Των Julien Barnes-Dacey, Hugh Lovatt 

Η αιφνιδιαστική επίθεση την οποία εξαπέλυσε η Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου και η οποία έχει ήδη σκοτώσει περισσότερους από 800 Ισραηλινούς και άφησε πάνω από 600 Παλαιστίνιους νεκρούς στη Γάζα, μετά από τα αρχικά ισραηλινά στρατιωτικά αντίποινα, σηματοδοτεί μια σημαντική καμπή στη σύγκρουση που εκτυλίσσεται μεταξύ του Ισραήλ και της Παλαιστίνης. Με τους Παλαιστίνιους μαχητές να καταλαμβάνουν ισραηλινά πληθυσμιακά κέντρα και στρατιωτικές βάσεις για πρώτη φορά από την ίδρυση της χώρας και το Ισραήλ να επιδιώκει να ανταποδώσει σε στρατιωτικό επίπεδο, η βάναυση επίθεση απειλεί να κλιμακωθεί περαιτέρω.

Στον ορίζονται διαφαίνεται τώρα ένας βαθύτερος πόλεμος, ένας πόλεμος που θα μπορούσε επίσης να πυροδοτήσει μια σύγκρουση μεταξύ του Ισραήλ και της Χεζμπολάχ στον Λίβανο και να εμποδίσει την ομαλοποίηση σχέσεων των Αράβων με το Ισραήλ. Οι τρέχουσες προοπτικές ώστε να υπάρξει μια διπλωματία που θα ωθήσει σε  αποκλιμάκωση είναι σχεδόν ανύπαρκτες, καθώς καμία από τις εμπλεκόμενες δύο πλευρές δεν είναι πιθανό να ακολουθήσει τη διπλωματική οδό ή να επιστρέψει στο status quo ante.

Πώς θα πρέπει να απαντήσουν οι Ευρωπαίοι

Οι Ευρωπαίοι, από τη δική τους πλευρά, πρέπει να επικεντρωθούν στο να διασφαλίσουν ότι ο πόλεμος δεν θα ξεφύγει από τον έλεγχο και ενδεχομένως να τροφοδοτήσει μια περιφερειακή σύγκρουση. Δηλαδή θα έπρεπε:

• Να επιδείξουν αλληλεγγύη στους Ισραηλινούς, αλλά να υπογραμμίσουν ότι το δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα θα πρέπει να συμμορφώνεται με το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο. Μια πλήρης χερσαία εισβολή και δυσανάλογες επιθέσεις κατά Παλαιστινίων αμάχων θα έχουν εκτεταμένες και αποσταθεροποιητικές συνέπειες για τους Ισραηλινούς και τους Παλαιστίνιους, μεταξύ άλλων αυξάνοντας την ευρύτερη υποστήριξη που θα κατευθυνθεί προς την παλαιστινιακή ένοπλη αντίσταση και διακινδυνεύοντας την πιθανότητα να συμμετάσχει η Χεζμπολάχ.

• Να συνεργαστούν με εκείνους που έχουν κάποια επιρροή στη Χαμάς, ιδιαιτέρως στην Αίγυπτο και το Κατάρ, με στόχο να προειδοποιήσουν με παρόμοιο τρόπο ενάντια στη σκόπιμη στόχευση και κράτηση Ισραηλινών - κάτι που επίσης έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τον ισλαμικό νόμο.

• Να υποστηρίξουν τις προσπάθειες που καταβάλλονται ώστε να διευκολυνθεί η άμεση απελευθέρωση των αμάχων που κρατούνται όμηροι και να ανοίξουν ανθρωπιστικοί δίαυλοι, με στόχο να υποστηριχθεί ο πληθυσμός που διαμένει στην πυκνοκατοικημένη Γάζα.

• Να εργαστούν για την πρόληψη της ευρύτερης βίας στο Ισραήλ και τη Δυτική Όχθη (συμπεριλαμβανομένης της Ανατολικής Ιερουσαλήμ). Θα πρέπει να αντιταχθούν σε κάθε προσπάθεια ακροδεξιών Ισραηλινών πολιτικών να χρησιμοποιήσουν τα τρέχοντα γεγονότα ως κάλυψη για να συνεχίσουν την ατζέντα τους για το Μεγάλο Ισραήλ ή από πολιτοφυλακές εποίκων για να εκδικηθούν τους Παλαιστίνιους στην Ανατολική Ιερουσαλήμ και τη Δυτική Όχθη.

• Να αναγνωρίσουν ότι η Παλαιστινιακή Αρχή (ΠΑ) παραμένει εντελώς περιφερειακή σε τρέχοντα γεγονότα. Η προσπάθεια του προέδρου Μαχμούντ Αμπάς να καταστέλλει τη Χαμάς και άλλες ομάδες θα αποτύχει και, στο τρέχον πλαίσιο, θα μπορούσε εύκολα να επισπεύσει έναν παλαιστινιακό εμφύλιο πόλεμο στη Δυτική Όχθη, τον οποίο η Παλαιστινιακή Αρχή θα έχανε. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις πρέπει επίσης να αντισταθούν σε αντιπαραγωγικά μέτρα, συμπεριλαμβανομένης της περικοπής της χρηματοδότησης της Παλαιστινιακής Αρχής και άλλων μορφών οικονομικής στήριξης προς τους Παλαιστίνιους, κίνηση που θα είχε ως αποτέλεσμα να ενταθεί η κοινωνικοοικονομική και πολιτική ζημιά στα κατεχόμενα και θα αύξανε την επιρροή των μαχητών.

• Να επικεντρωθούν στο να προειδοποιήσουν όλες τις πλευρές, συμπεριλαμβανομένου και του Ιράν, να μην επεκτείνουν τη σύγκρουση σε άλλες περιοχές, κάτι που θα διακινδύνευε να επιφέρει μια επικίνδυνη περιφερειακή κλιμάκωση. Οι Ευρωπαίοι πρέπει να ενισχύσουν τις ικανότητες και την παρουσία της UNIFIL - της αποστολής παρακολούθησης των Ηνωμένων Εθνών στον Λίβανο - κατά μήκος των νότιων συνόρων με το Ισραήλ.

Η μεγαλύτερη εικόνα

Εν τέλει, οι Ευρωπαίοι πρέπει να επαναξιολογήσουν με στρατηγικό τρόπο την προσέγγισή τους απέναντι στη μακροχρόνια σύγκρουση, καθώς η τρέχουσα βία δεν έρχεται από το πουθενά, ούτε αφήνει άπαντες ανεπηρέαστους. Οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να συνεργαστούν με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους Άραβες εταίρους για να χαράξουν ένα πολιτικό όραμα που να αναγνωρίζει ουσιαστικά και να ανταποκρίνεται στη βασική δυναμική που τροφοδοτεί την τρέχουσα κλιμάκωση. Αυτό δεν μπορεί να αποκλείσει τους Παλαιστίνιους στην πεποίθηση ότι η περιφερειακή ομαλοποίηση με το Ισραήλ μπορεί να εξασφαλίσει μακροπρόθεσμη ειρήνη. Οποιαδήποτε βιώσιμη λύση πρέπει να περιλαμβάνει έναν κεντρικό ισραηλινο-παλαιστινιακό πολιτικό δρόμο που να διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και την αυτοδιάθεση των Παλαιστινίων. Οι πρόσφατες εξελίξεις δείχνουν ότι κανένα από τα δύο κόμματα δεν μπορεί να ξεκινήσει τον απαιτούμενο πολιτικό δρόμο. Οι διεθνείς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων των Ευρωπαίων, πρέπει επειγόντως να εμπλακούν εκ νέου και να προωθήσουν μια αναζωογονημένη ειρηνευτική διαδικασία.

Δείτε τη δημοσίευση του πρωτότυπου άρθρου εδώ