Μήπως είναι βουλωμένο το ένα σας ρουθούνι;
Πέμπτη, 19-Νοε-2015 08:22
Οι περισσότεροι δεν το σκεφτόμαστε, αν όμως παρατηρήσουμε προσεκτικά θα διαπιστώσουμε ότι συχνά νιώθουμε πως το ένα από τα ρουθούνια μας είναι πάντα βουλωμένο. Αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό για περίπου το 70% των ενηλίκων.
Εφόσον είμαστε υγιείς, το "βουλωμένο” ρουθούνι στην πραγματικότητα επιτρέπει το πέρασμα μιας μικρής ποσότητας αέρα ενώ το άλλο ρουθούνι μας κάνει την υπόλοιπη δουλειά. Μετά από περίπου 2,5 ώρες, ο κύκλος αλλάζει και χρησιμοποιούμε το πρώην βουλωμένο ρουθούνι ως βασική πηγή αέρα.
Για πολύ καιρό, η ανατολίτικη ιατρική ανέπτυσσε θεωρίες σχετικά με τη χρησιμότητα αυτού του κύκλου και μια σειρά ασκήσεων που περιλαμβάνουν την κίνηση του αέρα μέσω ενός ρουθουνιού. Από την άλλη πλευρά, οι Δυτικοί επιστήμονες δεν έφταναν σε κάποιο συμπέρασμα σχετικό με τη φυσιολογία που να εξηγεί αυτό το φαινόμενο. Μέχρι πρόσφατα.
Έρευνες που έχουν γίνει υποδεικνύουν πως η εναλλαγή της χαμηλής/υψηλής εισαγωγής αέρα από τα ρουθούνια βελτιώνει την αίσθηση της όσφρησης. Το εσωτερικό της μύτης μας καλύπτεται από βλέννα. Αυτή η βλέννα συνεχίζεται μέχρι βαθιά στο ρινικό πέρασμα και είναι πολύ σημαντική αφού δρα ως φράγμα και βοηθά στην προστασία του εγκεφάλου μας από μολύνσεις. Σημαίνει όμως επίσης πως κάτι που μυρίζουμε, απορροφάται από τη βλέννα προτού φτάσει στους αισθητήρες όσφρησης.
Η βλέννα στο εσωτερικό της μύτης απορροφά διαφορετικά χημικά συστατικά, με διαφορετικούς ρυθμούς. Έτσι, ορισμένες μυρωδιές ανιχνεύονται καλύτερα όταν απορροφώνται σε πιο συγκεντρωμένα επίπεδα με την αργή κίνηση του αέρα από το βουλωμένο ρουθούνι μας ενώ άλλα τα μυρίζουμε καλύτερα όταν απορροφώνται σε χαμηλότερη συγκέντρωση μέσα από τον αέρα που κινείται ανεμπόδιστα στο "ελεύθερο” ρουθούνι.
Και μια (σχεδόν) άχρηστη αλλά ενδιαφέρουσα πληροφορία: Στους ανθρώπους, τα κύτταρα οσφρητικών υποδοχέων καταλαμβάνουν περίπου 10 τετραγωνικά εκατοστά στα ρινικά μας περάσματα. Τα σκυλιά έχουν 17 φορές περισσότερο χώρο αφιερωμένο στους ίδιους υποδοχείς και σε μεγαλύτερη πυκνότητα, γεγονός που εξηγεί γιατί η αίσθηση της όσφρησης στον καλύτερο φίλο του ανθρώπου είναι τόσο καλύτερη από τη δική μας.