Ολικές αρθροπλαστικές: Αλήθειες και προβληματισμοί

Γράφει ο Dr. Γεώργιος –Ελευθέριος Κατσιφαράκης, Διευθυντής Ορθοπαιδικής Χειρουργικής της Κλινικής Λευκός Σταυρός Αθηνών, Επιστημονικός Συνεργάτης: Metropolitan Hospital, Ευρωκλινική Αθηνών, Ιατρικό Κέντρο Παλαιού Φαλήρου, American Medical Center Nicosia, CY (www.katsifarakis.gr)

Μετά από 80 χρόνια που εφαρμόζεται σαν θεραπεία η ολική αρθροπλαστική στις διάφορες αρθρώσεις του σώματος εγείρονται πολλά ερωτηματικά για τις ενδείξεις, τις αντενδείξεις, την εξέλιξη στην χειρουργική πρακτική και στην διάρκεια της ζωής τους.

Είναι γεγονός ότι η επιστήμη της ιατρικής συμβαδίζει και πρέπει να συμβαδίζει με την τεχνολογική εξέλιξη και ο απώτερος σκοπός πάντα είναι η καλύτερη θεραπευτική προσέγγιση αλλά και η βελτίωση μεθόδων, υλικών και χρόνων. Το κακό στην ιατρική είναι ο αθέμιτος ανταγωνισμός που ορίζεται από την πληρωμένη διαφήμιση και προβολή που ναι μεν απαγορεύεται από τον πανελλήνιο ιατρικό σύλλογο δυστυχώς όμως είμαστε "Ελλάδα".

Ένδειξη για να χειρουργηθεί μια άρθρωση πρέπει να είναι η αποτυχία μιας προηγούμενης συντηρητικής θεραπείας. Σ’ αυτήν περιλαμβάνονται φάρμακα, ενδυνάμωση, φυσιοθεραπεία, ενδαρθικές ενέσεις υπερβαρικό οξυγόνο και βελονισμός και ότι άλλο εναλλακτικό μπορεί να χρησιμοποιηθεί.
Αντένδειξη για να προβεί ο πάσχων σε επέμβαση μπορεί να υπάρχει σε περίπτωση αδυναμίας να λάβει νάρκωση όλων των ειδών, να υπάρχει νευρολογικό μη αναστρέψιμο πρόβλημα και ίσως μία προχωρημένη ανιακή κατάσταση μη διαχειρίσιμη. 

Ο ανταγωνισμός σήμερα έχει και ακριβά υλικά και φθηνά υλικά ολικών αρθροπλαστικών. Όλα όμως τιτανίου. Συμβατά με μαγνητικές τομογραφίες.
Και τι λέει ο γιατρός στον ασθενή; Το καινούργιο είναι το ακριβό και το φθηνό το παλιό. Ή μάλλον δεν λέει και δεν εξηγεί τίποτα. Διότι δεν συμφέρει η σωστή ενημέρωση.

Πλέον των υλικών, κοστολογούνται και οι κλινικές με τις μεγάλες κλινικές είναι οι ακριβές και οι μικρές οι οικονομικές. Η αναβάθμιση χρεώνεται αναλόγως.
Οι νέες χειρουργικές πρακτικές γέμισαν τα χειρουργεία με ρομποτικά μηχανήματα των οποίων κοινή υπόσχεση είναι: Γρήγορες αναίμακτες επεμβάσεις με μία ή δύο μέρες νοσηλείας.

Και εδώ γεννιούνται τα ερωτήματα: Που πήγαν τα πρωτόκολλα της ορθοπαιδικής; Αν αιμορραγήσει ένα τραύμα και είναι στην κλινική έχει καλώς. Αν όμως είναι στο σπίτι; Αν παρουσιάσει 40 πυρετό ή ταχυκαρδία ή έλθει μια εμβολή θα προλάβει να μεταβεί σε νοσοκομείο ή θα ελπίζουμε μήπως τον σώσουν τα αντιπηκτικά που δίδονται για νομικούς και οικονομικούς λόγους; Μια μόλυνση στην περιοχή της επέμβασης πώς θα ελεγχθεί στο σπίτι; Μια απότομη πτώση του αιματοκρίτη θα φέρει τις μονάδες αίματος στο σπίτι από την αιμοδοσία ή από την βρύση του νεροχύτη; 

Είναι γεγονός ότι στον κόσμο της διαφήμισης όλα επιτρέπονται όσον αφορά τον τομέα της υγείας. Αλλά για το καλό των ανθρώπων που είναι ανυποψίαστοι αυτό δεν είναι θεμιτό.

Στην χώρα των θαυμάτων ζούμε. Να μην έχουμε και θαυματοποιούς; 

Τελειώνοντας θα ήθελα να αναφερθώ στο μύθο της 10ετούς ημερομηνίας λήξης των ολικών αρθροπλαστικών. Τα τελευταία αποτελέσματα (περιοδικό Lancet) μιλούν για 27 χρόνια διάρκεια ζωής στο 87% των ασθενών που βρέθηκαν και ελέγχθηκαν. Και φανταστείτε την διαφορά των υλικών πριν πολλά- πολλά χρόνια με σήμερα. Όλοι οι μύθοι κάποτε καταρρίπτονται.