Νέο Προεδρικό Διάταγμα του υπουργείου Περιβάλλοντος θέτει αυστηρούς περιορισμούς στην επέκταση των οικισμών κάτω των 2.000 κατοίκων, με στόχο την προστασία του φυσικού και πολεοδομικού περιβάλλοντος.

Όπως μεταδίδει η Καθημερινή, σύμφωνα με το διάταγμα, οι μελετητές πολεοδομικών σχεδίων οφείλουν να αναγνωρίζουν ως "εντός ορίων" μόνο εκείνα τα τμήματα των οικισμών που είχαν δημιουργηθεί έως το 1983. Η επέκταση των οικισμών επιτρέπεται μόνο εάν τεκμηριώνεται βάσει πληθυσμιακής αύξησης και όχι λόγω τουριστικής ή παραθεριστικής ζήτησης, γεγονός που καθιστά τη διαδικασία εξαιρετικά δύσκολη.

Το διάταγμα προέκυψε μετά από πιέσεις και παρατηρήσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ), το οποίο απέρριψε αρχικές προτάσεις για νομιμοποίηση παράνομων οριοθετήσεων που είχαν γίνει στο παρελθόν. Το ΣτΕ επέμεινε ότι η επέκταση των οικισμών πρέπει να γίνεται μόνο μέσω ευρύτερων πολεοδομικών σχεδίων και με επιστημονική τεκμηρίωση. Έτσι, το υπουργείο αναγκάστηκε να προσαρμόσει το σχέδιο, αποκλείοντας την αναγνώριση παράνομων οικοπεδοποιήσεων.

Οι οικισμοί χωρίζονται σε ζώνες (Α, Β, Β1) ανάλογα με την ιστορική τους εξέλιξη έως το 1983. Η επέκταση των ορίων επιτρέπεται μόνο εάν υπάρχει πληθυσμιακή ανάγκη, ενώ απαγορεύεται η βάση της σημερινής κατάστασης. Επίσης, το διάταγμα προβλέπει διαφορετικούς όρους δόμησης ανάλογα με τη ζώνη, με αυστηρότερους κανόνες για τις ζώνες εκτός ορίων.

Ειδική προσοχή δίνεται στους παραλιακούς οικισμούς, όπου καθορίζονται αυστηροί κανόνες για την απόσταση των κτιρίων από τη θάλασσα και τη δημιουργία κοινόχρηστων διόδων προς την παραλία. Παράλληλα, το διάταγμα αφήνει "παράθυρα" για τροποποιήσεις στους όρους δόμησης σε παραδοσιακούς οικισμούς, μετά από σχετική τεκμηρίωση.

Συνολικά, το νέο πλαίσιο αποσκοπεί στον έλεγχο της ανοικτή δόμησης και στην προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, περιορίζοντας ταυτόχρονα τις δυνατότητες ανεξέλεγκτης αστικής επέκτασης. Ωστόσο, δημιουργεί προκλήσεις για τους κατοίκους και τους ιδιοκτήτες οικοπέδων σε περιοχές όπου η δόμηση περιορίζεται σημαντικά.