Η Σύμβαση του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Παιδιού υιοθετήθηκε πριν από ακριβώς από 30 χρόνια. Σήμερα προκαλεί ικανοποίηση για όσα έχουν επιτευχθεί αλλά και για σκεπτικισμό για όσα μένουν ακόμη να γίνουν.

Στα μπλε φωταγωγήθηκε η Ακρόπολη, όπως και κι άλλα προβεβλημένα μνημεία στον κόσμο, για να υπομνήσει ότι πριν από 30 χρόνια η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε ομόφωνα τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Πλην των ΗΠΑ όλες οι χώρες-μέλη του διεθνούς οργανισμού την έχουν επικυρώσει. Χρειάζεται όμως ο κόσμος μας γραπτά κείμενα για να προστατεύσει τα δικαιώματα των πιο ασθενών μελών της; Η απάντηση είναι καταφατική, κυρίως στην εποχή της παιδικής εργασίας και των ανήλικων στρατιωτών σε ένοπλες συγκρούσεις ανά τον κόσμο.

Ασφαλές και ανοιχτό διαδίκτυο

Ο Ρούντι Τάρνεντεν, εκπρόσωπος τύπου της UNICEF Γερμανίας, πιστεύει ότι η σημερινή ημέρα δεν μπορεί να την εορτάσει κανείς με χαρά. Μπορεί, όπως δηλώνει στη DW, να έχει μειωθεί το ποσοστό θνησιμότητας παιδιών ή των γάμων ανηλίκων αλλά μένουν πολλά ακόμη να γίνουν. "Εάν εστιάσουμε στα διάφορα ζητήματα, θα διαπιστώσουμε πολύ γρήγορα ότι πίσω από τα στατιστικά ευρήματα, που δίνουν τον μέσον όρο, κρύβονται ακραίες διαφορές. Είναι γεγονός ότι για εκατομμύρια παιδιά στον κόσμο τα δικαιώματα του παιδιού συνιστούν κάτι το ακαθόριστο και δεν αφορούν ιδιαίτερα τη ζωή τους".

Ο Μαρκ Ντούλαερτ, ιδρυτής του Ιδρύματος KidsRights, συμμερίζεται τον σκεπτικισμό που γεννά η σημερινή ημέρα και εστιάζει σε ένα ζήτημα που δεν συμπεριλαμβάνεται στη Σύμβαση, τη σημασία του διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στον κόσμο του παιδιού. "Σήμερα είναι πολύ σημαντικό για το παιδί να έχει δικαίωμα σε ένα ασφαλές και ανοιχτό διαδίκτυο, αλλά πρώτα από όλα να έχει το δικαίωμα να έχει διαδίκτυο και έτσι πρόσβαση στην πληροφόρηση".

Πλούσιες χώρες, "φτωχά" παιδιά

Από το 2013 το Ίδρυμα ΚidsRights δημοσιεύει κάθε χρόνο έναν δείκτη βαθμολόγησης για την εφαρμογή των δικαιωμάτων του παιδιού σε συνεργασία με το Erasmus School of Economics και το Διεθνές Ινστιτούτου Σπουδών του Πανεπιστημίου Erasmus στο Ρότερνταμ. Εκείνο που διαπιστώνει κανείς είναι ότι οι πιο πλούσιες χώρες δεν είναι αυτές που καταλαμβάνουν τις πρώτες θέσεις. Για παράδειγμα φέτος η Νέα Ζηλανδία κατέλαβε την 169 θέση και το Ηνωμένο Βασίλειο μάλιστα τη 170η ανάμεσα στις συνολικά 181 συμβαλλόμενες χώρες.

"Εάν πάρετε την κακή βαθμολόγηση του Ηνωμένου Βασιλείου, θα δείτε ότι οφείλεται κυρίως στις περικοπές στον προϋπολογισμό της χώρας με αποτέλεσμα να περιορίζονται τα δικαιώματα των παιδιών από φτωχές οικογένειες", λέει ο Μαρκ Ντούλαερτ. "Οφείλεται επίσης στο ότι η νομοθεσία είναι, ας πούμε, πατριαρχική και δεν αφήνει καθόλου χώρο στη φωνή της νεολαίας".    

Η ελπίδα πάντως δεν πεθαίνει. Η Ταϊλάνδη και η Τυνησία καταλαμβάνουν φέτος την 14η και 15η θέση. Η Τυνησία μάλιστα έχει κάνει τη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού συστατικό στοιχείο της νομοθεσίας της, διαθέτει κονδύλια για τα παιδιά και μέρος του πολιτικού της προγράμματος αφορά στη νεολαία.

Χελε Γιέπεζεν / DW

Επιμέλεια: Ειρήνη Αναστασοπούλου

Πηγή: Deutsche Welle