Του Κυριάκου Βαμβακίδη * 

Η ύπαρξη αδενώματος  παραθυρεοειδούς (πρωτοπαθής υπερπαραθυρε-οειδισµός) είναι µια κατάσταση που συνδέεται µε πολλαπλά προβλήµατα στον ασθενή, ενώ η διάγνωσή της δεν είναι πάντα εύκολη. Τα προβλήµατα παρουσιάζονται σε τρεις κυρίως τοµείς: το µυοσκελετικό σύστηµα, το ουροποιητικό σύστηµα και την ψυχική σφαίρα. Από το µυοσκελετικό προκύπτει συχνότατα οστεοπενία ή οστεοπόρωση, αρθρίτιδες και µυϊκή αδυναµία, από το ουροποιητικό παρουσιάζεται λιθίαση, που µπορεί να οδηγήσει σε κολικό νεφρού, ενώ από την ψυχική σφαίρα έχουµε κατάθλιψη, µεταβολή προσωπικότητας και συµπεριφοράς, σύγχυση και, σχεδόν πάντα, διαταραχές µνήµης.

Η διάγνωση δεν είναι πάντα απλή υπόθεση: Η διάγνωση της συγκεκριµένης πάθησης βασίζεται σε βιοχηµικά κριτήρια, που περιλαµβάνουν την αύξηση στο αίµα του ασβεστίου και της παραθορµόνης µε έναν χαµηλό φώσφορο. Αφού ο θεράπων ενδοκρινολόγος θέσει τη διάγνωση και εντοπίσει τον παθολογικό παραθυρεοειδή αδένα (σε ένα ποσοστό 15%-20% υπάρχουν περισσότεροι του ενός), κατόπιν πιο ειδικών εξετάσεων (σπινθηρογράφηµα και υπερηχογράφηµα από έµπειρο ακτινολόγο), τη σκυτάλη παίρνει ο χειρουργός. Η ιδανική αντιµετώπιση της νόσου προϋποθέτει την άριστη συνεργασία του θεράποντος ενδοκρινολόγου µε τον εξειδικευµένο χειρουργό ενδοκρινών αδένων.

Η χειρουργική επέµβαση: Αφού ο χειρουργός αφαιρέσει τον παθολογικό (ή τους παθολογικούς παραθυρεοειδείς αδένες), µπορεί να επιβεβαιώσει τη βιοχηµική ίαση του ασθενούς µετρώντας διεγχειρητικά την παραθορµόνη. Η µέτρηση της παραθορµόνης πραγµατοποιείται 10 λεπτά µετά την αφαίρεση του αδενώµατος και η πτώση της σε ποσοστό πάνω από 50% από την αρχική τιµή πιστοποιεί την ίαση του ασθενούς. Η ταχεία πτώση της παραθορµόνης οφείλεται στον πολύ χαµηλό χρόνο ηµίσειας ζωής της, που υπολογίζεται στα 3-4 λεπτά.

Η σηµασία της διεγχειρητικής µέτρησης παραθορµόνης: Η διεγχειρητική µέτρηση παραθορµόνης είναι ένα από τα σηµαντικότερα βέλη στη φαρέτρα του χειρουργού που θέλει να τιθασεύει τη νόσο. Η αξία της έγκειται στο γεγονός ότι η µέτρησή της διαρκεί µόλις 8 λεπτά µε ειδικό εξοπλισµό στον χώρο του χειρουργείου και η πτώση της στα επιθυµητά επίπεδα, δηλαδή η βιοχηµική ίαση του ασθενούς, εξασφαλίζει ότι δεν υπάρχει άλλος παθολογικός παραθυρεοειδής που δεν µπόρεσε να εντοπιστεί µε τις προεγχειρητικές απεικονίσεις.

* Χειρουργός Ενδροκινών Αδένων, Διευθυντής Τμήματος Χειρουργικής Ενδοκρινών Αδένων Νοσοκομείου "Ερρίκος Ντυνάν"