Με δείκτη παραγωγικότητας 23% μπορεί να πάει μια εταιρεία μπροστά; Δύσκολο, αν και τα μεγέθη της ΕΥΑΘ αποδεικνύουν το αντίθετο. 

Η εταιρεία που ελέγχεται σε ποσοστό 74% από το δημόσιο έχει μέσο όρο ηλικίας εργαζομένων τα 55 έτη, χαμηλό επίπεδο μόρφωσης και εξειδίκευσης, υπεράριθμο προσωπικό, μέσο όρο ετήσιων απολαβών ανά εργαζόμενο 43.000 ευρώ (!) και την παραπάνω εξαιρετικά χαμηλή παραγωγικότητα. Στα τελευταία τέσσερα χρόνια όμως εμφανίζει αύξηση EBITDA 101% και καθαρών κερδών 184% (από 4,4 εκατ. ευρώ το 2004 σε 12,7 εκατ. ευρώ το 2007) παρά το γεγονός ότι η επιβάρυνση των τιμολογίων της ΕΥΑΘ είναι λελογισμένη (καμία σχέση με αυτά της ΕΥΔΑΠ) και κινείται στα όρια του πληθωρισμού. 

Το μυστικό είναι η μείωση των δαπανών και η συμπίεση του κόστους παραγωγής. Τα τελευταία χρόνια επιχειρήθηκε ο τερματισμός της κατάτμησης αντικειμένου στα έργα, μειώθηκαν οι τιμές των τιμολογίων κατά 60%, και επιτεύχθηκε ο τετραπλασιασμός των εκπτώσεων (40-50% αντί 8-10%).

Ως αποτέλεσμα όλων αυτών, όπως αναφέρει το ενημερωτικό δελτίο της διοίκησης, μια τυπική βλάβη 5 τ.μ. κόστιζε κατά το πρώτο εξάμηνο του 2005 από 1.064 ευρώ έως 1.089 ευρώ, ενώ σήμερα κοστίζει από 274 - 344 ευρώ. Δεδομένου ότι η εταιρεία αντιμετωπίζει 6.500 βλάβες ετησίως γίνεται αντιληπτό το μέγεθος της εξοικονόμησης χρημάτων.

Στο παρελθόν δυο με τρεις εταιρείες εκτελούσαν το σύνολο σχεδόν των έργων της εταιρείας, ενώ σήμερα εκτελούν μετά από δημοπράτηση έργα της ΕΥΔΑΠ 18 εργοληπτικές εταιρείες.

Το management της εταιρείας δεν έκανε κάτι φοβερό, έκανε το αυτονόητο, αλλά δυστυχώς στην Ελλάδα και δη στο δημόσιο τομέα ακόμη και οι λογικές παρεμβάσεις όταν φέρνουν αποτέλεσμα αποκτούν ένα μυθικό χαρακτήρα. 

Το παράδειγμα της ΕΥΑΘ δείχνει από τη μία πλευρά το «πανηγύρι» με τις σπατάλες που γίνεται στις κρατικές εταιρείες και από την άλλη βγάζει ένα αισιόδοξο μήνυμα πως οι εταιρείες αυτές με τους κατάλληλους χειρισμούς όχι μόνο μπορεί να είναι κερδοφόρες και να μη χρειάζονται τη συνδρομή των φορολογουμένων για να πληρωθούν οι μισθοί των εργαζομένων, αλλά μπορούν να ενισχύσουν την ελληνική οικονομία και να επιστρέφουν και κοινωνικό μέρισμα (στη συγκεκριμένη περίπτωση της ΕΥΑΘ με τη διατήρηση των τιμολογίων σε χαμηλά επίπεδα τη στιγμή που η ΔΕΗ για να καλύψει τις δικές της μαύρες τρύπες τα έχει αυξήσει 17% σε ένα χρόνο).

Ο χρόνος πάντως δουλεύει προς όφελος της ΕΥΑΘ. Το 2008 και το 2009 συνταξιοδοτούνται περί τα 109 άτομα από τα 525 που απασχολούνται σήμερα στην εταιρεία με αποτέλεσμα το κόστος των αμοιβών που αντιπροσωπεύει το 40% του συνολικού κόστους να συμπιεστεί και να ενισχύσει τα περιθώρια από τη γραμμή του μικτού κέρδους και κάτω.