Η Τουρκία κάνει αποφασιστικό βήμα ενίσχυσης των στρατιωτικών και ενεργειακών της συμμαχιών με τις χώρες του Κόλπου, όπως προκύπτει από την πρόσφατη περιοδεία του Προέδρου Ερντογάν σε Κατάρ, Κουβέιτ και Ομάν. Σε μια περίοδο που η ευρύτερη Μέση Ανατολή βιώνει αναταράξεις και γεωπολιτικές επανακατατάξεις λόγω του πολέμου στην Ουκρανία και της διεθνούς ενεργειακής ανασφάλειας, ο άξονας Τουρκίας–Κόλπου ισχυροποιείται με στόχο τη στρατιωτική αυτοτέλεια και τη διαφοροποίηση ενεργειακής τροφοδοσίας.

Στρατηγικής σημασίας είναι η προσπάθεια της Τουρκίας να ενισχύσει άμεσα την αεροπορία της αγοράζοντας μεταχειρισμένα Eurofighter Typhoon, καλύπτοντας τα κενά που δημιουργεί η ακύρωση της σύμβασης για τα αμερικανικά F-35. Η παράλληλη δραστηριότητα της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας —με την Baykar να εξάγει drones TB2 στο Κουβέιτ και μεγάλες εταιρείες όπως οι Aselsan και Havelsan να δραστηριοποιούνται σε Ομάν— αναδεικνύει την Τουρκία ως βασικό παίχτη στην αγορά όπλων της περιοχής.

Στο ενεργειακό μέτωπο, οι συμφωνίες με τα κράτη του Κόλπου στοχεύουν να μειώσουν την εξάρτηση της Τουρκίας από ρωσικό και ιρακινό πετρέλαιο, να διευρύνουν τις εισαγωγές και να εξασφαλίσουν πρόσβαση σε κρίσιμα μέταλλα. Το Κατάρ, το Κουβέιτ και το Ομάν εμφανίζονται ως εναλλακτικές λύσεις και στρατηγικοί εταίροι στο νέο σχεδιασμό της Άγκυρας, με επενδυτικά ανοίγματα σε τεχνολογία, βιομηχανία και μεταφορές.

Σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής, η Τουρκία επιχειρεί να διαμορφώσει σταθερές γέφυρες διαλόγου στην περιοχή, τόσο ως ρυθμιστής σε διενέξεις όπως το παλαιστινιακό όσο και ως αρωγός σε προσπάθειες ανοικοδόμησης της Συρίας — βάζοντας τα θεμέλια ώστε να διευκολυνθεί η επιστροφή προσφύγων και να αποφορτιστεί το εσωτερικό πολιτικό σκηνικό.

Η περιοδεία του Ερντογάν επιβεβαιώνει τη στροφή προς ένα νέο, πολυδιάστατο πλαίσιο συνεργασίας που δεν περιορίζεται πλέον σε διμερείς εμπορικές ανταλλαγές, αλλά αγγίζει την άμυνα, την ενέργεια, τη βιομηχανία υψηλής τεχνολογίας και τη γεωπολιτική διαμεσολάβηση. Ο τελικός αποδέκτης αυτής της στρατηγικής αναβάθμισης είναι η δυνατότητα της Τουρκίας να διαγωνιστεί ως περιφερειακή δύναμη με παγκόσμιο προφίλ.

Π.Κ.