Του Γιώργου Σ. Σκορδίλη

Η Ινδία θέλει να σταματήσει να εξαρτάται από ξένα πλοία για τη μεταφορά του πετρελαίου της. Με στόχο να ενισχύσει την εθνική της αυτάρκεια και να περιορίσει τη διαρροή δισεκατομμυρίων δολαρίων σε ναυλώσεις από το εξωτερικό, η κυβέρνηση της χώρας βάζει μπροστά ένα φιλόδοξο σχέδιο: μέχρι το 2040 να έχει στον έλεγχό της 112 δεξαμενόπλοια, χτισμένα σε ινδικά ναυπηγεία.

Το πρόγραμμα αυτό υπολογίζεται ότι θα κοστίσει περίπου 10 δισεκατομμύρια δολάρια και αποτελεί κομμάτι της γενικότερης στρατηγικής "Make in India", με στόχο να τονωθεί η εγχώρια ναυπηγική βιομηχανία και να αυξηθεί η εθνική κυριαρχία στη ναυτιλία.

Το πρώτο βήμα αυτής της προσπάθειας είναι η προγραμματισμένη παραγγελία 10 δεξαμενόπλοιων τύπου "Medium Range” (MR tankers) από την Indian Oil Corporation Ltd (IOC), σε συνεργασία με άλλες δύο κρατικές εταιρείες, τη Bharat Petroleum και την Hindustan Petroleum.

Τα πλοία αυτά, μήκους περίπου 183 μέτρων και χωρητικότητας 45.000-55.000 DWT, θα μεταφέρουν πετρέλαιο και προϊόντα πετρελαίου σε εσωτερικές και διεθνείς διαδρομές. Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα πληροφορίες, τα 7 από τα 10 πλοία θα κατευθυνθούν προς την IOC, ενώ τα υπόλοιπα θα κατανεμηθούν στις άλλες δύο εταιρείες.

Η σχετική προκήρυξη (tender) αναμένεται να εκδοθεί άμεσα, μέσα στις επόμενες εβδομάδες, αν και ήδη παρατηρείται κάποια καθυστέρηση.

Η επιλογή των ινδικών ναυπηγείων δεν είναι τυχαία. Η κυβέρνηση επιδιώκει να αυξήσει την εθνική παραγωγική βάση, ενισχύοντας τις εγχώριες υποδομές και δημιουργώντας ένα νέο ναυπηγικό οικοσύστημα, με πιθανές συνεργασίες και τεχνολογική μεταφορά από χώρες όπως η Νότια Κορέα και η Ιαπωνία.

Σήμερα, μόλις το 5% του στόλου υπό ινδική σημαία έχει κατασκευαστεί στην Ινδία. Ο στόχος είναι το ποσοστό αυτό να φτάσει το 7% μέχρι το 2030 και να ξεπεράσει το 60% μέχρι το 2047, χρονιά-ορόσημο για τον εορτασμό των 100 ετών ανεξαρτησίας της χώρας.

Πέρα όμως από τις φιλόδοξες ανακοινώσεις, υπάρχουν ήδη ορισμένες δυσκολίες.

Πρώτον, η INSA (Indian National Shipowners’ Association), ο σύνδεσμος των Ινδών πλοιοκτητών, έχει εκφράσει ανοιχτά την αντίθεσή του στο σχέδιο, υποστηρίζοντας ότι υπάρχουν ήδη αρκετά MR πλοία υπό ινδική σημαία και πως δεν είναι απαραίτητο να προστεθούν νέα.

Δεύτερον, η καθυστέρηση στην έκδοση των διαγωνισμών από την IOC αποδίδεται σε θεσμικά και γραφειοκρατικά εμπόδια.

 Τρίτον, τα ινδικά ναυπηγεία, παρά τις πολιτικές στήριξης και τα φορολογικά κίνητρα που τους παρέχονται, παραμένουν μικρής κλίμακας και έχουν περιορισμένη εμπειρία στην κατασκευή πλοίων τέτοιου μεγέθους και τεχνολογικής πολυπλοκότητας.

Παρόλα αυτά, το σχέδιο προχωρά, με τον κρατικό επενδυτικό φορέα NIIF να έχει ενεργό ρόλο, προσφέροντας οικονομική στήριξη και μοιράζοντας το ρίσκο με τις κρατικές πετρελαϊκές. Το χρονοδιάγραμμα προβλέπει την ολοκλήρωση των πρώτων ναυπηγήσεων έως το 2030, ενώ το σύνολο του στόλου των 112 πλοίων θα έχει ολοκληρωθεί μέχρι το 2040.