Σχόλιο της Σοφίας Κλεφτάκη

Άλλο να είσαι μάγκας, κι άλλο να κάνεις τον MAGA. Ο πρώτος μιλάει ελεύθερα, τα βάζει με την εξουσία και πληρώνει το τίμημα. Ο δεύτερος ζητά σιωπή, απαιτεί υποταγή και φοβάται την κριτική.

"Δεν μπορείς να πιστέψεις ότι μου έδωσαν πίσω τη δουλειά μου; Ε κι εγώ δεν μπορώ να πιστέψω ότι σου έδωσαν πίσω τη δουλειά σου! Είμαστε πάτσι!", δήλωσε ο Τζίμι Κίμελ (Jimmy Kimmel) χθες το βράδυ στην πολυαναμενόμενη επιστροφή της εκπομπής του στην τηλεόραση, απευθυνόμενος στον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ.

Η σάτιρα επέστρεψε... ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται

Η εκπομπή κόπηκε μετά τα σχόλια του Κίμελ για τη δολοφονία του Τσάρλι Κερκ, αμφιλεγόμενου ακτιβιστή και οπαδού του Τραμπ. Η επιστροφή της εκπομπής μετά από έξι μέρες και τις νέες απαξιωτικές δηλώσεις του Τραμπ κατά του Κίμελ λίγες ώρες πριν βγει η εκπομπή ξανά στον αέρα δεν είναι απλώς ένα τηλεοπτικό comeback. Είναι ένα πολιτικό και πολιτιστικό γεγονός. Γιατί αυτό που συνέβη δεν ήταν απλά μία παύση, ήταν μια προειδοποίηση. Ο παρουσιαστής της εκπομπής επέστρεψε μπροστά από τις κάμερες λέγοντας: "Η δική μας ελευθερία να μιλάμε είναι αυτό που θαυμάζουν οι άλλοι περισσότερο σε αυτή τη χώρα. Και αυτό είναι κάτι που ντρέπομαι να πω ότι το θεωρούσα δεδομένο." Και τώρα δεν μπορούμε να κάνουμε κι εμείς πως δεν καταλαβαίνουμε.

Μισή ώρα ύμνος στην ελευθερία του λόγου

Ο ίδιος ο Κίμελ, στον πρώτο του μονόλογο μετά την επιστροφή, μίλησε συγκινημένος σχεδόν μισή ώρα για την ελευθερία του λόγου και την κατάσταση στις ΗΠΑ. Η χθεσινή εκπομπή έσπασε κάθε ρεκόρ τηλεθέασης. Έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει τη δεδομένη στιγμή: έναν ύμνο στην ελευθερία του λόγου και ταυτόχρονα μια υπενθύμιση ότι αυτή μάλλον, δυστυχώς ακόμα, δεν είναι αυτονόητη.

Μίλησε για την απειλή λογοκρισίας. Για τον φόβο που δημιουργεί η σάτιρα στους ισχυρούς. Και ευχαρίστησε όχι μόνο όσους τον στήριξαν, αλλά κυρίως εκείνους που διαφωνούν μαζί του, όμως υπερασπίστηκαν το δικαίωμά του να μιλά. Και εκεί ακριβώς κρύβεται το πραγματικό μήνυμα.

Η επιστροφή της εκπομπής δεν αναιρεί αυτό που συνέβη. Δεν σβήνει τις πιέσεις, τις απειλές, τη σιωπή. Αλλά δείχνει ότι όταν η κοινωνία αντιδρά, κάτι μπορεί να αλλάξει. Και, ίσως το σημαντικότερο, μας υπενθυμίζει ότι η σάτιρα δεν είναι προνόμιο των "δικών μας", αλλά είναι δικαίωμα όλων. Ακόμα κι εκείνων που λένε πράγματα που δεν αντέχουμε να ακούμε.

Συναδελφική αλληλεγγύη από Γερμανία

Όταν η εκπομπή του Κίμελ κόπηκε την περασμένη Τετάρτη (17 Σεπτεμβρίου), ο γνωστός Γερμανός παρουσιαστής Στέφαν Ραμπ (Stefan Raab) μέσα από τη δική του εκπομπή προσέφερε στον Κίμελ να αναλάβει οποιαδήποτε στιγμή θελήσει τη θέση του.

Ο Ραμπ ανέφερε χαρακτηριστκά: "Γεια σου Τζίμι, αυτό πάει σε σένα. Είμαι ο Στέφαν, κάνω ψυχαγωγικές εκπομπές στη Γερμανία εδώ και 30 χρόνια και άκουσα ότι έκοψαν την εκπομπή σου και επειδή δεν μου αρέσει αυτό και είμαι μεγάλος θαυμαστής, δικός σου αλλά και της μη λογοκριμένης εκδοχής της ψυχαγωγίας, σου προσφέρω να αναλάβεις τη δική μου εκπομπή οποτεδήποτε θελήσεις".

"Ο τύπος στη Γερμανία μου προσέφερε δουλειά, μπορείτε να το φανταστείτε αυτό; Αυτή η χώρα (σσ. ΗΠΑ) έχει γίνει τόσο αυταρχική που ακόμα και οι Γερμανοί λένε: Έλα σε μας!". Αυτή ήταν η σατιρική απάντηση του Κίμελ.

Η σάτιρα δεν είναι ασφαλής. Δεν είναι ισορροπημένη. Σίγουρα δεν είναι πάντα αστεία. Είναι όμως αναγκαία. Γιατί όταν σταματάει να υπάρχει, δεν σωπαίνει μόνο ο όποιος Κίμελ, αλλά μια ολόκληρη κοινωνία. Και όταν τελικά επιστρέφει, πρέπει να την υποδεχθούμε όχι με ανακούφιση, αλλά με επίγνωση: ότι αυτό που κερδήθηκε, μπορεί πάλι να χαθεί.

Γιατί ο μάγκας ενοχλεί, ενώ ο MAGA λογοκρίνει. Αν πρέπει να διαλέξουμε, εγώ διαλέγω τον μάγκα – με όλα του τα ελαττώματα.

Πηγή: Deutsche Welle