Της Έφης Καραγεώργου

Άδοξα έληξε ο σφοδρός έρωτας ανάμεσα στην Alpha Bank και την Eurobank. Εκατόν πενήντα μέρες μετά την ανακοίνωση του deal (29/8) η Alpha Bank, -στα τέλη του περασμένου Ιανουαρίου (27-1)-, γύριζε πίσω το δακτυλίδι του αρραβώνα, λίγα μόλις 24ωρα πριν πέσουν οι τελικές υπογραφές και για τη νομική συγχώνευση των δύο τραπεζών. Ο λόγος, όπως ανακοίνωσε τότε, ήταν ότι επιθυμούσε να περιμένει τις εξελίξεις στο αναθεωρημένο PSI+, εκτιμώντας ότι οι επιπτώσεις του θα ήταν δυσανάλογες επί των μεγεθών των συγχωνευόμενων τραπεζών.

«Η συγχώνευση θα πραγματοποιηθεί το συντομότερο δυνατό...», ήταν η επίσημη απάντηση τότε από την πλευρά της Eurobank, ενώ υψηλόβαθμα στελέχη της τράπεζας δήλωναν: Περιμένουμε από την Alpha να τηρήσει τα συμφωνηθέντα και να μπει και η τυπική υπογραφή στη συμβολαιογραφική πράξη. Δεν βρισκόμαστε στο παρά πέντε της συμφωνίας, αλλά στην ώρα της υπογραφής. Οι συνέργειες από το νέο σχήμα μεταφράζονται σε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ...». 

Και φτάσαμε στο χθες. Η Alpha Bank με ανακοίνωση της στο Χρηματιστήριο έγραψε τους τίτλους τέλους στο deal με την Eurobank, απόφαση που αναμένεται να επικυρωθεί από τη γενική συνέλευση των μετοχών της, πιθανόν τον Μάιο.

Η Eurobank  στην ανακοίνωση της την κατηγορεί ότι δεν τίμησε την υπογραφή της, ότι η αιτιολογία που προβάλλει δεν ανταποκρίνεται στα δεδομένα, και  ότι η απώλεια των συνεργιών ξεπερνά τα 4 δισ. ευρώ σε συνολική παρούσα αξία και μάλιστα «τη στιγμή που τα τραπεζικά ιδρύματα υποχρεούνται σε μεγάλης κλίμακας ενίσχυση της κεφαλαιακής τους βάσης».

Το διάστημα που μεσολάβησε από τον περασμένο Ιανουάριο μέχρι και χθες, υψηλόβαθμα στελέχη της Alpha διέρρεαν ότι το deal ναυαγεί και άφηναν να εννοηθεί ότι η τράπεζα αναζητούσε ιδιωτικά κεφάλαια για να καταστεί εφικτή η αυτόνομη ανάπτυξη της. 

Η διοίκηση της Alpha, αναφέρουν αναλυτές, φαίνεται πως στάθμισε ότι η  συγχώνευση της με τη Eurobank -και εφόσον οι βασικοί μέτοχοι της τελευταίας  δεν κάλυπταν  τη ζημιά από το PSI-, θα δημιουργούσε υπέρογκες κεφαλαιακές ανάγκες για το νέο σχήμα, και ότι  θα ήταν αδύνατον να εξευρεθεί το 10% που αποτελεί την υποχρεωτική συμμετοχή των ιδιωτών μετόχων πριν από την άντληση κεφαλαίων στο ΤΧΣ.

Παράλληλα η Alpha διέρρεε  ότι η σχέση ανταλλαγής που είχε εγκριθεί από τις γενικές συνελεύσεις  των 2 τραπεζών θα έπρεπε να αλλάξει,  αφού στο μεταξύ διάστημα είχαν αλλάξει και οι επιπτώσεις από το PSI+  στις δύο τράπεζες.

Την ίδια περίοδο τόσο η διοίκηση της Εurobank  όσο και οι βασικοί της μέτοχοι δήλωναν σε κάθε ευκαιρία ότι δεν  διαπραγματεύονται τη σχέση ανταλλαγής.  Η αδιάλλακτη θέση της  Eurobank σε ό,τι αφορούσε τη σχέση ανταλλαγής, προκάλεσε μεγάλη έκπληξη στη διοίκηση της Alpha, καθώς θεώρησαν ότι αυτός ήταν ένας έμμεσος τρόπος, από την πλευρά της διοίκησης της Eurobank να «τινάξει» στον αέρα τη συγχώνευση, με δεδομένο ότι το PSI+ είχε αλλάξει άρδην τις επιπτώσεις στις δύο τράπεζες.

Ωστόσο η διοίκηση της Eurobank επέμενε στη θέση της και τα στελέχη της  διέρρεαν ότι καλά θα κάνει η  Alpha  να τιμήσει την υπογραφή της και να τηρήσει τις δεσμεύσεις της. Για τους επικεφαλής της Eurobank, φαινόταν αδιανόητο, -τον Ιανουάριο- το σπάσιμο της συμφωνίας, λίγα μόλις 24ωρα πριν πέσουν οι τελικές υπογραφές για τη νομική συγχώνευση. «Δεν βρισκόμαστε στο παρά πέντε της συμφωνίας, αλλά στην ώρα της υπογραφής -έλεγαν τότε- και αν δεν τηρηθούν  οι συμβάσεις υπάρχουν συνέπειες, κυρίως από τους μετόχους, διότι οι συνέργιες από το νέο σχήμα μεταφράζονται σε δισ. ευρώ».

Όμως «η νύφη το΄ σκασε» και μάλιστα για τέταρτη φορά.

Υπάρχουν διάφορες εκδοχές όπως ότι: 

* υπήρξε κυβερνητική πίεση το περασμένο καλοκαίρι να ανακοινωθεί ένα τραπεζικό deal. Ο υπουργός Οικονομικών είχε ανακοινώσει ότι η επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών θα οδηγούσε σε κρατικοποιήσεις. Η κυβέρνηση πίεζε ασφυκτικά τους τραπεζίτες να προχωρήσουν σε συγχωνεύσεις. Αυτό ήταν το κλίμα το περασμένο καλοκαίρι. Και εκεί πάνω ξεκίνησαν οι συνομιλίες μεταξύ του κ. Γ. Κωστόπουλου και του Σπ. Λάτση. Την ίδια εποχή υπήρχαν φήμες και για το ενδεχόμενο συνεργασίας μεταξύ της Εθνικής και της Eurobank.

* Στελέχη της  Alpha Bank, πριν από τις γενικές συνελεύσεις των δύο τραπεζών στις 15 Νοεμβρίου 2011  πήγαν  στο City του Λονδίνου να αναζητήσουν κεφάλαια. Όμως βρήκαν τις πόρτες  κλειστές. Η άρνηση αυτή των «αγορών» δεν σχετιζόταν  με το νέο σχήμα και τα θεμελιώδη μεγέθη του, αλλά με τη χώρα και τη δημοσιονομική προοπτική της.

Όμως έγιναν οι γενικές συνελεύσεις, οι μέτοχοι ψήφισαν υπέρ της συγχώνευσης και ανακοινώθηκε το οργανόγραμμα για τη διοίκηση της νέας τράπεζας, στο οποίο  είχε προβάδισμα η Alpha Bank. Μάλιστα συγκροτήθηκαν 9 επιτροπές που δούλευαν πυρετωδώς για την ολοκλήρωση της συγχώνευσης, ενώ λάμβαναν μέρος ως μία τράπεζα στις διαπραγματεύσεις για το PSI+. Πήραν και τις εγκρίσεις από την Επιτροπή Ανταγωνισμού (αφού προηγουμένως είχαν ζητήσει αναβολή μιας βδομάδας) και το τελευταίο βήμα ήταν η υπογραφή της συμβολαιογραφικής πράξης. Με την υπογραφή αυτή,  η τυπική νομική συγχώνευση θα ήταν γεγονός και δεν θα υπήρχε καμιά  περίπτωση υπαναχώρησης.

Και τότε ακριβώς η Alpha επέστρεψε το δακτυλίδι. Το ίδιο είχε κάνει και τον Ιανουάριο του   2002, όταν «έσπασε» το deal με την Εθνική Τράπεζα, επί διοικήσεως του αείμνηστου Θ. Καρατζά,   και όπως είχε κάνει τον Φεβρουάριο του 2011, όταν «ξανάσπασε» τη συμφωνία πάλι με την Εθνική Τράπεζα. Στην περίπτωση αυτή η Alpha είχε θεωρήσει ότι η Εθνική έσπευσε να προκαταλάβει τις εντυπώσεις ανακοινώνοντας μονομερώς τη συνεργασία. Δύο χρόνια πριν είχε δώσει  τα «χέρια» και με τον τότε  πρόεδρο της ΕΤΕ ο κ. Τάκη Αράπογλου, συμφωνία που όμως που ποτέ δεν ανακοινώθηκε.