Του Γιώργου Σ. Σκορδίλη 

Η Σαουδική Αραβία πέτυχε να συγκεντρώσει πλειοψηφία στον Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό (IMO) και να αναβάλει για έναν χρόνο την υιοθέτηση της νέας παγκόσμιας συμφωνίας για τη ναυτιλία. Η απόφαση αυτή καθυστερεί ένα σχέδιο που στόχευε στη σταδιακή μείωση των εκπομπών και στη δημιουργία ταμείου στήριξης τεχνολογιών χαμηλών ρύπων, με έσοδα από επιβαρύνσεις στα πλοία που ρυπαίνουν περισσότερο.

Η αντιπαράθεση επικεντρώνεται στον τρόπο έγκρισης της συμφωνίας. Οι ΗΠΑ και η Σαουδική Αραβία ζήτησαν να αλλάξει ο μηχανισμός από "αυτόματη αποδοχή" σε "ρητή αποδοχή", κάτι που σημαίνει ότι κάθε χώρα θα πρέπει να δηλώσει ρητά τη στήριξή της. Αυτή η αλλαγή πρακτικά επιβραδύνει ή και παγώνει τη διαδικασία, αφού δίνει τη δυνατότητα σε κράτη με επιφυλάξεις να καθυστερήσουν ή να μπλοκάρουν την εφαρμογή της.

Για τη Σαουδική Αραβία και άλλες πετρελαιοπαραγωγές χώρες, η αναβολή θεωρείται στρατηγική νίκη. Τους επιτρέπει να προστατεύσουν τα οικονομικά τους συμφέροντα που εξαρτώνται από τα ορυκτά καύσιμα και να κερδίσουν χρόνο για να προσαρμόσουν τις ναυτιλιακές τους πολιτικές. Αντίθετα, για την ΕΕ και χώρες που πιέζουν για ταχύτερη μετάβαση σε καθαρότερες μορφές ενέργειας, πρόκειται για σημαντικό πλήγμα στην αξιοπιστία των διεθνών προσπαθειών για εκσυγχρονισμό του κλάδου.

Η ναυτιλία ευθύνεται για περίπου το 3% των παγκόσμιων εκπομπών CO₂, ποσοστό που αναμένεται να αυξηθεί εάν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα. Έτσι, η καθυστέρηση ενός έτους μπορεί να αποδειχθεί κρίσιμη. Δεν είναι απλώς μια τεχνική αναβολή· είναι μια πολιτική απόφαση που δείχνει πόσο δύσκολο παραμένει να ευθυγραμμιστούν τα ενεργειακά, οικονομικά και ναυτιλιακά συμφέροντα σε παγκόσμιο επίπεδο.