Καθώς οι Σύροι αντάρτες σάρωναν πόλεις και πόλεις σε όλη τη Συρία προωθούμενη προς την πρωτεύουσα Δαμασκό, δεκάδες χιλιάδες εκτοπισμένοι ακολουθούσαν.

Οι δρόμοι και οι αυτοκινητόδρομοι όπου κυκλοφορούσαν τανκς και τεθωρακισμένα οχήματα μόλις μία ημέρα νωρίτερα ήταν γεμάτοι με αυτοκίνητα τη Δευτέρα, καθώς χιλιάδες Σύροι που είχαν εκτοπιστεί στη χώρα τους για χρόνια προσπαθούσαν να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Αυτοκίνητα και φορτηγά στοιβαγμένα με τα υπάρχοντα που είχαν συσσωρεύσει - μαζί με στρώματα και σακούλες με ρούχα και κουβέρτες.

"Ήμασταν σαν ψάρια έξω από το νερό όταν φύγαμε", ανέφερε η Yasmeen Ali Armoosh, 30 ετών, μιλώντας την περασμένη εβδομάδα από το ερειπωμένο σπίτι που είχε νοικιάσει εδώ και χρόνια στην πόλη Binnish, στη βορειοδυτική Συρία. "Αισθανόμασταν να ασφυκτιούμε", δήλωνε στους New York Times.

Εκείνη και η οικογένειά της είχαν αντέξει χρόνια αεροπορικών επιδρομών από συριακά και ρωσικά πολεμικά αεροσκάφη και είχαν αρνηθεί να εγκαταλείψουν το σπίτι τους στο Saraqib, μια πόλη στη βορειοδυτική Συρία που έγινε προπύργιο της αντιπολίτευσης αμέσως μετά την έναρξη του εμφυλίου πολέμου. Μόλις όμως οι κυβερνητικές δυνάμεις κατέλαβαν το Saraqib το 2020, η οικογένεια της Armoosh τράπηκε σε φυγή - φοβούμενη, σημείωσε, για το τι θα μπορούσε να σημαίνει ξανά η ζωή υπό μια βάναυση δικτατορία.

Ο 13χρονος εμφύλιος πόλεμος στη Συρία προκάλεσε μια από τις "μεγαλύτερες κρίσεις εκτοπισμού στον κόσμο", σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη. Περίπου 7,2 εκατομμύρια Σύροι εκτοπίστηκαν από τα σπίτια τους εντός της χώρας, κυρίως σε περιοχές που ελέγχονταν από τους αντάρτες, ενώ περισσότερα από έξι εκατομμύρια διέφυγαν και έγιναν πρόσφυγες στο εξωτερικό.

Η επίθεση των ανταρτών που τελικά οδήγησε τον τέως πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ αλ-Άσαντ να χάσει την εξουσία την Κυριακή έχει ωθήσει έναν τεράστιο αριθμό να αρχίσουν να επιστρέφουν, με ορισμένες συνοριακές διαβάσεις με γειτονικές χώρες να είναι ασφυκτικά γεμάτες.

Στο Binnish, η Armoosh, δασκάλα, βρισκόταν μόλις 16 χιλιόμετρα από την πόλη της για περίπου τέσσερα χρόνια, τονίζει ωστόσο ότι ένιωθε σαν να ζούσε σε άλλη χώρα.

Στις 29 Νοεμβρίου, έστελνε πυρετωδώς μηνύματα σε δεκάδες φίλους της για την προέλαση των ανταρτών. Ένας φίλος έγραψε: "Γιασμίν, απελευθέρωσαν το Σαρακίμπ, επιτέλους επιστρέφεις σπίτι".

Την επόμενη ημέρα, καθώς οι αντάρτες προήλαυναν από το Saraqib προς την πόλη του Χαλεπίου, η κ. Armoosh πήγε με τον αδερφό της και δύο φίλους για να δει τι είχε συμβεί στην πόλη τους.

Η οδήγηση στο δρόμο που οδηγεί στο Saraqib ήταν μια γνώριμη άνεση, είπε.

Ανακουφίστηκε όταν ανακάλυψε ότι το σπίτι της βρισκόταν ακόμη εκεί - πολλά σπίτια έχουν καταστραφεί κατά τη διάρκεια του πολέμου - ωστόσο οι κυβερνητικοί στρατιώτες το είχαν χρησιμοποιήσει ως κάποιο είδος φυλακίου, είπε.

Στον τοίχο υπήρχαν γκράφιτι υπέρ του Άσαντ και τα πατώματα ήταν γεμάτα με κάλυκες, πρόσθεσε.

Η κ. Armoosh και η οικογένειά της θα χρειαστεί να εργαστούν για να το κάνουν ξανά κατοικήσιμο, αλλά είναι ακόμη σπίτι.

"Η πατρίδα ενός ανθρώπου είναι εκεί που είναι το σπίτι του, εκεί που είναι οι φίλοι του", σημείωσε.