Του Φάνη Γαβρινιώτη
 
Με την ορμή της νέας επιχείρησης δεδομένου ότι ιδρύθηκε μόλις το 1980, η ΑΤΤΙ – ΚΑΤ ήταν από τις πρώτες κατασκευαστικές εταιρείες που έκανε «άνοιγμα» σε τομείς όπως το real estate και τα έργα παραχώρησης. 

Έτσι στις αρχές της δεκαετίας του 1990, δηλαδή αρκετά πιο νωρίς σε σχέση με τους υπόλοιπους ανταγωνιστές της, η ΑΤΤΙ – ΚΑΤ δεν δίστασε να αναλάβει το μεγάλο για την εποχή εκείνη έργο αξιοποίησης του ακινήτου του ιδρύματος Ερίκκος Ντυνάν επί της λεωφόρου Μεσογείων, ενώ παράλληλα συμμετείχε στην κοινοπραξία της Αττικής Οδού και στο σχήμα που διεκδίκησε και κέρδισε το διαγωνισμό για το καζίνο του Φλοίσβου, αλλά δεν υλοποιήθηκε ποτέ. 

Λίγο αργότερα και συγκεκριμένα τη «χρυσή» περίοδο του Χρηματιστηρίου, με επιλογή του επικεφαλής της εταιρείας Παναγιώτη Πανούση και των τότε συμβούλων του, η ΑΤΤΙ – ΚΑΤ επιδόθηκε σε ένα πρωτοφανές κυνήγι εξαγορών εισηγμένων τεχνικών εταιρειών: Σ. Σιγάλας, ΑΤΕΜΚΕ, Ευκλείδης, Τεχνοδομή - Αφοί Τραυλού, Παρνασσός  προσδέθηκαν άμεσα ή εμμέσως στο άρμα της ΑΤΤΙ – ΚΑΤ και ο νεοσύστατος όμιλος ξεκίνησε μια ξέφρενη κούρσα που, όμως, τελικά δεν είχε αίσια έκβαση. 

Η Τεχνοδομή κατέρρευσε οικονομικά, η Ευκλείδης πουλήθηκε στην ΑΕΓΕΚ, ενώ οι Σ. Σιγάλας και ΑΤΕΜΚΕ απορροφήθηκαν από τη μητρική τους ενόψει της επανάκρισης των εργοληπτικών πτυχίων. Η απορρόφηση αυτών των εταιρειών, λόγω των οικονομικών βαρών τους, λίγο έλειψε να συμπαρασύρει στην καταστροφή και την ίδια την ΑΤΤΙ – ΚΑΤ. Όμως, ο πρόεδρός της Παναγιώτης Πανούσης έκανε μια σωτήρια επιλογή: Η ΑΤΤΙ – ΚΑΤ επικέντρωσε την προσοχή της σχεδόν αποκλειστικά στην ανάληψη και κατασκευή έργων υποδομής (κυρίως οδοποιίες), τομέα που άλλωστε ήξερε να κάνει καλύτερα απ’ οτιδήποτε άλλο, βάζοντας στην άκρη οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα είχε ή σχεδίαζε να αναπτύξει. 

Έτσι, την περίοδο 2005 – 2006 κατάφερε να αναλάβει τρεις σημαντικές εργολαβίες στην Εγνατία Οδό, καθώς και ένα μεγάλο μέρος των έργων στο πέταλο του Μαλλιακού. Η εμπειρία, ο εξοπλισμός, το ανθρώπινο δυναμικό και η συχνή παρουσία του επικεφαλής της στα εργοτάξια, είχαν ως αποτέλεσμα τα έργα που ανέλαβε η ΑΤΤΙ – ΚΑΤ να προχωρήσουν με γοργούς ρυθμούς και μάλιστα ορισμένα να ολοκληρωθούν πριν από τις προκαθορισμένες ημερομηνίες παράδοσης. 

Στην αγκαλιά της ΓΕΚ 

Αυτή ακριβώς την κατασκευαστική μηχανή που διέθετε και ανέδειξε περαιτέρω η ΑΤΤΙ – ΚΑΤ, αλλά και το ποσοστό της τάξεως του 10% που κατείχε η επιχείρηση στην Αττική Οδό, αποτέλεσαν τους βασικούς λόγους που έκαναν τον όμιλο της ΓΕΚ να επιδιώξει και να καταφέρει να αποκτήσει το καλοκαίρι του 2007 το 21,4% των μετοχών της εισηγμένης. Πάντως, ο Παναγιώτης Πανούσης συνεχίζει να διατηρεί ισχυρή συμμετοχή στην εταιρεία του, καθώς . Κατά καιρούς φήμες κάνουν λόγο για σταδιακή αύξηση του ποσοστού της ΓΕΚ και πλήρη ένταξη της ΑΤΤΙ – ΚΑΤ στον όμιλό της, ωστόσο στην παρούσα φάση η διοίκηση της εταιρείας διαψεύδει τα εν λόγω σενάρια. 

Πάντως, δεν θα πρέπει να αποκλειστεί μια τέτοια εξέλιξη στο μέλλον, με δεδομένες τις αντίστοιχες κινήσεις ενίσχυσης που έχουν κάνει οι δύο άλλοι κατασκευαστικοί πόλοι της χώρας (η Ελληνική Τεχνοδομική απορρόφησε την Παντεχνική, ενώ η J&P Άβαξ έχει αποκτήσει τον πλήρη έλεγχο της Αθηνά ΑΤΕ). 

Σήμερα η ΑΤΤΙ – ΚΑΤ διαθέτει ανεκτέλεστο υπόλοιπο έργων που ξεπερνά τα 300 εκατ. ευρώ, ποσό που πιθανότατα θα αυξηθεί αφού επίκειται η ανάληψη υπεργολαβικού αντικειμένου στα μεγάλα οδικά έργα παραχώρησης όπου συμμετέχει η ΓΕΚ. Θετικά, εξάλλου, αναμένεται να εξελιχθούν τα οικονομικά της μεγέθη τόσο το 2007 όσο και κατά την τρέχουσα χρήση. 

Επισημαίνεται πως στο εννεάμηνο του 2007 η ΑΤΤΙ – ΚΑΤ είχε εμφανίζει σε ενοποιημένη βάση τζίρο 124,4 εκατ. ευρώ και μετά φόρων κέρδη 775 χιλ. ευρώ, τη στιγμή που στο σύνολο της προηγούμενης χρήσης (2006) ο κύκλος εργασιών της άγγιζε τα 132,1 εκατ. ευρώ και η κερδοφορία τις 705 χιλ. ευρώ. 

Πρόθεση της διοίκησης είναι η ΑΤΤΙ – ΚΑΤ να παραμείνει «καθαρόαιμος» κατασκευαστής και να μην εμπλακεί σε δραστηριότητες πέραν αυτής καθ’ αυτής της ανάληψης και εκτέλεσης έργων υποδομής. Εξάλλου, ο όμιλος της ΓΕΚ διαθέτει αρκετές θυγατρικές για να καλύψει αυτές τις ανάγκες...