Του Παναγιώτη Στάθη

Ακριβώς έξι χρόνια μετά την τραγωδία στο Μάτι, εκεί όπου χάθηκαν 104 συνάνθρωποί μας, η πεποίθηση των συγγενών των θυμάτων και των εγκαυματιών είναι κοινή: Δικαιοσύνη δεν έχει αποδοθεί. Αυτή την προσπάθεια φαίνεται πως καταβάλλει τώρα η Ελληνική Δικαιοσύνη, να κάνει δηλαδή ότι ουσιαστικά δεν έγινε επι σχεδόν έξι χρόνια για την τραγωδία στο Μάτι. Η εικόνα που εκπέμπεται προς τα έξω συμπυκνώνεται σε μια φράση της ανακοίνωσης που εξέδωσαν προ ημερών οι συγγενείς των θυμάτων : "Μας πήρε 3 ώρες να καούμε και τρία χρόνια για τη συλλογή στοιχείων της προδικασίας, μιας διαδικασίας λειψής, η οποία κατέληξε σε μόλις 21 κατηγορούμενους και τον χαρακτηρισμό του εγκλήματος, ως πλημμέλημα", αναφέρουν Και αυτή βέβαια κατέληξε σε 15 αθωώσεις και 6 καταδίκες, εξαγοράσιμες και χωρίς ουδείς να καταλήξει στις φυλακές. To δικαστήριο επέβαλε ποινή από 3 χρόνια έως 5 χρόνια κατά συγχώνευση φυλάκισης. Οι συγγενείς των θυμάτων της τραγωδίας ήταν εξοργισμένοι με τη μετατροπή της ποινής σε εξαγοράσιμη προς δέκα ευρώ την ημέρα: "Τους κόστισε 365 ευρώ η κάθε ανθρώπινη ζωή”, αναφέρουν σκωπτικά. Η ηγεσία της Δικαιοσύνης κίνησε τις διαδικασίες ώστε αφενός να ασκηθεί έφεση υπέρ του νόμου και να δικαστούν εκ νέου όλοι οι κατηγορούμενοι και να γίνει άμεσα η δευτεροβάθμια δίκη. Και αυτό γιατί όλα πρέπει να τελειώσουν έως τον Αύγουστο του 2026 (και στον Άρειο Πάγο δηλαδή) αλλιώς η υπόθεση θα παραγραφεί. Δηλαδή κινδυνεύει να παραγραφεί η δικαστική εκκαθάριση μιας εθνικής τραγωδίας!

Οι συγγενείς

"Δεν νιώθουμε δικαίωση αν οι κατηγορίες δε γίνουν κακουργηματικές”, λένε οι συγγενείς, σε αλλεπάλληλες ανακοινώσεις τους: "Το δικαστήριο ονόμασε το έγκλημα πλημμέλημα, όχι κακούργημα. Και οδηγήθηκε το δικαστήριο στην πρωτόδικη απόφαση που είναι ελλιπής, κάτι που επικυρώθηκε με την άσκηση της έφεσης από τους κατηγορούμενους. Πλέον αν δεν αλλάξει ο χαρακτηρισμός από πλημμέλημα σε κακούργημα δεν θα νιώσουμε καμία δικαίωση για ό,τι έχει γίνει. Ζητάμε μια δίκαιη δίκη" ανέφεραν οι συγγενείς των θυμάτων της πολύνεκρης τραγωδίας. "Μετά την απόφαση του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου που ήταν ντροπιαστική, θεωρώ ότι αυτή τη φορά, σε δεύτερο βαθμό, η έδρα θα ακούσει αυτά που θα καταθέσουμε. Δικαίωση δεν υπάρχει για εμάς. Περιμένουμε να αποδοθούν ευθύνες και να μη γίνει χρηματική μετατροπή των ποινών" σημείωσε άλλος άνθρωπος από το Μάτι που έχασε τη μητέρα του. "Έχασα τη μητέρα μου, την αδερφή μου και τις δυο πεντάχρονες ανιψιές μου στο Μάτι. Δεν υπάρχει κάτι που θα μας κάνει να αισθανθούμε δικαίωση. Το να καταδικαστούν λίγο παραπάνω ή το πρόστιμο να είναι μεγαλύτερο δεν θα προσθέσει τίποτε απολύτως σε αυτό που έγινε σε πρώτο βαθμό. Ελπίζουμε να είναι πιο δίκαιη δίκη" υπογράμμισε πρόσφατα ο Αριστείδης Χερουβείμ, έτερος συγγενής θυμάτων.

Η δίκη

Το δευτεροβάθμιο δικαστήριο έχει πραγματοποιήσει 6 συνεδριάσεις αλλά σε καταθέσεις μαρτύρων δεν έχει μπει ακόμα. Κι αυτό γιατί η πλευρά των κατηγορουμένων έχει υποβάλλει ενστάσεις διότι θεωρεί πως η έφεση υπέρ του νόμου είναι "απαράδεκτη” καθώς δεν έχει "ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία”. Από τους 21 κατηγορούμενους, στην αρχή της διαδικασίας, επέλεξαν να εκπροσωπηθούν από τους συνηγόρους τους και να μη βρεθούν στο δικαστήριο, ο τότε αρχηγός του Π.Σ. Σωτήρης Τερζούδης, ο υπαρχηγός Βασίλης Ματθαιόπουλος, ο τότε αξιωματικός στα εναέρια της ΕΛ.ΑΣ. Χαράλαμπος Συρογιάννης, η τότε περιφερειάρχης Ρένα Δούρου, ο τότε δήμαρχος Μαραθώνα Ηλίας Ψινάκης, ο τότε αντιδήμαρχος Μαραθώνα Βάιος Θαυμάσιας και ο πολίτης που του καταλογίζεται η έναρξη της ολέθριας φωτιάς Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος.

Εκδηλώσεις

Οι συγγενείς των θυμάτων διοργανώνουν σήμερα στο Μάτι μια εκδήλωση μνήμης. Αναφέρουν:

"Ο Σύλλογος Συγγενών Θανόντων και Εγκαυματιών της 23ης Ιουλίου 2018 στην Ανατολική Αττική παρευρίσκεται και συμμετέχει, πλαισιώνοντας, φέτος, όλες τις εκδηλώσεις της 6ης επετείου, με απόλυτο σεβασμό στη μνήμη των θυμάτων και του βιώματος μας.

Με την ίδια ευλάβεια, καλούμε, όσους επιθυμούν, να παρευρεθούν μαζί μας στις δράσεις και να αποτίσουν φόρο τιμής αφήνοντας ένα πλωτό φαναράκι για τους 104 νεκρούς μας, ένα λουλούδι, ή, ένα μπαλόνι για τα 11 παιδιά μας που δεν πρόλαβαν να μεγαλώσουν…”