο "Έλεος, μα δεν υπάρχει κράτος!" και συνέτεινε στο ότι υφίσταται διάχυτη ανικανότητα των εθνικών και διεθνών αρχών να πατάξει το έγκλημα και να τους συλλάβει. Το κείμενο κατέληγε στο ότι "…εμείς θα συνεχίσουμε να εγκληματούμε και να ληστεύουμε αλλά εσείς αγρόν αγοράζετε. Μα πού οδεύει η κοινωνία στην οποία φέρνουμε τα αθώα παιδιά μας;"

 Μάλιστα ένας εκ των συνέδρων όταν συνελήφθη, δύο χρόνια μετά, ζήτησε απροκάλυπτα επιείκεια από το δικαστήριο καθώς ο συνήγορός του ανέφερε ότι συμπεριλαμβανόταν στα άτομα που είχαν υπογράψει το περιβόητο διάβημα – διαμαρτυρία.



Η παραδοξότητα



Δεκατρία χρονιά μετά, στο καντόνι του Γκραουμπύντεν στη νοτιοανατολική Ελβετία, εκεί που δεσπόζει το διάσημο χειμερινό θέρετρο της Ευρώπης και το υψόμετρο είναι μεγαλοπρεπές, ένα άλλο κείμενο υπογεγραμμένο από πλέον των διακοσίων κροίσων από δεκατρείς χώρες του κόσμου εστάλη στον Τύπο.  Στο κείμενο αυτό εν ολίγοις απαιτείται να επιβληθεί επειγόντως φόρος πλούτου προκειμένου να αντιμετωπισθεί η "ακραία ανισότητα" και να εξαλειφθεί η παγκόσμια φτώχεια. Με λέξεις – φράσεις κλειδιά, όπως παιδιά, πείνα, ακραία φτώχεια, εξαθλίωση, απελπισμένοι γονείς, ανθρωπιστική συμφορά κλπ., το κείμενο κατέληγε στην προσταγή: "Εσείς οι παγκόσμιοι εκπρόσωποι, οι ηγέτες των κρατών, πρέπει να μας φορολογήσετε, εμάς τους βαθύπλουτους, οσονούπω".


Την ίδια περίοδο, στις όχθες του Λαντβάσσερ αναδύεται η Έκθεση της MKO – Oxfam, (Survival of the Richest, 16/01/2023) καταδεικνύοντας εμφατικά ότι μόνο την περίοδο της υφεσιακής πανδημίας του κόβιντ-19 δημιουργήθηκε πλούτος ύψους 42 τρισ. δολαρίων και το 67% του το καρπώθηκε, με δόξα και τιμή, μόλις το πλουσιότερο 1%. Στην έκθεση αναφερόταν ακόμα πως για κάθε 1 δολάριο που απέκτησε ένα άτομο του εισοδηματικά κατώτερου 90% του πληθυσμού ένας δισεκατομμυριούχος κέρδισε περίπου 1,7 εκατ. δολάρια και πως το 2022 η περιουσία των μεγιστάνων αυξανόταν κατά 2,7 δισ. δολάρια την ημέρα. Περαιτέρω, γνωστοποιήθηκε, από την ίδια έκθεση, πως οι μισοί δισεκατομμυριούχοι διαβιούν απαλλαγμένοι από φόρο κληρονομιάς για την περιουσία που κληροδοτούν στα παιδιά τους.
 Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι τα ποσά της περιουσίας όσων υπέγραψαν στο κείμενο είναι της τάξης Ε. Μάσκ, του οποίου η περιουσία αποτιμήθηκε από το Forbes (Δεκ. 2022) σε 181,3 δισ. δολάρια, όταν ενδεικτικά το ελληνικό ΑΕΠ κυμαίνεται λίγο περισσότερο από 200 δισ. ευρώ.



Ο απόηχος στο χιόνι του Νταβός θα μπορούσε να είναι: "Φορολογείστε μας, σώστε τον κόσμο από την απληστία μας, σώστε κι εμάς!".
Δεν ειπώθηκε ωστόσο από κάποιον εξ αυτών ότι "θα επιχειρώ να δημιουργώ μονοπώλια στην αγορά γης, στις καλλιέργειες ακόμα και στα αβγά σας γιατί επιθυμώ εκ βαθέων να διατηρώ την εξουσία και τον έλεγχο, καθώς είναι σκήπτρα που δεν επιθυμώ να απεμπολήσω".


Τι κατέδειξε το εξομολογητικό διάβημα; Το απεριόριστο του μέγιστου κέρδους που προκαλεί δίχως όρια την επικαλουμένη ανισότητα και το συστημικό απότοκο της απληστίας. 
Επιβεβαιώνεται για πολλοστή φορά ότι το σύστημα χτίστηκε από κερδοσκοπικό υλικό που το ίδιο αναπαράγει επιζητώντας διακαώς τον πολλαπλασιασμό της πρώτης ύλης του. Μιλάμε επομένως για ένα οικοδόμημα που δημιουργήσαμε και φέρει όλα τα συστατικά ώστε να ευδοκιμήσει απεριόριστα η κερδοσκοπία προς ακόμα πιο ακραίο πλουτισμό.



Πού βρίσκεται το άκρον άωτον της παραδοξότητας; Στο νόημα! Τι σκοπό έχει το κείμενο περί φορολόγησης όταν οι ίδιοι οι υπογράφοντες έχουν μεσολαβήσει να φοροαποφύγουν, ιδρύουν offshore εταιρείες, εντοπίζουν τους πιο ευαίσθητους ιστούς της δικαιοσύνης ώστε να τους διαρρήξουν (κατά Σόλωνα) προκειμένου να ευεργετηθούν αδιάκριτα και μεροληπτικά σε βάρος του υπόλοιπου 90% και στο πλαίσιο του ανταγωνισμού εξαγοράζουν μικρούς ανταγωνιστές καταβάλλοντας πρόθυμα το πρόστιμο της αθέμιτης πρακτικής τους σε μια ευνοϊκή σχέση κόστους – οφέλους καρπούμενοι το όφελος της ασυδοσίας; 
Κάλλιστα θα μπορούσαν να σταματήσουν να διεκδικούν το μέγιστο κέρδος, να αποκηρύξουν το μονοπώλιο της ευκαιρίας, να πάρουν πρωτοβουλία. Εξάλλου τέτοιες αυτενέργειες συνάδουν στην κοινωνία των πολιτών, καθώς οι ίδιοι διαθέτουν οξυδέρκεια, μέσα, τρόπο, διορατικότητα ως στοιχεία της αποτελεσματικής επιχειρηματικότητάς τους. Να αναλάβουν την ευθύνη παρά να την μεταθέσουν (μάλλον ειρωνικά) στο κράτος.


Πέρα από τον κοστολογημένο ασύδοτο πλουτισμό και την ανισότητα όλος ο πλανήτης πληρώνει απροσμέτρητο εξωτερικό κόστος, συν τοις άλλοις, για τον υπέρμετρο πλούτο τους.



Η αντινομία των ιστοριών της Ρόδου και του Νταβός


Πείτε το εξομολόγηση, κάθαρση συνείδησης, παραλήρημα, αυτοαναίρεση αλλά είναι ζήτημα που άπτεται της ψυχοπαθολογίας καθώς θυμίζει τους εξαρτημένους κατά συρροή εγκληματίες που ζητάνε από την ψυχιατρική κοινότητα λέγοντας 
"Αποτοξινώστε μας από την παραφορά μας", όπως οι εξαθλιωμένοι παιδόφιλοι βιαστές εκλιπαρούν να τους ευνουχίζουν. "Φορολογήστε μας, σώστε μας από την απληστία γιατί εμείς αδυνατούμε να διαχειριστούμε το πάθος μας".



Επίλογος μυθοπλασίας


Διάσημος σεφ, που συνέπεσε να βρεθεί το 2010 στη Ρόδο και 13 χρόνια μετά στο Νταβός, ορκιζόταν ότι υπήρχαν κοινοί καλεσμένοι στις δύο αυτές συναθροίσεις αλλά διέψευσε παρευθύς, όταν έφθασε το όνομά του στη δημοσιότητα, θεωρώντας κακοήθεια να βάζουν τέτοια ψευδή λόγια στο στόμα του χαμερπείς ανταγωνιστές του στο χώρο της γαστρονομίας.



Είναι η δήλωση βούλησης κλειδί για τον παράδεισο;





* Ο Δρ. Κωνσταντίνος V. Νικολόπουλος είναι συγγραφέας, καθηγητής Οικονομικών και Κοινωνικής Πολιτικής