Της Βίκυς Κουρλιμπίνη

Το 2024, το 3,6% των ατόμων ηλικίας 16 ετών και άνω στην Ευρωπαϊκή Ένωση που χρειάζονταν κάποια ιατρική εξέταση ή θεραπεία δήλωσαν ότι δεν μπόρεσαν να την πραγματοποιήσουν, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat.

Το υψηλότερο ποσοστό των ατόμων που δεν κατάφεραν να ικανοποιήσουν τις ιατρικές τους ανάγκες καταγράφηκε στην Ελλάδα (21,9%).

Οι χώρες που ακολούθησαν, με μεγάλη διαφορά, ήταν η Φινλανδία (12,4%) και η Εσθονία (11,2%). Αντίθετα, τα χαμηλότερα ποσοστά σημειώθηκαν στην Κύπρο (0,1%), τη Μάλτα (0,5%) και την Τσεχία (0,6%).

Τα άτομα που ζουν σε κατάσταση φτώχειας πλήττονται δυσανάλογα. Στη χώρα μας η διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες είναι ιδιαίτερα έντονη, φτάνοντας στις 12,7 ποσοστιαίες μονάδες (με κίτρινο χρώμα όσοι βρίσκονται στα όρια της φτώχειας και με πράσινο όσοι δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα).

Όπως φαίνεται επίσης στον παρακάτω πίνακα, 12,1% των Ελλήνων πολιτών θεωρούν πως δεν κατάφεραν τη χρονιά που πέρασε να εκπληρώσουν τις ανάγκες τους όσον αφορά την υγείας τους λόγω ακριβών υπηρεσιών (9,1%), λόγω απόστασης και εξαιτίας του χρόνου αναμονής.

Στην ΕΕ, οι δύο συνηθέστεροι βασικοί λόγοι για ανικανοποίητες ανάγκες ιατρικής φροντίδας το 2024 ήταν οι λίστες αναμονής και το υψηλό κόστος. Μαζί, οι δύο αυτοί παράγοντες αντιπροσώπευαν πάνω από τους μισούς πολίτες που δήλωσαν ότι δεν μπόρεσαν να λάβουν την απαραίτητη περίθαλψη. Σε επίπεδο συνόλου πληθυσμού (16 ετών και άνω), το 1,4% ανέφερε ως αιτία τις λίστες αναμονής και το 1,0% το υπερβολικό κόστος.

Επόμενοι σε συχνότητα λόγοι ήταν η προσδοκία ότι το πρόβλημα θα βελτιωθεί μόνο του και η έλλειψη χρόνου. Λιγότερο συχνές αιτίες περιλάμβαναν τον φόβο, την έλλειψη εμπιστοσύνης σε γιατρό ή ειδικό, ή τη μεγάλη απόσταση μετακίνησης (όλοι σε ποσοστό 0,1%). Επιπλέον, ένα 0,5% των πολιτών ανέφερε κάποια άλλη, μη προσδιορισμένη, αιτία.

Το υψηλό κόστος της ιατρικής περίθαλψης ήταν ο κυρίαρχος λόγος στην Ελλάδα, στο Βέλγιο, τη Βουλγαρία, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Κύπρο και τη Ρουμανία.

Η λίστα αναμονής αναδείχθηκε ως ο πιο συνηθισμένος λόγος ανικανοποίητων ιατρικών αναγκών στη Γερμανία, την Εσθονία, την Ιρλανδία, την Ισπανία, τη Λετονία, τη Λιθουανία, την Αυστρία, την Πολωνία, τη Σλοβενία, τη Σλοβακία, καθώς και στη Φινλανδία και τη Σουηδία. 

Στην Πορτογαλία, εξίσου συχνός λόγος ήταν οι λίστες αναμονής και το υψηλό κόστος· στην Ουγγαρία, οι λίστες αναμονής ισοκατανεμήθηκαν με την επιλογή "περίμενα να δω αν το πρόβλημα θα βελτιωθεί από μόνο του"· ενώ στην Ολλανδία οι τρεις πιο συχνοί λόγοι καταγράφηκαν με την ίδια ένταση: λίστες αναμονής, υψηλό κόστος και προσδοκία βελτίωσης χωρίς θεραπεία. Τέλος, η στάση "να περιμένω να δω αν το πρόβλημα θα περάσει μόνο του" αναδείχθηκε ως ο συχνότερος λόγος σε Τσεχία, Δανία, Κροατία, Λουξεμβούργο και Μάλτα.

Στην Ελλάδα επίσης, όπως και στην Κροατία, τη Ρουμανία και τη Σλοβακία, οι πολίτες μεγαλύτερης ηλικίας (65 ετών και άνω) ήταν εκείνοι που δήλωσαν συχνότερα ανικανοποίητες ανάγκες για οδοντιατρική φροντίδα, επικαλούμενοι το κόστος, τη μεγάλη απόσταση ή τις λίστες αναμονής.