Του Χάρη Φλουδόπουλου

Δύο αλλεπάλληλες αποτυχίες, μετρά η ΔΕΗ στις προσπάθειές της για "άνοιγμα" στα Βαλκάνια, την ίδια στιγμή που και το τρίτο εγχείρημα παρουσιάζει εξαρχής τις δικές του ιδιομορφίες και δυσκολίες. Κοινό χαρακτηριστικό πάντως των υποθέσεων του λιγνιτικού σταθμού Bobov Dol στη Βουλγαρία και Negotino στα Σκόπια, είναι οι μέτριες έως κακές διακρατικές σχέσεις, με τις κυβερνήσεις των χωρών που διαχειρίζονταν τις δύο ιδιωτικοποιήσεις.

Για τα προβλήματα με τα Σκόπια, δε χρειάζεται ιδιαίτερη αναφορά. Οι ενδείξεις συνηγορούν μάλιστα –με δεδομένο ότι η Sencap κατέθεσε μακράν την πιο συμφέρουσα προσφορά στο διαγωνισμό– ότι η απόφαση της κυβέρνησης των Σκοπίων είχε πολιτική χροιά και έδινε συγκεκριμένο μήνυμα ενόψει της εισόδου της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ.

Οι σχέσεις με τον έτερο βόρειο γείτονα, τη Βουλγαρία, ανέκαθεν ήταν απρόβλεπτες. Η απρόβλεπτη αυτή συμπεριφορά, επιβεβαιώθηκε και από το γεγονός ότι η ΔΕΗ έχει πλειοδοτήσει στο διαγωνισμό για τη λιγνιτική μονάδα του Bobov Dol από το 2005, ενώ μετά από αλλεπάλληλα προβλήματα, η αρχή ιδιωτικοποιήσεων προχωρά από την άνοιξη τις διαδικασίες επαναπροκήρυξης του διαγωνισμού.

Η τρίτη απόπειρα για την εκμετάλλευση των λιγνιτικών πεδίων του Κοσόβου βρίσκεται σε εξέλιξη, όμως παρουσιάζει τις δικές της ιδιομορφίες και δυσκολίες. Έτσι, παρά τις μεσολαβητικές προσπάθειες του ΟΗΕ, ακόμη δεν έχει βρεθεί πολιτική λύση στο πρόβλημα του Κοσόβου, το οποίο παραμένει προτεκτοράτο.

Επιπλέον, ο διαγωνισμός έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον μεγάλων ευρωπαϊκών εταιρειών όπως η γερμανική RWE.

Σε κάθε περίπτωση, το βέβαιο είναι ότι ο δρόμος της ΔΕΗ προς τα Βαλκάνια, αποδεικνύεται στρωμένος με αγκάθια, χωρίς για αυτό να ευθύνεται αποκλειστικά η ελληνική εταιρεία.

Χ. Φλουδόπουλος