Ρεπορτάζ από τη Ρώμη

Πιο αναλυτικά, το 8% του στατιστικού δείγματος τάσσεται ανοικτά υπέρ της δυνατότητας αυτής, θεωρώντας την "την καλύτερη δυνατή λύση". Το 14% απαντά ότι "θα ήταν μια καλή λύση, αλλά για περιορισμένο χρονικό διάστημα", και ένα υπόλοιπο 8% δηλώνει ότι το όλο θέμα το βρίσκει αδιάφορο.

Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από το πανεπιστήμιο του Ουρμπίνο, σε συνεργασία με το δημοσκοπικό ινστιτούτο Demos και τον σύνδεσμο Avviso Pubblico. Στην είδηση έδωσε ιδιαίτερη έμφαση η εφημερίδα La Repubblica, η οποία πρόσθεσε ότι στους πολίτες ηλικίας 30-55 ετών η θετική γνώμη για τον φασισμό αγγίζει το ένα τρίτο του στατιστικού δείγματος, ενώ μειώνεται στους ηλικιωμένους. Πιθανότατα, επειδή οι άνθρωποι μεγάλης ηλικίας έχουν ζωντανή τη μνήμη (από προσωπικά βιώματα ή των γονιών τους) του τι προκάλεσε στη χώρα η δικτατορία του Μπενίτο Μουσολίνι.

"Λάθος του Μουσολίνι η συμμαχία με τον Χίτλερ"

Ρεκόρ θετικών απαντήσεων καταγράφεται, επίσης, στους ερωτηθέντες που αυτοπροσδιορίζονται ως "Δεξιοί": το 62% θα έβλεπε θετικά μια επιστροφή του φασισμού. Στον χώρο της Κεντροδεξιάς, το σχετικό ποσοστό πέφτει στο 29% και στην Αριστερά στο 7%.

Πρόκειται σαφώς για στοιχεία, τα οποία προκαλούν ανησυχία. Και που φαίνεται να επιβεβαιώνουν μια άποψη, την οποία -έως τώρα- πολλοί θεωρούσαν περιθωριακή, αλλά στις ιταλικές πόλεις ακούγεται -πλέον- όλο και συχνότερα: ότι δηλαδή "το λάθος που έκανε ο Μουσολίνι ήταν να συμμαχήσει με τον Χίτλερ". Για όλα τα άλλα τρομακτικά συμβάντα (από την δολοφονία πολιτικών αντιπάλων, τις εξορίες, τους κατατρεγμούς των ομοφυλόφιλων μέχρι και τον ολικό αποκλεισμό των Εβραίων από τη δημόσια ζωή) κάποιοι, προφανώς, αποφάσισαν να δώσουν συγχωροχάρτι.

Την ίδια ώρα, έναν αιώνα μετά την κήρυξη της φασιστικής δικτατορίας και ογδόντα χρόνια μετά την πτώση της, το 58% των ερωτηθέντων θεωρεί ότι "τα τελευταία χρόνια, η ιταλική αβασίλευτη δημοκρατία έχει υποστεί φθορά". Πρόκειται για ένα θέμα και για επιμέρους στοιχεία που μπορεί να μην ταιριάζουν στο γενικότερο χριστουγεννιάτικο κλίμα, αλλά είναι σαφές ότι αποτελούν αντικείμενο για τεράστια και σε βάθος συζήτηση. Με αναφορά στον ρόλο των κομμάτων, στην πτώση των ιδεολογιών και στην εξασθένιση -ή και στον κίνδυνο εξαφάνισης- της ιστορικής μνήμης.

Έκθεση-κόλαφος της Διεθνούς Αμνηστίας

Την όλη πολιτική πραγματικότητα της χώρας αφορά άμεσα και η τελευταία έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας, στην οποία αναφέρεται ότι "τα τελευταία τρία χρόνια, στην Ιταλία καταγράφηκε βαθιά οπισθοδρόμηση στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων". Στην έκθεση υπογραμμίζεται, επίσης, ότι εγκρίθηκαν αποφάσεις για τη δημιουργία 14 νέων αδικημάτων τα οποία -σε μεγάλο βαθμό- αφορούν την δυνατότητα έκφρασης, από μέρους των πολιτών, του δικαιώματος στη διαφωνία.

"Τα μέτρα στον τομέα της ασφάλειας δείχνουν ότι ο αυταρχισμός ετοιμάζεται να εδραιωθεί και στη χώρα μας", δήλωσε η Ανελίζε Μπαλντατσίνι, από τους κύριους υπεύθυνους της Διεθνούς Αμνηστίας στην Ιταλία. Αναφερόμενη στο μεταναστευτικό πρόσθεσε, δε, ότι η κυβέρνηση Μελόνι "δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει τεράστια δημόσια κονδύλια" για τη δημιουργία κλειστών κέντρων κράτησης στην Αλβανία, τα οποία "παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο".

Στην έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας, τέλος, υπογραμμίζεται ότι με τη στάση της,η κυβέρνηση της Ρώμης υποβαθμίζει ανοικτά το κύρος του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου. Πρόκειται για ευθεία αναφορά στην έκδοση στην Τρίπολη Λίβυου βασανιστή, μετά τη σύλληψή του στην Ιταλία, όπως και στο ότι αγνοήθηκε το ένταλμα του Ποινικού Δικαστηρίου για σύλληψη του Ισραηλινού πρωθυπουργού, Βενιαμίν Νετανιάχου.

Πηγή: Deutsche Welle