Το Ισραήλ μόλις βίωσε τη χειρότερη μέρα στην ιστορία του. Περισσότεροι ισραηλινοί πολίτες σφαγιάστηκαν σε μία μόνο ημέρα από όσους πολίτες και στρατιώτες έχασε το Ισραήλ στον πόλεμο του Σινά το 1956, στον εξαήμερο πόλεμο του 1967 και στον δεύτερο πόλεμο του Λιβάνου το 2006 μαζί. Οι ιστορίες και οι εικόνες που έρχονται από την κατεχόμενη από τη Χαμάς περιοχή είναι φρικιαστικές. Αυτά αναφέρει σε άρθρο του στην εφημερίδα Guardian ο γνωστός ιστορικός και συγγραφέας, Γιουβάλ Νώε Χαράρι.

Σύμφωνα με τα όσα γράφει ο Χαράρι, η πιο ισχυρή χώρα στη Μέση Ανατολή ξεχειλίζει από πόνο, φόβο και οργή. "Δεν έχω ούτε τη γνώση ούτε την ηθική εξουσία να μιλήσω για το πώς φαίνονται τα πράγματα από την παλαιστινιακή οπτική γωνία. Αλλά τη στιγμή του μεγαλύτερου πόνου του Ισραήλ, θα ήθελα να απευθύνω μια προειδοποίηση για το πώς φαίνονται τα πράγματα από την ισραηλινή πλευρά του φράχτη".

Η πολιτική συχνά λειτουργεί σαν ένα επιστημονικό πείραμα, που διεξάγεται σε εκατομμύρια ανθρώπους με λίγους ηθικούς περιορισμούς, σημειώνει. Κάνοντας μια ιστορική αναφορά από την ειρηνευτική διαδικασία του 1990 και τις ισραηλινές ενέργειες στα μετέπειτα χρόνια μέχρι την άνοδο της Χαμάς στην εξουσία, ο Χαράρι δήλωσε πως η αποτυχία του ειρηνευτικού εγχειρήματος αποδυνάμωσε τα απομεινάρια της ισραηλινής αριστεράς και έφερε στην εξουσία τον Μπενιαμίν Νετανιάχου και άλλες "γερακίσιες" κυβερνήσεις, φέρνοντας την αποτυχία αυτού του "πειράματος" και τη δημιουργία μιας κατάστασης συνεχόμενων εχθροπραξιών.

"Τι ακολουθεί λοιπόν;", διερωτάται ο Χαράρι. Σημειώνει πως κανείς δεν ξέρει με βεβαιότητα, αλλά ορισμένες φωνές στο Ισραήλ στρέφονται προς την ανακατάληψη της Λωρίδας της Γάζας ή τον βομβαρδισμό της έως ότου μετατραπεί σε ερείπια.

Το αποτέλεσμα μιας τέτοιας πολιτικής θα μπορούσε να είναι η χειρότερη ανθρωπιστική κρίση που έχει βιώσει η περιοχή από το 1948. Ειδικά αν η Χεζμπολάχ και οι παλαιστινιακές δυνάμεις στη Δυτική Όχθη συμμετάσχουν στη μάχη, ο αριθμός των νεκρών θα μπορούσε να φτάσει πολλές χιλιάδες, ενώ εκατομμύρια άλλοι θα εκδιωχθούν από τα σπίτια τους. Και στις δύο πλευρές του φράχτη, υπάρχουν φανατικοί που είναι προσηλωμένοι στις θείες υποσχέσεις και στον πόλεμο του 1948. Οι Παλαιστίνιοι ονειρεύονται να ανατρέψουν την έκβαση εκείνου του πολέμου. Εβραίοι ζηλωτές, όπως ο υπουργός Οικονομικών Μπεζαλέλ Σμότριχ, έχουν προειδοποιήσει ακόμη και τους Άραβες πολίτες του Ισραήλ ότι "βρίσκεστε εδώ κατά λάθος επειδή ο Μπεν Γκουριόν (ο πρώτος πρωθυπουργός του Ισραήλ) δεν τελείωσε τη δουλειά το '48 και δεν σας έδιωξε". Το 2023 θα μπορούσε να επιτρέψει στους φανατικούς και στις δύο πλευρές να ακολουθήσουν τις θρησκευτικές τους φαντασιώσεις και να επαναφέρουν τον πόλεμο του 1948.

Ακόμη και αν τα πράγματα δεν φτάσουν σε τέτοια άκρα, ο Χαράρι σημειώνει πως η τρέχουσα σύγκρουση είναι πιθανό να βάλει το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της ειρηνευτικής διαδικασίας μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων. Τα κιμπούτς κατά μήκος των συνόρων της Γάζας υπήρξαν σοσιαλιστικές κοινότητες και μερικά από τα πιο επίμονα προπύργια της ισραηλινής αριστεράς. Γνωρίζω ανθρώπους από αυτά οι οποίοι, μετά από χρόνια σχεδόν καθημερινών επιθέσεων με ρουκέτες από τη Γάζα, εξακολουθούσαν να προσκολλώνται στην ελπίδα της ειρήνης, σαν σε θρησκευτική λατρεία. Αυτά τα κιμπούτς έχουν μόλις εξαφανιστεί και μερικοί από τους τελευταίους ειρηνιστές είτε δολοφονήθηκαν, είτε θάβουν τους αγαπημένους τους, είτε κρατούνται όμηροι στη Γάζα. Για παράδειγμα, η Βίβιαν Σίλβερ, μια ακτιβίστρια υπέρ ειρήνης από το Κιμπούτς Μπέερι, η οποία εδώ και χρόνια μεταφέρει ασθενείς κατοίκους της Γάζας σε ισραηλινά νοσοκομεία, αγνοείται και πιθανότατα κρατείται όμηρος στη Γάζα.

Συνεχίζοντας δηλώνει πως αυτό που έχει ήδη συμβεί δεν μπορεί να αναιρεθεί. Οι νεκροί δεν μπορούν να επανέλθουν στη ζωή και τα προσωπικά τραύματα δεν θα επουλωθούν ποτέ εντελώς. Αλλά πρέπει να αποτρέψουμε περαιτέρω κλιμάκωση. Πολλές από τις δυνάμεις στην περιοχή διοικούνται σήμερα από ανεύθυνους θρησκευτικούς φανατικούς. Επομένως, οι εξωτερικές δυνάμεις πρέπει να παρέμβουν για την αποκλιμάκωση της σύγκρουσης. Όποιος επιθυμεί την ειρήνη πρέπει να καταδικάσει απερίφραστα τις φρικαλεότητες της Χαμάς, να ασκήσει πίεση στη Χαμάς να απελευθερώσει αμέσως και άνευ όρων όλους τους ομήρους, και να συμβάλει στην αποτροπή της Χεζμπολάχ και του Ιράν από την παρέμβαση. Αυτό θα έδινε στους Ισραηλινούς μια μικρή ανάσα και μια μικρή αχτίδα ελπίδας.

Δεύτερον, ένας συνασπισμός προθύμων -από τις ΗΠΑ και την ΕΕ μέχρι τη Σαουδική Αραβία και την Παλαιστινιακή Αρχή- θα πρέπει να πάρει την ευθύνη για τη Λωρίδα της Γάζας από τη Χαμάς, να ανοικοδομήσει τη Γάζα και ταυτόχρονα να αφοπλίσει πλήρως τη Χαμάς και να αποστρατιωτικοποιήσει τη Λωρίδα της Γάζας.

Υπάρχουν ελάχιστες πιθανότητες να πραγματοποιηθούν αυτά τα βήματα. Αλλά μετά την πρόσφατη φρίκη, οι περισσότεροι Ισραηλινοί δεν πιστεύουν ότι μπορούν να ζήσουν με κάτι λιγότερο, προσθέτει.

Κλείνοντας το άρθρο του δηλώνει πως οι σκηνές που βλέπουμε να εκτυλίσσονται στο Ισραήλ και τη Γάζα σηματοδοτούν ένα νέο κεφάλαιο στη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή. Οι συνέπειες και η κλίμακα των απωλειών είναι ήδη καταστροφικές και η επίθεση του περασμένου Σαββατοκύριακου -και ο πόλεμος που ακολουθεί τώρα- είναι πιθανό να διαμορφώσει την παγκόσμια πολιτική για τα επόμενα χρόνια.