Το Ιράν δεν είναι η μόνη χώρα με αστυνομία ηθικής

Της Kali Robinson

Η αστυνομία ηθικής του Ιράν έχει αποκτήσει διεθνή φήμη, αλλά δεν είναι η μόνη ισλαμική θρησκευτική αστυνομία στον κόσμο ή η πρώτη που κατηγορείται για κακομεταχείριση πολιτών. Μια χούφτα χώρες στην Αφρική, τη Μέση Ανατολή και τη Νοτιοανατολική Ασία έχουν αφοσιωμένη αστυνομία στην εξάλειψη των λεγόμενων αντι-ισλαμικών δραστηριοτήτων. Το Ιράν και η Σαουδική Αραβία, για παράδειγμα, αφιερώνουν χιλιάδες αξιωματικούς σε αυτόν τον σκοπό. Σε ορισμένες άλλες χώρες, οι γενικές αστυνομικές μονάδες επιβάλλουν τους ισλαμικούς ηθικούς κώδικες καθώς και τους κοσμικούς νόμους.

Τέτοιες χώρες έχουν ποινικοποιήσει συμπεριφορές όπως η κατανάλωση αλκοόλ, η κοινωνική ανάμειξη άσχετων μεταξύ τους ανδρών και γυναικών, το σεξ εκτός γάμου, το σεξ μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, την παράλειψη προσευχών και την απρεπή ένδυση. Όσοι κατηγορούνται για παραβάσεις αντιμετωπίζουν τακτικά πρόστιμα και φυλάκιση, καθώς και παραδοσιακές ποινές που βασίζονται στη σαρία, όπως μαστίγωμα με ραβδί και - σε ορισμένες χώρες - θάνατο δια λιθοβολισμού. Ωστόσο, το τελευταίο εκτελείται σπάνια και οι θανατικές ποινές επιβάλλονται πιο τακτικά με άλλες μεθόδους.

Η αστυνομία ισλαμικής ηθικής εντοπίζει τις ρίζες της σε επιθεωρητές αγοράς του έβδομου αιώνα. Έχοντας ως αποστολή την πρόληψη της απάτης, τα καθήκοντα των επιθεωρητών επεκτάθηκαν στο πλαίσιο της ευρείας εντολής του Κορανίου "να διατάσσουν το σωστό και να απαγορεύουν το λάθος".

Η αστυνομία ηθικής έχει υποστηρικτές μεταξύ ορισμένων μουσουλμάνων που λένε ότι αποτρέπει την απρεπή συμπεριφορά και διατηρεί τον ισλαμικό πολιτισμό και τις αρχές. Οι επικριτές επισημαίνουν ότι οι δυνάμεις τείνουν να απασχολούν κυρίως άνδρες και να στοχεύουν με δυσανάλογο τρόπο γυναίκες και μειονότητες. Οι πολίτες σε πολλές από αυτές τις χώρες παραπονιούνται επίσης για σκληρή και άνιση εφαρμογή των νόμων. Οι δυτικές κυβερνήσεις και οι διεθνείς οργανισμοί για τα δικαιώματα έχουν επίσης καταδικάσει τις καταχρήσεις και τις διακρίσεις από την αστυνομία ηθικής, ειδικά εκείνες στο Αφγανιστάν, το Ιράν και τη Σαουδική Αραβία, οι οποίες και οι τρεις καταστέλλουν τακτικά τον ακτιβισμό και τη διαφωνία.

Ακολουθεί μια ματιά στην αστυνομία ηθικής σε πολλές χώρες:

Ιράν

Η Gasht-e Ershad (Περίπολος Καθοδήγησης) ιδρύθηκε το 2005 και διασφαλίζει ότι όλες οι γυναίκες φορούν μαντίλες και φαρδιά ρούχα δημοσίως. Κληρονόμησε αυτό το καθήκον από μια επιτροπή που σχηματίστηκε μετά την επανάσταση του 1979 στο Ιράν. Ακόμη και οι μη μουσουλμάνοι πρέπει να συμμορφώνονται. Δεν υπάρχουν σαφείς οδηγίες για τη χρήση μαντίλας και οι γυναίκες συχνά τίθενται υπό κράτηση αυθαίρετα. Οι παραβάτες μπορούν να τιμωρηθούν με πρόστιμο, να μαστιγωθούν και να σταλούν σε κέντρα επανεκπαίδευσης. Η Περίπολος Καθοδήγησης έχει καταδικαστεί ευρέως εν μέσω διαμαρτυριών για τον θάνατο της Μάχσα Αμινί που ξεκίνησαν τον Σεπτέμβριο του 2022. Πολλοί Ιρανοί λένε ότι πιστεύουν πως ξυλοκοπήθηκε όντας υπό κράτηση από την περίπολο. Η τρέχουσα κατάστασή είναι ασαφής. Ορισμένοι αξιωματούχοι λένε ότι καταργήθηκε υπέρ άλλων μέσων επιβολής, αλλά το υπουργείο που εποπτεύει τη δύναμη δεν έχει σχολιάσει και υπάρχουν αναφορές για συνεχιζόμενη δραστηριότητά της σε αρκετές πόλεις.

Αφγανιστάν

Αφού ανέκτησαν τον έλεγχο του Αφγανιστάν το 2021, οι Ταλιμπάν επανίδρυσαν το Υπουργείο για τη Διάδοση της Αρετής και την Πρόληψη της Βίας, οι αξιωματικοί του οποίου επιβάλλουν μια ιδιαιτέρως αυστηρή ερμηνεία του ισλαμικού νόμου. Οι γυναίκες πρέπει να καλύπτουν τα πρόσωπά τους και να συνοδεύονται από άνδρες όταν ταξιδεύουν περισσότερα από 72 χιλιόμετρα. Μεμονωμένοι αξιωματικοί καταπολεμούν τη μουσική και το φορούν οι γυναίκες φορέματα δυτικού τύπου, αν και κανένα από τα δύο δεν απαγορεύεται επίσημα. Αυτοί οι περιορισμοί θυμίζουν την προηγούμενη περίοδο των Ταλιμπάν, όταν οι φερόμενοι παραβάτες υφίσταντο ξυλοδαρμούς, ακρωτηριασμούς και δημόσιες εκτελέσεις. Αυτές οι τιμωρίες αυξάνονται ξανά.

Ινδονησία

Η Wilayatul Hisbah, κοινώς γνωστή ως αστυνομία της σαρία, έχει δικαιοδοσία μόνο στους μουσουλμάνους της ημιαυτόνομης επαρχίας Ατσέχ, η οποία επέβαλε νόμο που βασίζεται στη σαρία το 2001. Όπως και στο Ιράν, οι γυναίκες πρέπει να φορούν φαρδιά ρούχα και μαντίλες. Ωστόσο, οι ενδυματολογικές παραβιάσεις δεν μπορούν να οδηγήσουν σε κράτηση. Άλλες παραβιάσεις του ισλαμικού νόμου καταλήγουν τακτικά σε φυλάκιση ή δημόσιο ξυλοκόπημα.

Νιγηρία

Το Σώμα Hisbah, το οποίο ξεκίνησε το 1999, αστυνομεύει τους Μουσουλμάνους σε μεγάλο μέρος της βόρειας Νιγηρίας, όντας πιο ενεργό στην Πολιτεία Κάνο. Δεν έχουν καμία παρουσία στον κατά κύριο λόγο χριστιανικό νότο και δεν έχουν την εξουσία της κοσμικής αστυνομίας να συλλάβουν κάποιον. Μερικές φορές αντιμετωπίζουν αντιδράσεις σχετικά με το πώς ερμηνεύουν τον ισλαμικό νόμο. Οι εξουσίες και οι πόροι τους διαφέρουν ανάλογα με την πολιτεία  και δεν είναι όλες οι λειτουργίες τους πειθαρχικές. Οι οικογένειες μπορούν να αναζητήσουν τις υπηρεσίες του Hisbah Corps για επίλυση διαφορών, για παράδειγμα.

Σαουδική Αραβία

Η Σαουδική Αραβία εγκαινίασε την πρώτη σύγχρονη ισλαμική αστυνομία ηθικής το 1926, εν μέσω της ανόδου του γουαχαμπισμού, μιας πουριτανικής μορφής του σουνιτικού Ισλάμ. Για δεκαετίες, η Mutawa επέβαλε σκληρά τον διαχωρισμό των φύλων, τους κώδικες ενδυμασίας και την προσευχή. Προκάλεσε μομφή, συμπεριλαμβανομένης της εμπλοκής της σε αυτοκινητιστικά δυστυχήματα και στους θανάτους δεκαπέντε μαθητριών το 2002. (Η δύναμη φέρεται να εμπόδισε τη διαφυγή τους από ένα φλεγόμενο κτήριο λόγω του απρεπούς ντυσίματός τους). Ο πρίγκιπας διάδοχος Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν άρχισε να διαβρώνει τις δυνάμεις της το 2016, μια κίνηση μη δημοφιλής μεταξύ ορισμένων συντηρητικών αλλά σε μεγάλο βαθμό αποδεκτή από το κοινό. Σήμερα, αναφέρει παραβάσεις στη γενική αστυνομία και οι παραβάσεις που κάποτε θα μπορούσαν να τιμωρηθούν με μαστίγωμα τώρα επιφέρουν πρόστιμα.

Δείτε τη δημοσίευση του πρωτότυπου άρθρου εδώ