Του Κώστα Ράπτη

 

Η πολιτική κρίση στη Βρετανία, τρία 24ωρα μετά το δημοψήφισμα στο οποίο επικράτησε η επιλογή του Brexit, βαθαίνει διαρκώς, με τον τέως δήμαρχο Λονδίνου, Boris Johnson να εξασφαλίζει την στήριξη του υπουργού Δικαιοσύνης Michael Gove (οιονεί συναρχηγού της καμπάνιας υπέρ της εξόδου) στην κούρσα για την διαδοχή του αποχωρούντος πρωθυπουργού David Cameron, ενώ οι οπαδοί του Bremain, που πλειοψηφούν στην κοινοβουλευτική ομάδα των Συντηρητικών συνασπίζονται γύρω από την υπουργό Εσωτερικών Teresa May, με... κύριο προγραμματικό στοιχείο το σύνθημα "Stop Boris”.

 

Οι ευρωπαϊστές Φιλελεύθεροι-Δημοκράτες, που υποστηρίζουν ότι δέχθηκαν 4.000 νέα μέλη μετά την επικράτηση του Brexitστο δημοψήφισμα, διακηρύσσουν δια του ηγέτη τους Tim Farron, ότι θα καταστήσουν το ζήτημα της παραμονής στην Ε.Ε. κεντρικό σύνθημα της εκστρατείας τους στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, όποτε πραγματοποιηθούν.

Την ίδια στιγμή, η επικεφαλής της σκωτικής περιφερειακής κυβέρνησης Nicola Sturgeon όχι απλώς διαμηνύει ότι "το Ηνωμένο Βασίλειο του 2014” (στο οποίο δέχθηκαν να παραμείνουν οι ψηφοφόροι κατά το δημοψήφισμα για την ανεξαρτητοποίηση της Σκωτίας) "δεν υπάρχει πια”, αλλά και ότι το τοπικό κοινοβούλιο του Εδιμβούργου θα επιχειρήσει να παρεμποδίσει την υλοποίηση του Brexit. Συνταγματικά είναι αμφίβολο αν υπάρχει αυτή η δυνατότητα – όμως εντυπωσιάζει η δήλωση τηςSturgeon ότι βρίσκεται ήδη σε διαβουλεύσεις επ' αυτού με ανθρώπους των Βρυξελλών. Όλα αυτά την ίδια ημέρα κατά την οποία διεξάγονται οι βουλευτικές εκλογές της Ισπανίας, στις οποίες μεταξύ άλλων ρίχνουν βαριά σκιά οι αποσχιστικές διαθέσεις της Καταλωνίας...

Όμως η Κυριακή ήταν κατεξοχήν η ημέρα των Εργατικών, καθώς ήδη από τα ξημερώματα έγινε σαφές ότι η "μπλαιρική” πτέρυγα, που πλειοψηφεί στην κοινοβουλευτική ομάδα και ουδέποτε είδε με καλό μάτι την απροσδόκητη ανάδειξη τουJeremy Corbyn στην κομματική ηγεσία, κινεί πραξικόπημα το οποίο θα μπορούσε να οδηγήσει ακόμη και σε διάσπαση.

Πυροδότη αποτέλεσε το δημοψήφισμα του Observer σύμφωνα με το οποίο ο σκιώδης υπουργός Εξωτερικών Hillary Bennαπευθύνεται (μέσω της "ασφαλούς” εφαρμογής What'sUp) σε βουλευτές, προκειμένου να συνυπογράψουν πρόταση μομφής κατά του προέδρου του κόμματος. Σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχαν οι Corbyn και Benn στη 1 π.μ., με πρωτοβουλία του πρώτου, ο σκιώδης υπουργός Εξωτερικών παραδέχθηκε το γεγονός, με αποτέλεσμα ο ηγέτης των Εργατικών να τον απομακρύνει αυτοστιγμεί από το σκιώδες υπουργικό συμβούλιο.

Σε ανακοίνωσή του που εκδόθηκε στις 3.30 π.μ. ο Benn υποστήριξε ότι "υπάρχει έντονη ανησυχία” στην κοινοβουλευτική ομάδα και το σκιώδες υπουργικό συμβούλικο και "έλλειψη εμπιστοσύνης στην ικανότητα του κόμματος να κερδίσει τις επόμενες ελογές, οι οποίες αναμένεται να διεξαχθούν νωρίτερα του προβλεπόμενου, με τον Corbyn ως αρχηγό”.

Ακολούθησε χιονοστιβάδα διαδικτυακών καταγγελιών από κομματικά στελέχη για την απομάκρυνση του Benn, ενώ τη θέση τους εγκατέλειψαν εντός της ημέρας οι σκιώδεις υπουργοί Heidi Alexander (Υγείας), Gloria Del Piero (Νεολαίας), Ian Murray (Σκωτικών Υποθέσεων), Lilian Greenwood (Μεταφορών), Lucy Powell (Παιδείας), Kerry McCarthy (Περιβάλλοντος), Seema Malhotra (Οικονομικών. Ο αριθμός τους είναι πιθανό να αυξηθεί - ωστόσο αποστάσεις πήρε ο (συνυποψήφιος του Corbyn για την αρχηγία, νυν σκιώδης υπουργός Εσωτερικών) Andy Burnham λέγοντας ότι "δεν είναι ώρα για εμφύλιο πόλεμο στην αξιωματική αντιπολίτευση” και ότι θα πρέπει να γίνει σεβαστή η επιλογή των κομματικών μελών που ανέδειξαν τον νέο ηγέτη προ δεκαμήνου.

Την θέση των αντιφρονούντων ήρθε να στηρίξει δημοσκόπηση του Survation η οποία φέρει το 55% των ερωτηθέντων (και το 53% όσων ψήφισαν το 2015 τους Εργατικούς) να επιθυμεί την αποχώρηση του Corbyn.

Βορείως του Αδριάνειου Τείχους, σημειώνονται άλλα παράδοξα, με ηγετικές φιγούρες των Σκωτσέζων Εργατικών (οι οποίοι το 2014 εκστρατεύαν από κοινού με τους Συντηρητικούς κατά της απόσχισης) να δηλώνουν ότι πλέον "έχουν αλλάξει τα δεδομένα” και σε τυχόν νέο δημοψήφισμα θα στηρίξουν την ανεξαρτητοποίηση της Σκωτίας.

Ο υπαρχηγός του κόμματος, πάλι, ο "ενωτικός” Tom Watson, προτίμησε να αναρτά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης φωτογραφίες από την ολονυχτία του στο φεστιβάλ του Glastonbury...

Η πτέρυγα Corbyn ανασυντάχθηκε γρήγορα, με τη σκιώδη υπουργό Διεθνούς Ανάπτυξης Diane Abbot να δηλώνει ότι οι παραιτήσεις από το σκιώδες υπουργικό συμβούλιο, όσων απλώς αδυνατούν να αποδεχθούν τον νέο ηγέτη του κόμματος, σχεδιάζονταν εδώ και μήνες και απλώς αναζητούνταν η κατάλληλη ευκαιρία. Κατά την ίδια, οι αντιφρονούντες νόμιζαν ότι έχουν όλο τον καιρό μπροστά τους μέχρι τις βουλευτικές εκλογές του 2020, αλλά το δημοψήφισμα επιτάχυνε τις εξελίξεις.

Ο γ.γ. του ισχυρού συνδικάτου Unite, Len McCluskey χαρακτήρισε "αξιοθρήνητο και μάταιο” το κίνημα αμφιβήτησης της κομματικής ηγεσίας, ενώ η πρωτοβουλία βάσης Momentum, που σε μεγάλο βαθμό προκάλεσε την ανάδειξη του Corbyn,συλλέγει διαδικτυακά υπογραφές στήριξής του και καλεί σε συγκέντρωση έξω από την συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας των Εργατικών τη Δευτέρα.

Ο John McDonnell, σκιώδης υπουργός Οικονομίας και κυριότερος σύμμαχος του Corbyn, σε τουλάχιστον τέσσερις τηλεοπτικές συνεντεύξεις του, τόνισε ότι δεν ενδιαφέρεται για την αρχηγία και ότι ενδεχόμενη νέα εκλογή ηγέτη πρέπει να ολοκληρωθεί σύντομα, ώστε ο Corbyn να είναι σε θέση το φθινόπωρο να διεκδικήσει την πρωθυπουργία σε τυχόν νέες εκλογές.

Το λεπτό σημείο που αναδεικνύουν οι δηλώσεις McDonnell είναι ότι ο τελικός λόγος για την ανάδειξη ηγέτη ανήκει στα εγγεγραμμένα μέλη του κόμματος, στα οποία ο Corbyn πιθανότατα διατηρεί το πλεονέκτημα. Ωστόσο, η κατάθεση υποψηφιοτήτων προϋποθέτει την υπογραφή ενός αριθμού βουλευτών: εάν επιχειρηθεί να αποκλεισθεί ο Corbyn με αυτό τον τρόπο, τότε οι Εργατικοί οδεύουν σε διάσπαση.

Δεν θα είναι η πρώτη φορά, καθώς και τη δεκαετία του '80 η δεξιά πτέρυγα του κόμματος είχε αποσχισθεί, ακριβώς με αιχμή το ζήτημα της ευρωπαϊκής ένωσης, για να σχηματίσει το μόρφωμα των Σοσιαλδημοκρατών. 

Στην παρούσα φάση, πάντως, αυτό που κινητοποιεί τον κομματικό εμφύλιο στους Εργατικούς είναι η διαπίστωση, και με αφορμή το δημοψήφισμα, της ραγδαίας υποχώρησης της απήχησής τους μεταξύ των λαϊκών στρωμάτων της βόρειας Αγγλίας, καθώς μόλις 71% των ψηφοφόρων του 2015 δηλώνουν τώρα ότι θα επέλεγαν εκ νέου το κόμμα. Αν βεβαίως αυτό ανακόπτεται, και μάλιστα σε συνθήκες πόλωσης, με άλλη μία στροφή προς το περιλάλητο "κέντρο” είναι ανοικτό ερώτημα.

 

Διαβάστε ακόμα: