Σε μια προεκλογική εκστρατεία που επικεντρώνεται όλο και περισσότερο στο ποιος είναι ο πιο "περίεργος", ο πρόσφατα ανακοινωθείς υποψήφιος του Δημοκρατικού Κόμματος για αντιπρόεδρος των ΗΠΑ υπό την Καμάλα Χάρις, κυβερνήτης της Μινεσότα Τιμ Γουόλς, είναι σχεδόν ύποπτα… φυσιολογικός.

Ήδη από το 2005, όταν διεξήγαγε την πρώτη του εκστρατεία για την εκλογή του στο Κογκρέσο, η εθνική πολιτική σκηνή των ΗΠΑ ήταν τόσο στρεβλή που η "κανονικότητα" φάνταζε ως εξωτική ιδιότητα - και ο Γουόλς την απέπνεε.

Εκείνη την εποχή, ο πόλεμος στο Ιράκ βρισκόταν ακόμη σε εξέλιξη (και πήγαινε άσχημα) και ξεχώρισε ως δόκιμος αξιωματικός, 24χρονος βετεράνος της Εθνοφρουράς του Στρατού Ξηράς, που είχε επιστρέψει πρόσφατα από το πεδίο της μάχης. Είχε γυρίσει για να διδάξει σε γυμνάσιο και ταυτόχρονα να προπονεί μια ομάδα αμερικανικού ποδοσφαίρου.

Το 2005, οι Δημοκρατικοί βρίσκονταν πολιτικά στο καναβάτσο: προεδρική νίκη του Τζορτζ Μπους του νεότερου, με τη βοήθεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, το 2000, νίκη των Ρεπουμπλικανών στις ενδιάμεσες βουλευτικές εκλογές του 2002, όταν κέρδισαν ακόμη περισσότερες έδρες στο Κογκρέσο και επανεκλογή του Μπους το 2004, όταν κατάφερε να αντιστρέψει τη δημοφιλία του Δημοκρατικού αντιπάλου του, Τζον Κέρι, από διάσημου βετεράνου του πολέμου του Βιετνάμ σε "πλούσιου σνομπ που έτρωγε πίτσα με μαχαίρι και πιρούνι”.

Για να ανακάμψουν εκλογικά, οι Δημοκρατικοί στρατολόγησαν τότε δεκάδες νεαρούς βετεράνους των πολέμων στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Ο Γουόλς ήταν ένας από αυτούς.

Εκείνο που ξεχώριζε στις δεξιότητές του ήταν ότι διέθετε ένα είδος Αγίας Τριάδας της Κανονικότητας. Ως προπονητής, καθηγητής και βετεράνος μπορούσε να μιλήσει σε οποιονδήποτε για οτιδήποτε (ακόμα και σε δημοσιογράφους!), μιλώντας όχι ως απελπισμένος "ζητιάνος” ψήφων, αλλά ως το αντίθετο: ένας φιλικός τύπος που μπορούσε να συναντήσει κανείς σε ένα μπάρμπεκιου και που απλώς έτυχε να θέσει υποψηφιότητα για τη Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ.

Η υπερδυναμική "κανονικότητα” του Γουόλς τον οδήγησε τότε στη νίκη επί ενός Ρεπουμπλικανού βουλευτή που είχε συμπληρώσει έξι συναπτές διετείς θητείες στη Βουλή. Στη συνέχεια, ο Γουόλς κέρδισε άλλες πέντε θητείες. Το 2019, εγκατέλειψε τη βουλευτική του έδρα όταν εξελέγη κυβερνήτης της Μινεσότα. Αυτός είναι και ο λόγος που η Χάρις τον επέλεξε ως υποψήφιο αντιπρόεδρο στο πλευρό της.

Στρατηγική

Ως εκ τούτου, η επιλογή της είναι μια ενδιαφέρουσα στρατηγική κίνηση που είναι κάπως αντίθετη με το πώς οι υποψήφιοι πρόεδροι επέλεγαν συνυποψηφίους στο παρελθόν.

Όποιος είχε παρακολουθήσει αμερικανική τηλεόραση τις προηγούμενες εβδομάδες, γνώριζε ότι ο κυβερνήτης της Πενσυλβάνια Τζος Σαπίρο θεωρείτο το φαβορί μέχρι την τελευταία στιγμή. Οι Δημοκρατικοί δημοσκόποι τον προτιμούσαν επειδή είναι νέος, δυναμικός και δημοφιλής σε μια κρίσιμη πολιτεία, η οποία θα μπορούσε κάλλιστα να κρίνει τις προεδρικές εκλογές. Η επιλογή ενός υποψηφίου ώστε να κερδηθεί μια σημαντική πολιτεία έχει μακρά παράδοση: υπολογιζόταν ότι ο Σαπίρο θα ενίσχυε τη Χάρις κατά 0,4% στην Πενσυλβάνια, ποσοστό μικρό αλλά ίσως αποφασιστικής σημασίας τον Νοέμβριο.

Κατά τη διάρκεια των δύο δεκαετιών, ωστόσο, από τότε που ο Γουόλς εμφανίστηκε στην πολιτική σκηνή, η εθνική πολιτική των ΗΠΑ έχει γίνει ολοένα και πιο πολωμένη. Ο κόσμος ψηφίζει λιγότερο με βάση την πολιτεία του και περισσότερο με βάση το εθνικό πολιτικό κλίμα και το πώς αντιλαμβάνεται τα προεδρικά δίδυμα. Εδώ είναι που ξεχωρίζει ο Γουόλς.

Στον σύντομο χρόνο της ως υποψήφια του κόμματός της, η Χάρις και οι Δημοκρατικοί έχουν κάνει ό,τι μπορούν για να παρουσιάσουν το δίδυμο των Ρεπουμπλικάνων Ντόναλντ Τραμπ και Τζέι Ντι Βανς ως ανατριχιαστικό και παράταιρο. Η συγκεκριμένη γραμμή επίθεσης φαίνεται να αποδίδει καρπούς, καθώς ο Τραμπ χωλαίνει ξαφνικά στις δημοσκοπήσεις και ο Βανς αντιμετωπίζει αντιδράσεις για τα σχόλιά του για "τις άτεκνες αγριόγατες-κυρίες" και άλλες… περίεργες συνήθειες από το παρελθόν του.

Ο Γουόλς ήταν ο τύπος που έκανε για πρώτη φορά τη λέξη "weird" να γίνει viral πριν από λίγες εβδομάδες, μιλώντας στο MSNBC. Έκτοτε, η λέξη έχει γίνει μια σύνοψη της επίθεσης από πλευράς Δημοκρατικών για τα πάντα, από τον μισογυνισμό των Ρεπουμπλικανών και τις προσπάθειες του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος να απαγορεύσει την άμβλωση μέχρι τους "επαίνους" του Τραμπ για τον κινηματογραφικό δολοφόνο Χάνιμπαλ Λέκτερ σε συγκεντρώσεις. Η γραμμή αυτή έχει σίγουρα βοηθήσει τη Χάρις να αποκτήσει μικρό προβάδισμα έναντι του Τραμπ στις πιο πρόσφατες δημοσκοπήσεις.

Στοίχημα

Η Χάρις φαίνεται να έχει αποφασίσει ότι θα λάβει περισσότερη πολιτική ώθηση βαδίζοντας προς τον Νοέμβριο ακολουθώντας αυτή τη γραμμή επίθεσης με τον Γουόλς ως συνυποψήφιό της, παρά αν πόνταρε απλώς σε μια κρίσιμη πολιτεία.

Παρ' όλες τις πολιτικές δεξιότητες του Σαπίρο, ένα ψηφοδέλτιο Χάρις-Σαπίρο θα πρόσφερε στους ψηφοφόρους δύο δικηγόρους με κέντρο βάρους στις δύο ακτές των ΗΠΑ, που δύσκολα θα απευθυνόταν στις μεσοδυτικές πολιτείες. Υπήρχαν κρυφοί φόβοι μεταξύ μερικών Δημοκρατικών δημοσκόπων ότι ένα τέτοιο δίδυμο θα ήταν πιο επιρρεπές σε επιθέσεις των Ρεπουμπλικανών για "πολιτιστικό ελιτισμό”.

Ο Γουόλς, ως προπονητής-καθηγητής-βετεράνος μεσοδυτικός και μη δικηγόρος, δεν διατρέχει κανέναν τέτοιο πολιτικό κίνδυνο.

Αντίθετα, έχει ήδη αποδείξει ότι μπορεί να προσφέρει αξιοσημείωτο όφελος. Εάν είστε η Χάρις και ολόκληρο το μήνυμα της καμπάνιας σας είναι ότι οι απέναντι είναι ένα δίδυμο "περίεργων τύπων”, ποιος θα βοηθούσε να μεταφέρει αυτό το μήνυμα καλύτερα παρά ο άνθρωπος που, ίσως περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον στο Δημοκρατικό Κόμμα, εμφανίζεται ως η επιτομή της κανονικότητας;

Απόδοση - Επιμέλεια: Γιώργος Δ. Παυλόπουλος