Συνεχης ενημερωση

    Πέμπτη, 21-Οκτ-2021 00:01

    Νέα οργάνωση μαχητών στο Αζερμπαϊτζάν αποκαλύπτει τη δράση και τις επιδιώξεις του Ιράν

    Νέα οργάνωση μαχητών στο Αζερμπαϊτζάν αποκαλύπτει τη δράση και τις επιδιώξεις του Ιράν
    • Εκτύπωση
    • Αποστολή με email
    • Προσθήκη στη λίστα ανάγνωσης
    • Μεγαλύτερο μέγεθος κειμένου
    • Μικρότερο μέγεθος κειμένου

    Το χαρακτηριστικό σύμβολο της σφιγμένης γροθιάς έχει γίνει συνώνυμο με διάφορα επαναστατικά, κοινωνικά και πολιτικά κινήματα σε όλο τον κόσμο. Οι εικόνες μιας γροθιάς που πιάνει ένα τουφέκι συσχετίζεται συνήθως με το Σώμα των Φρουρών της Επανάστασης του Ιράν (IRGC) και υποστηρίζει ένοπλα κινήματα σε άλλες χώρες, όπως η Χεζμπολάχ του Λιβάνου, η Ανσάρ Αλλάχ της Υεμένης (Χούτι) και οι Φατεμιγιούν και Ζαϊνεμπιούν, που αποτελούνται από Σιίτες Αφγανούς και Πακιστανούς μαχητές, αντίστοιχα. Ωστόσο, φαίνεται να υπάρχει μια νέα προσθήκη στο Αζερμπαϊτζάν με σιιτική πλειοψηφία μαχητών.

    Εν μέσω των αυξανόμενων εντάσεων μεταξύ του Ιράν και του γειτονικού Αζερμπαϊτζάν, αρκετοί λογαριασμοί φίλα προσκείμενοι στους IRGC στα κοινωνικά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι μια νεοαναγγελθείσα παράταξη αντίστασης έχει εμφανιστεί στη δημοκρατία του Νοτίου Καυκάσου η Χουσεϊνγιούν. Ενώ λίγα είναι γνωστά για την ομάδα - η οποία φέρεται να δημιουργήθηκε το 2019 κατά τη διάρκεια της Συριακής σύγκρουσης, για να ενεργοποιηθεί επίσημα πρόσφατα - η Χουσεϊνγιούν φέρει όλα τα κύρια χαρακτηριστικά γνωρίσματα άλλων φατριών σε μια συμμαχία με την Ισλαμική Δημοκρατία, γνωστή ως "Άξονας Αντίστασης", συντονισμός κίτρινου και πράσινου χρώματος και ένα επιθετικό τυφέκιο.

    Τέτοιες εξελίξεις έχουν την τάση να επιφέρουν εσωτερική ανασφάλεια και πολιτική αστάθεια στη χώρα πλούσια σε πόρους, δεδομένου ότι, παρά το γεγονός ότι είναι χώρα με πλειοψηφία Σιιτών, εξακολουθεί να είναι σε μεγάλο βαθμό κοσμική μετά από χρόνια σοβιετικής κυριαρχίας. Είναι επίσης κρίσιμο ότι η σημερινή κυβέρνηση είναι στενός και σημαντικός σύμμαχος του Ισραήλ και αδελφικό έθνος με την Τουρκία. Αν και η Τεχεράνη είχε προηγουμένως προσπαθήσει να εξάγει την επανάστασή της στο Αζερμπαϊτζάν, δεν είχε βρει ποτέ ευήκοα ώτα. Για παράδειγμα, το Ισλαμικό Κόμμα του Αζερμπαϊτζάν (AIP), που ιδρύθηκε το 1991, το ίδιο έτος με την ίδρυση της δημοκρατίας, διαλύθηκε τέσσερα χρόνια αργότερα, αφού κατηγορήθηκε ότι χρηματοδοτήθηκε κρυφά από το Ιράν με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης και τη μετατροπή της χώρας σε ισλαμική δημοκρατία. Το κόμμα παρέμεινε ενεργό για αρκετά χρόνια, με αποκορύφωμα τη σύλληψη του ηγέτη του κόμματος Μόβσουμ Σαμάντοφ το 2011.

    Παρ' όλα αυτά, η Δύναμη Κουντς των IRGC δραστηριοποιείται στο Αζερμπαϊτζάν από τις αρχές της δεκαετίας του '90, σύμφωνα με το Ισραηλινό Κέντρο Πληροφόρησης και Τρομοκρατίας της Meir Amit (ITIC). Από την ανεξαρτησία της χώρας, η Δύναμη Κουντς: "Έχει αναλάβει ανατρεπτικές δραστηριότητες κατά του καθεστώτος του Αζερμπαϊτζάν. Οι στόχοι του Ιράν είναι να αποσταθεροποιήσουν το Αζερμπαϊτζάν, να πιέσουν το καθεστώς του να αλλάξει τον κοσμικό χαρακτήρα της χώρας και να αλλάξει τον φιλοδυτικό προσανατολισμό του και να βλάψει τις καλές σχέσεις του με το Ισραήλ".

    Ορισμένα πρώην μέλη του AIP εντάχθηκαν στην Αζερική Χεζμπολάχ, η οποία υπάρχει στη χώρα από το 1993, με όπλα και χρηματοδότηση από το Ιράν και στην Τζαΐς Αλλάχ, που ιδρύθηκε το 1995, και κάποτε σχεδίασαν επίθεση κατά της αμερικανικής πρεσβείας στο Μπακού.

    Από μια ρεαλιστική προοπτική, το Ιράν αντιλαμβάνεται τον αζερικό εθνικισμό ως απειλή για τις εσωτερικές του υποθέσεις λόγω της μεγάλης εθνικής μειονότητας των Αζέρων στη βόρεια επαρχία του Ιράν που ονομάζεται επίσης Αζερμπαϊτζάν. Διατηρώντας τους δεσμούς του με το Μπακού, το Ιράν θεωρήθηκε ότι υποστηρίζει περισσότερο την εχθρό του Αζερμπαϊτζάν, την Αρμενία. Για τους λόγους αυτούς, το Ιράν γνωρίζει ότι πρέπει να ισορροπεί προσεκτικά όταν έχει σχέση με τον γείτονά του, που κάποτε ήταν μέρος της Περσικής Αυτοκρατορίας. Το Ιράν είχε ήδη θεωρηθεί ως ο μεγαλύτερος ηττημένος όσον αφορά τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός με τη διαμεσολάβηση Τουρκίας-Ρωσίας μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν για τον πόλεμο του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, με την ισορροπία δυνάμεων να είναι υπέρ του τελευταίου.

    Ωστόσο, το πιο έντονο πρόβλημα είναι η αυξανόμενη εγγύτητα του Ισραήλ με τα σύνορα του Ιράν μέσω των στρατιωτικών και πολιτικών σχέσεών του με το Αζερμπαϊτζάν, κάτι που το Ιράν, νωρίτερα αυτήν την εβδομάδα, τόνισε κατηγορηματικά ότι δεν θα το ανεχθεί και προειδοποίησε για τυχόν γεωπολιτικές αλλαγές στην περιοχή. Υπάρχει επίσης η ανησυχία για την ανάπτυξη Σύρων μισθοφόρων που υποστηρίζονται από την Τουρκία στο Αζερμπαϊτζάν, η οποία ήταν μια εξέλιξη κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης πέρυσι.

    Θα είναι εξαιρετικά απίθανο οι στρατιωτικές ασκήσεις του Ιράν κοντά στα σύνορα, μετά τις αντίστοιχες κοινές ασκήσεις Αζερμπαϊτζάν-Τουρκίας-Πακιστάν τον περασμένο μήνα να οδηγήσουν σε οποιαδήποτε κλιμάκωση που η σύγχρονη διπλωματία δεν θα μπορέσει να αμβλύνει. Ωστόσο, αν κρίνουμε από την ιρανική στρατηγική σκέψη και την εξωτερική πολιτική, τέτοιες επιδείξεις είναι ανεπαρκείς για να λειτουργήσουν αποτρεπτικά ή να προστατεύσουν τα ιρανικά συμφέροντα και τα σύνορά του από εχθρικά ξένα στοιχεία.

    Ως εκ τούτου, η Τεχεράνη μπορεί να διαπιστώσει ότι βασίζεται σε μια συνεπή και αποτελεσματική πολιτική χρηματοδότησης ανατρεπτικών αντιπολιτευτικών ομάδων ή υποστήριξης ένοπλων φατριών κάτω από την ομπρέλα του "Άξονα της Αντίστασης". Για παράδειγμα, το 2012, οι αρχές του Αζερμπαϊτζάν καταδίκασαν 22 μέλη ενός παράνομου δικτύου που χειρίζονταν οι Φρουροί της Επανάστασης και κρίθηκαν ένοχοι για συνωμοσία για την πραγματοποίηση τρομοκρατικών επιθέσεων σε ισραηλινούς και δυτικούς στόχους. Εκτός από το Ιράκ, το Αζερμπαϊτζάν, ως χώρα με πλειοψηφία Σιίτες, θα ήταν μοναδικό σε σύγκριση με τη συμμετοχή του Ιράν σε άλλες χώρες, αλλά και λόγω της προοδευτικής στάσης ως προς τη θρησκεία στη χώρα.

    Ωστόσο, προφανώς, υπήρξε ενεργή στρατολόγηση σε συνδυασμό με τα ιρανικά συμφέροντα, και τα θρησκευτικά και πολιτικά συναισθήματα δεν είναι φυσικά μονολιθικά. Ένα βίντεο χωρίς ημερομηνία που κυκλοφόρησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης νωρίτερα φέτος έδειχνε ότι δύο στρατιώτες του Αζερμπαϊτζάν έκαιγαν τις σημαίες των ΗΠΑ και του Ισραήλ ενώ εξέφραζαν την πίστη τους στον ιρανικό ανώτατο ηγέτη Αγιατολάχ Σαϊίντ Αλί Χαμενεΐ. Οποιεσδήποτε περαιτέρω προκλήσεις γίνονται αντιληπτές από την Τεχεράνη στο Αζερμπαϊτζάν μπορεί να μην οδηγήσουν σε σύγκρουση με τη συμβατική έννοια, αλλά η εμφάνιση της Χουσεϊνγιούν είναι μια ένδειξη ότι το Ιράν έχει επιλογές ως προς το πώς να αντιμετωπίσει τους εχθρούς του στα σύνορα του Καυκάσου, χρησιμοποιώντας αντισυμβατικά μέσα.

    Πέτρος Κράνιας

    ΣΑΣ ΑΡΕΣΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ;

    ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ