Του Χάρη Φλουδόπουλου

Το θέμα της ΔΕΠΑ τέθηκε εκ νέου επί τάπητος  σε πρόσφατη σύσκεψη κατά την οποία επιβεβαιώθηκε ότι προχωρά με ταχείς ρυθμούς το εγχείρημα που συγκαταλέγεται μεταξύ των πλέον προσοδοφόρων –τουλάχιστον όπως αποτυπώθηκε στον προϋπολογισμό– αποκρατικοποιήσεων του κυβερνητικού προγράμματος. Η ολοκλήρωση της αποκρατικοποίησης τοποθετείται χρονικά για το δεύτερο εξάμηνο του 2011, ενώ το χρονοδιάγραμμα φαίνεται εκ πρώτης όψεως ιδιαίτερα σφιχτό. 

Και αυτό γιατί όπως κατ’ επανάληψη έχει επισημανθεί, η υπόθεση ΔΕΠΑ αποτελεί  ένα γρίφο για δυνατούς λύτες με σύνθετες προεκτάσεις, που ξεκινούν καταρχάς από τη διαδικασία αποτίμησης της option της ΔΕΗ για το 30% των μετοχών της εταιρείας. Ήδη το θέμα απασχολεί τους συμβούλους που ορίστηκαν από την κυβέρνηση. Πιθανότερη εκδοχή, σύμφωνα και με τις πληροφορίες που έχουν διαρρεύσει, είναι η αποτίμηση και αποζημίωση της ΔΕΗ να συνδυαστεί με την υπογραφή της νέας σύμβασης προμήθειας αερίου που θα υπογράψει η ΔΕΗ και η οποία βρίσκεται σε εκκρεμότητα. 

Εκτός από την option της ΔΕΗ απαντήσεις θα πρέπει να δοθούν και σε άλλους «άγνωστους Χ» της αποκρατικοποίησης: 

- Το ιδιοκτησιακό καθεστώς: η ΔΕΠΑ ανήκει κατά 65% στο Δημόσιο και κατά 35% στα Ελληνικά Πετρέλαια. 

- Το Διαχειριστή του Εθνικού Συστήματος Φυσικού Αερίου (ΔΕΣΦΑ), που είναι 100 % θυγατρική της ΔΕΠΑ. Το ιδιοκτησιακό καθεστώς του ΔΕΣΦΑ εξετάζεται επίσης υπό το πρίσμα της διασφάλισης ίσων όρων ανταγωνισμού στους εμπόρους φυσικού αερίου που θέλουν να χρησιμοποιήσουν το ελληνικό δίκτυο.

Με βάση τα δεδομένα που έχουν περιγραφεί από την κυβέρνηση, το κράτος θα διατηρήσει πλειοψηφική συμμετοχή στη διαχείριση των δικτύων δηλαδή στο ΔΕΣΦΑ, με άλλα λόγια στα δίκτυα. 

Μέχρι σήμερα, το «πακέτο» ΔΕΠΑ – ΔΕΣΦΑ αντιμετωπιζόταν ως ενιαία οντότητα. Ο διαχωρισμός των δύο εταιρειών αφήνει τη ΔΕΠΑ χωρίς την «προίκα» των αγωγών. Στην ουσία η εταιρεία –καθώς δεν είναι εταιρεία παραγωγής όπως π.χ. συμβαίνει στον ηλεκτρισμό με τη ΔΕΗ, αλλά εταιρεία εμπορίας– έχει τρία βασικά περιουσιακά στοιχεία. Το πρώτο είναι οι συμβάσεις προμήθειας (με τη ρωσική Gazprom 3 δισ. κυβικά μέτρα, την τουρκική Botas 0,75 δισ. κ.μ., και την αλγερινή Sonatrach 0,5 έως 0,68 κ.μ. ετησίως) αλλά και σημαντικές συμβάσεις με μεγάλους εμπορικούς πελάτες όπως η ΔΕΗ, οι ιδιώτες ηλεκτροπαραγωγοί, οι μεγάλες βιομηχανίες και τα διυλιστήρια που χρησιμοποιούν ως καύσιμο το φυσικό αέριο. Το δεύτερο μεγάλο περιουσιακό στοιχείο της εταιρείας είναι το πλειοψηφικό ποσοστό στις ΕΠΑ. Τέλος εξαιρετικής σημασίας είναι η συμμετοχή στους αγωγούς, στον ελληνοϊταλικό IGB και  τον ελληνοβουλγαρικό αγωγό (IGB).

Να θυμίσουμε ότι ο συνολικός στόχος της κυβέρνησης για τις αποκρατικοποιήσεις του 2011 βρίσκεται οριακά πάνω από το 1 δισ., ενώ το εγχείρημα της πώλησης της ΔΕΠΑ θεωρείται ότι μπορεί να αποφέρει έως 220 εκατ. ευρώ, δηλαδή αποτελεί μια από τις πιο ελπιδοφόρες πωλήσεις συμμετοχής του δημοσίου, τουλάχιστον ως προς τα εκτιμώμενα έσοδα.

Στο πλαίσιο της αποκρατικοποίησης και με βάση το ενδιαφέρον που είχε εκδηλωθεί κατά το παρελθόν, μια σειρά από μεγάλες ευρωπαϊκές εταιρείες αερίου αναμένεται να εκδηλώσουν ενδιαφέρον: μεταξύ αυτών περισσότερες πιθανότητες συγκεντρώνουν η ιταλική Edison που ήδη συνεργάζεται στενά με τη ΔΕΠΑ και τον όμιλο των ΕΛΠΕ, η γαλλική Gaz de France που έχει κατά καιρούς συνεργαστεί με την ελληνική εταιρεία, η ρωσική Gazprom που είναι ο βασικός προμηθευτής αερίου της ΔΕΠΑ, αλλά και η ιταλική Eni που μέσω της Italgas ελέγχει το 49% των ΕΠΑ Θεσσαλονίκης και Θεσσαλίας και η οποία διατηρεί δεδομένο ενδιαφέρον για την ευρύτερη περιοχή.  

Τέλος το ενδιαφέρον του δεν έχει κρύψει ο όμιλος των Eλληνικών Πετρελαίων, που ελέγχει το 35% της ΔEΠA με δικαίωμα veto σε στρατηγικές αποφάσεις για την εταιρεία και για τον βασικό προμηθευτή σε αέριο της ΔEΠA.