Του Σάκη Μουμτζή 

"Είναι πλέον προφανές πως οι Έλληνες δεν έχουν την παραμικρή διάθεση να εκσυγχρονίσουν την κοινωνία τους και δεν δείχνουν να ανησυχούν καθόλου για την κατεστραμμένη από τον παρεμβατισμό οικονομία τους. Εάν οι Έλληνες δεν θέλουν να εκσυγχρονιστούν η υπόλοιπη Ευρώπη πρέπει να το αποδεχτεί... Δεν είναι όμως δουλειά της Ευρώπης να επιβάλλει τις μεταρρυθμίσεις αυτές στην Ελλάδα." Francesco Giavazzi καθηγητής στο Boccοni και επισκέπτης-καθηγητής στο ΜΙΤ. Δημοσιεύτηκε στους FT.

Σκληρές αλλά αληθινές οι διαπιστώσεις. Λάθος το συμπέρασμα. Η ΕΕ εφόσον διαπίστωσε πως οι δομές και οι λειτουργίες της ελληνικής οικονομίας δεν είναι συμβατές με αυτές των λοιπών χωρών της ευρωζώνης, όφειλε να παρέμβει ώστε σταδιακά αυτές να συγκλίνουν. Η υποχρέωση αυτή ήταν και είναι πολιτική. Η δυνατότητα υπήρχε με την εφαρμογή του πρώτου μνημονίου, τότε που οι εταίροι μας διαπίστωσαν τις αντιστάσεις που προέβαλλε το πελατειακό κράτος στις μεταρρυθμίσεις. Αυτοί, αντί να επιμείνουν στην άτεγκτη εφαρμογή τους, αποδέχτηκαν την λογική των ισοδύναμων μέτρων προς μεγάλη ικανοποίηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των υπουργών του Γ. Παπανδρέου. Και δυστυχώς αυτή η πρακτική ακολουθείται ανελλιπώς μέχρι και σήμερα. Σίγουρα, θα είχαμε μίαν άλλη Ελλάδα αν ευθύς εξ αρχής η καταβολή των δόσεων εξηρτάτο από την πρόοδο των θεσμικών αλλαγών. Απο την δημιουργία βαθιών τομών στην ελληνική κοινωνία. Η αναπλήρωση τους με φοροεισπρακτικά μέτρα είναι η πηγή των δεινών μας που συσσωρεύονται, καθώς οι δανειστές στις 20 Φεβρουαρίου 2015 παρέδωσαν την ιδιοκτησία του προγράμματος στην ελληνική κυβέρνηση. Αποδόθηκε δηλαδή, σε αυτούς που μισούν κάθε μεταρρύθμιση, που απεχθάνονται την ιδιωτική πρωτοβουλία, που είναι θιασώτες του μοντέλου που πρέπει να κατεδαφιστεί και αυτοί το μεγεθύνουν. Το λάθος των εταίρων μας θα αποδειχθεί στρατηγικής σημασίας και αυτό φαίνεται ήδη. Στις 47 σελίδες των ελληνικών προτάσεων υπάρχουν εισπρακτικά μέτρα και μέτρα αντιμεταρρύθμισης. Καμία φυγή προς τα εμπρός.

Υποστηρίζω πως οι εταίροι, γνωρίζοντας άριστα πια τις αγκυλώσεις του πολιτικού συστήματος θα έπρεπε αυτοί να αναλάβουν την ιδιοκτησία του προγράμματος ώστε με τις επιβαλλόμενες μεταρρυθμίσεις η ελληνική οικονομία να προσεγγίσει σε επίπεδο δομών τις λοιπές οικονομίες της ευρωζώνης. Νομίζω όμως, πως μας εγκατέλειψαν δικαιώνοντας την προτροπή του F. Giavazzi. Στους 18 είναι πλέον εδραιωμένη η πεποίθηση πως η ελληνική κρίση μπορεί να συνυπάρξει αβλαβώς με την ευρωζώνη.Η διαδικασία αποστείρωσης, η διαδικασία μετατροπής της χώρας σε υγιειονομική ζώνη επιτρέπει τους εταίρους να ασχολούνται με αυτήν στο μέτρο της μη μετάδοσης του ιού της. Ετσι η χώρα βουλιάζει, γιατί δεν αλλάζει. 

Η μόνη σοβαρή δικαιολογία των εταίρων μας σε αυτή τους την στάση, είναι πως δεν βρίσκουν στο εσωτερικό της χώρας αξιόπιστες μεταρρυθμιστικές δυνάμεις στις οποίες θα στηριχτούν. Γιατί –ως γνωστόν– όλα τα κόμματα και η συντριπτική πλειοψηφία του λαού, εγκλωβισμένοι όλοι στα ευτελή συμφέροντα τους και υπακούοντας στο νόμο της αδράνειας, είναι εχθρικοί στις επιβαλλόμενες τομές. 

Από την στιγμή που οι εταίροι δεν είναι διατεθειμένοι να χρησιμοποιήσουν το υπερόπλο της πιστωτικής ασφυξίας για την πραγμάτωση των μεταρρυθμίσεων και το επαπειλούν μόνον για την επίτευξη δημοσιονομικών στόχων, η χώρα μας θα είναι συνεχώς βαλτωμένη. Και οι όποιες ανανεωτικές δυνάμεις, που βρίσκονται σχεδόν σε όλα τα κόμματα, θα σιωπήσουν οριστικά. Πραγματικό σιωπητήριο. 

•    Ο κ. Σάκης Μουμτζής είναι συγγραφέας