Του Χάρη Φλουδόπουλου

Καθόλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου αλλά και μετά τις εκλογές, το θέμα της δημιουργίας ξεχωριστού υπουργείου περιβάλλοντος, βρισκόταν ψηλά στην πολιτική ατζέντα. Τελικά προκρίθηκε η διατήρηση του υπάρχοντος status quo, που συνοδεύτηκε από διαβεβαιώσεις ότι η περιβαλλοντική πολιτική βρίσκεται ψηλά στις προτεραιότητες της νέας κυβέρνησης.

Μέσα στο συγκεκριμένο κλίμα, ο διοικητής της ΔΕΗ, κ. Τάκης Αθανασόπουλος δεν πρέπει να εξεπλάγη, όταν δεχόταν το τηλεφώνημα από το Γιώργο Σιουφλιά και μάθαινε για το πρόστιμο του ΥΠΕΧΩΔΕ εις βάρος της ΔΕΗ.

Άλλωστε είναι προφανές ότι η ΔΕΗ ευθύνεται για όσα της καταλόγισαν οι επιθεωρητές περιβάλλοντος, κάτι που παραδέχεται εμμέσως πλην σαφώς και στην ανακοίνωση που εξέδωσε. Το ερώτημα βεβαίως είναι εάν η ΔΕΗ είναι η μόνη που φταίει.

Για παράδειγμα, όταν το καλοκαίρι η επιχείρηση κλήθηκε να διαχειριστεί τα αλλεπάλληλα ρεκόρ ζήτησης χωρίς στην ουσία να έχει ενισχυθεί το παραγωγικό δυναμικό της, ήταν φυσικό, οι υπάρχουσες "ρυπογόνες" μονάδες να δουλέψουν "στο φουλ". Για την ανυπαρξία νέων παραγωγικών επενδύσεων, σημαντικό μερίδιο ευθύνης φέρει το ίδιο το κράτος, καθώς αυτό είχε επιβάλει τις σχετικές απαγορεύσεις στη ΔΕΗ, παρά το γεγονός ότι η απελευθέρωση της αγοράς καθυστέρησε όπως και οι ιδιωτικές επενδύσεις.

Εκτός όμως από την αύξηση της παραγωγής των "ρυπογόνων" μονάδων, που απέτρεψε ένα καταστροφικό για την οικονομία της χώρας "black out", η παραβίαση των περιβαλλοντικών όρων, προήλθε και από μια άλλη αιτία: τη χειροτέρευση της ποιότητας του λιγνίτη.

Το πρόβλημα βεβαίως είναι ότι για να διανοιχθούν νέα ορυχεία και να εξορυχθεί καλύτερης ποιότητας λιγνίτης, θα πρέπει να προχωρήσουν οι απαλλοτριώσεις και να υπάρξει συμβιβασμός μεταξύ της ΔΕΗ και των ιδιοκτητών των οικοπέδων που βρίσκονται δίπλα στις εγκαταστάσεις των ορυχείων. Η ιστορία είναι γνωστή και χαρακτηριστική του "ελληνικού δαιμονίου" καθώς όταν έγινε γνωστό ότι η αποζημίωση που είχε οριστεί ήταν μεγαλύτερη για τις καλλιεργούμενες περιοχές, όλοι έσπευσαν να φυτεύσουν δενδρύλια, προκειμένου να εισπράξουν περισσότερα χρήματα. Αποτέλεσμα να μην έχει βρεθεί μέχρι σήμερα λύση για το θέμα.

Το ελπιδοφόρο σημείο στην όλη υπόθεση, είναι ότι –όπως διαβεβαιώνει η ίδια η ΔΕΗ– οι απαραίτητες εργασίες για τη μείωση της περιβαλλοντικής ρύπανσης (φίλτρα, μονάδες αποθείωσης) θα έχουν ολοκληρωθεί εντός του 2008. Μέχρι τότε πάντως, ίσως θα ήταν σκόπιμο να επανεξεταστούν ορισμένες πτυχές της περιβαλλοντικής πολιτικής ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την αδειοδότηση των έργων Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Έτσι εκτός από την πολιτική των ποινών και των προστίμων, θα μπορούμε να μιλάμε και για πολιτική πρόληψης και μακροπρόθεσμης μείωσης των εκπομπών καυσαερίων.