Του Παναγιώτη Στάθη 

Απόφαση υπέρ δανειολήπτη και εγγυητή που πέρασαν τα ονόματα τους στον Τειρεσία χωρίς προηγούμενη ενημέρωσή τους για την καταγγελία της σύμβασης εξέδωσε η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, με την οποία μάλιστα επιβλήθηκε πρόστιμο 50.000 ευρώ στην Γενική Τράπεζα και 20.000 ευρώ στην Τειρεσίας Α.Ε (κατά πλειοψηφία). 

Παράλληλα με την σημαντική αυτή απόφαση η Αρχή ενημερώνει την μεν Τράπεζα πώς : 

α) Η ενημέρωση του δανειολήπτη και του εγγυητή πρέπει να γίνεται με αποδεικτικό έγγραφο και 

β) να αναγγέλλει τα δεδομένα της καταγγελίας στην ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ μετά την επίδοση της καταγγελίας στον δανειολήπτη βεβαιώνοντας συγχρόνως την ημερομηνία επίδοσης αυτού.
Επίσης συστήνει στην ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ Α.Ε. να ελέγχει τη βεβαίωση από τις τράπεζες ότι έγινε επίδοση της καταγγελίας σύμβασης πριν προβεί στη σχετική καταχώριση στο αρχείο της.
«ΜΑΥΡΙΣΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΛΑΘΟΣ» 

Στο ιστορικό της υπ΄αριθμόν 27/ 2012 απόφασης της αρχής αναφέρεται πώς το 2003 ελήφθη δάνειο από την τράπεζα με τον πρώτο προσφεύγοντα δανειολήπτη και τον δεύτερο εγγυητή. Η εξόφληση ήταν σε 48 δόσεις και η σύμβαση έδινε το δικαίωμα στην τράπεζα , σε περίπτωση καθυστέρησης έστω ακόμα και μιας δόσης να την καταγγείλει πρόωρα και να καταστήσει όλες τις δόσεις, ακόμη και αυτές που δεν ήταν ληξιπρόθεσμες, ληξιπρόθεσμες και απαιτητές. Όμως «αυτή η διάπλαση δεν θα μπορούσε να γίνει και να παράγει τα αποτελέσματά της χωρίς να απευθυνθεί μια δήλωση από την τράπεζα προς τον οφειλέτη». 

Η τράπεζα λοιπόν το 2005 κατήγγειλε τη σύμβαση και λίγες μέρες μετά, χωρίς να γίνει έλεγχος αν επιδόθηκαν οι καταγγελίες στους οφειλέτες , οριστικοποίησε την οφειλή με αναγγελία και στον Τειρεσία. Ο οφειλέτης την επομένη εξόφλησε ολόκληρο το υπόλοιπο και τελικά η τράπεζα, ανέστειλε την επίδοση των καταγγελιών. Ήδη όμως ο πρώτος οφειλέτης είχε περαστεί στον Τειρεσία μέχρι τον Μάρτιο του 2007 και ο εγγυητής μέχρι τον Φεβρουάριο του 2006. Εντόπισαν δε πως είχαν περαστεί στον Τειρεσία , το 2006 όταν και επιχείρησαν να πάρουν δάνειο από άλλη τράπεζα. 

ΑΝΑΚΡΙΒΗ ΣΤΟΙΧΕΙΑ 

Όπως αναφέρει η απόφαση «στην προκείμενη περίπτωση δεν υπήρχε καταγγελία, ούτε έγινε επίδοση αυτής, γεγονός που ομολογεί και η τράπεζα, η δε διαβίβαση των δεδομένων της καταγγελίας στην ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ έγινε με ανακριβή στοιχεία των προσφευγόντων... 

Η ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ, περαιτέρω, καταχώρισε στο αρχείο της τα ανωτέρω στοιχεία και τα ανακοίνωνε σε τρίτους αποδέκτες, χωρίς να έχει ελέγξει την ακρίβεια τους, αφού σύμφωνα με την πρακτική που ακολουθεί, δεν λαμβάνει κατά την αναγγελία από την τράπεζα αντίγραφο του εγγράφου της καταγγελίας ή βεβαίωση περί επίδοσης αυτής. Αν και η εταιρεία έχει αποστείλει προς τις τράπεζες οδηγίες για την αναγγελία στοιχείων καταγγελιών συμβάσεων δανείων και καρτών, δεν έχει προσαρμόσει τα σχετικά έντυπά της, ώστε να βεβαιώνεται τουλάχιστον σε αυτά υποχρεωτικά από την τράπεζα η επίδοση της καταγγελίας. Αυτή η παράλειψη στον τρόπο λειτουργίας του αρχείου που συνιστά και έλλειψη των μέτρων επιμέλειας τα οποία όφειλε να τηρήσει ο υπεύθυνος επεξεργασίας ώστε να αποφευχθεί το λάθος, αφού οι διαδικασίες που προβλέπονται στο άρθρο 10 παρ.3 του νόμου πρέπει να είναι τέτοιες, που να εξασφαλίζουν την ακρίβεια και την ορθότητα των δεδομένων, οδήγησε στη λανθασμένη καταχώρηση και διαβίβαση. 

Η τήρηση αυτή του σχετικού δεδομένου επέφερε προσβολή της πιστοληπτικής ικανότητας των προσφευγόντων, αφού αυτοί εμφανίστηκαν στις τράπεζες με τις οποίες συναλλάσσονταν, ως άτομα αναξιόπιστα στις οικονομικές τους συναλλαγές».