Το φως στο τέλος του τούνελ

Του Άγη Βερούτη 

Ο τουρισμός είναι ίσως ο σημαντικότερος τομέας της οικονομίας μας που ακόμα δεν έχει αποδεκατιστεί από την κρίση. Όμως δεν απέχει πολύ πλέον από το να αποδεκατιστεί.

Εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας από τις λίγες που έχουν πλέον απομείνει, κινδυνεύουν από την αποεπένδυση στον τουρισμό.

Φυσικά είναι ένας τομέας στενά συνδεδεμένος με τα ακίνητα, και ειδικότερα τα ακίνητα υψηλού κεφαλαιακού κόστους, καθώς οι τουρίστες προτιμούν να περνάνε τις διακοπές τους σε προορισμούς φιλέτα παρά σε υποβαθμισμένες περιοχές.

Φυσικά, όπως όλες οι επενδύσεις σε ακίνητα, ο τουρισμός έχει υψηλή κεφαλαιακή ένταση, και ανάγκη συχνών ανακαινίσεων. 

Χωρίς ανακαίνιση κάθε 5 με 7 χρόνια το πολύ, ένα κατάλυμα θα χάσει την δυνατότητα να χρεώνει τη διαμονή σε υψηλές τιμές. Αυτό συμβαίνει διότι ο τουρίστας που έχει την επιλογή να διαλέξει πού θα πάει, φυσικά επιλέγει το νεώτερο κατάλυμα που μπορεί να πάει στην τιμή που μπορεί να αντέξει.

Αρκεί να θυμηθούμε την παρακμή των κρατικών ξενοδοχείων Ξενία, τα οποία χωρίς ανακαινίσεις κατέληξαν όχι μόνο πάμφθηνα στο τέλος, πριν τελικά κλείσουν, αλλά και έτσι παρατημένα και με παλιά έπιπλα και άβαφτους τοίχους και παραμελημένους κήπους, ήταν και πάντα άδεια.

Η ψηλή τιμή που κοστίζει η διαμονή σε ένα τουριστικό κατάλυμα συγκριτικά με ένα διαμέρισμα ή εξοχικό σπίτι, εμπεριέχει το κόστος της συχνής ανακαίνισης. Αν ένα τουριστικό κατάλυμα αναγκαστεί να ρίξει τις τιμές του προκειμένου να λειτουργήσει μια ακόμη χρονιά χωρίς ανακαίνιση, τότε ουσιαστικά μπαίνει σε ένα σπιράλ θανάτου όπου τα έσοδα αρχικά δεν θα φτάνουν για να κάνει την απαραίτητη ανακαίνιση ώστε να κρατήσει τις τιμές του, ενώ αργότερα δεν θα μπορεί να καλύπτει ούτε καν τα λειτουργικά του έξοδα, με αναπόφευκτο αποτέλεσμα να κλείσει.

Η απαξίωση αυτή των τουριστικών καταλυμάτων αντικατοπτρίζεται στις αποσβέσεις που παρακολουθούν την μείωση αυτή της αξίας των τουριστικών ακινήτων.

Όμως όπως όλα στην Ελλάδα, έτσι και αυτός ο κλάδος υπερφορολογείται. Για αυτό τον λόγο, το κράτος με χρήματα της ΕΕ έδινε μέσω ΕΣΠΑ μέρος των χρημάτων των αναγκαίων ανακαινίσεων και επεκτάσεων, ώστε να συνεχίσει η χώρα να απολαμβάνει τα συναλλαγματικά οφέλη και τις εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας ενός δυνατού τουριστικού τομέα.

Όμως, από την στιγμή που ανέλαβε η σημερινή κυβέρνηση το ΕΣΠΑ για τα τουριστικά πάγωσε, καθώς οι πόροι του δρομολογήθηκαν προς προσλήψεις 5μηνων στους ΟΤΑ. Σαν να κόβεις δηλαδή κομμάτια από το σώμα σου για να τρως!

Τα αποτελέσματα φαίνονται στην σταδιακή μείωση των εσόδων ανά τουρίστα σταθερά και κάθε χρόνο από την αρχή της κρίσης.

Τώρα με την αύξηση του ΦΠΑ στις τουριστικές επιχειρήσεις διαμονής στο 13% θα απομένουν ακόμη λιγότερα χρήματα για επανεπένδυση, καθώς οι τιμές καθορίζονται από τον διεθνή ανταγωνισμό, και λίγο ενδιαφέρονται οι τουρίστες αν από τα €70 την ημέρα που πληρώνουν τα €14 θα πάνε σε ΦΠΑ ή όχι. Αν με €65 βρίσκουν καλύτερο κατάλυμα θα πάνε εκεί, χωρίς να ενδιαφέρονται αν αυτός που πουλάει €65 τη βραδιά έχει μικρότερο ή καθόλου ΦΠΑ.

Επιπρόσθετα, σε μια χώρα χωρίς τράπεζες, όπου ο τραπεζικός δανεισμός (για την ολοκλήρωση ανακαινίσεων και αναβαθμίσεων του τουριστικού προϊόντος) είναι ανύπαρκτος, είναι αναπόφευκτο ότι όχι μόνο θα μειώνεται το τουριστικό συνάλλαγμα ανά επισκέπτη της χώρας, αλλά και τελικά θα μειωθεί ο αριθμός των καταλυμάτων και των θέσεων εργασίας που αυτά προσφέρουν.

Φυσικά, ο αποδεκατισμός των τουριστικών επιχειρήσεων είναι απαραίτητος σε οποιοδήποτε κομμουνιστικό σχεδιασμό διάλυσης της ιδιωτικής οικονομίας και προλεταριοποίησης της κοινωνίας. Το παράδειγμα της Βενεζουέλας είναι ζωντανό και πρόσφατο. Δεν μιλάμε για κάποια μαντική αλλά για την σταδιακή αποδυνάμωση του ιδιωτικού τομέα ώσπου να εξαρτώνται όλοι από τον μισθό που θα μοιράζει το κομμουνιστικό κράτος-πατερούλης.

Το γελοίο είναι πως κατά κανόνα τόσο αυτοί που θα χάσουν τη δουλειά τους από τα τουριστικά καταλύματα που κλείνουν και θα συνεχίσουν να κλείνουν σωρηδόν, όσο και σε κάποιο βαθμό και εκείνοι που θα χάσουν τις περιουσίες που με κόπο δημιούργησαν στον τουρισμό, έχουν ψηφίσει την κυβέρνηση που τους αποδεκατίζει.

Ενώ οι προτάσεις για τουριστικό ΕΣΠΑ έχουν κατατεθεί περισσότερο από έναν χρόνο τώρα, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΕΙ Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥΣ.

Το φως στο τέλος του τούνελ είναι τρένο.

Το τρένο της αριστεράς που αποδεκατίζει την ιδιωτική οικονομία.

Την τουριστική οικονομία μας.

Ακολουθήστε τον Άγη Βερούτη στο twitter @Agissilaos

agissilaos@gmail.com