Εδώ και πάνω από μια δεκαετία, το "εναλλακτικό” έχει γίνει mainstream. Εναλλακτικό ντύσιμο, εναλλακτική μουσική, εναλλακτική διατροφή - όλες οι πτυχές της κουλτούρας διαπνέονται από μία τέτοια ανάγκη για διαφοροποίηση που αυτό έχει γίνει η νόρμα. Όλοι θέλουμε να διαφέρουμε και τελικά καταλήγουμε να μοιάζουμε.Υπάρχουν ωστόσο, κάποιες τάσεις, από αυτές που θεωρούμε "ψαγμένες”, που αφενός δικαιολογούν το να τις συζητάμε χαμηλόφωνα για να διατηρούν για εμάς την ξεχωριστή τους φύση, και αφετέρου αξίζουν να γενικεύονται ως trends αφού έχουν να δώσουν πολλά σε όποιον τα πάρει χαμπάρι.

Κι αν μιλάμε για προορισμούς, υπάρχουν πολύ λίγα παραδείγματα που ταιριάζουν στην πιο πάνω περιγραφή από την Αμοργό, ένα νησί "παράδεισο” για λίγους - ο δρόμος που συνδέει τις κατοικημένες περιοχές ασφαλτοστρώθηκε μόλις το 1997 - που έγινε την τελευταία δεκαετία το πιο κακά κρυμμένο μυστικό για υπέροχες διακοπές.Κι επειδή άνθρωποι είμαστε, "τσιμπάμε” στα trends κι εμείς (και σε όλους τους φίλους που μας έχουν φάει τα αυτιά με το νησί), κλείσαμε εισιτήρια για το νησί των Κυκλάδων που έχει αποκτήσει μυθική φήμη για χαλαρές, γραφικές διακοπές, υπέροχη χώρα, παραλίες-πισίνες που είναι αρκετά δύσκολο να φτάσεις ως αυτές ώστε να έχεις και την αίσθηση του επιτεύγματος και που να μην του λείπει τίποτα σε διασκέδαση.

Βέβαια για να είμαστε ειλικρινείς, αυτό που σφράγισε την επιθυμία μας να το επισκεφτούμε, ήταν οι ενδιαφέρουσες διαδρομές - σαν βιντεοπαιχνίδι, μας είπαν - με το δρόμο που συνδέει το μακρόστενο νησί να ακολουθεί την εξωτερική του μορφολογία σε πολλά σημεία με αποτέλεσμα να οδηγείς πάνω από ένα δραματικό τοπίο με βουνό και θάλασσα, πολλές φουρκέτες και θέα όσο μακριά φτάνει το μάτι σου. Με λίγο σχετικά χρόνο για να τα ανακαλύψουμε όλα, και έχοντας ακούσει για τις μεγάλες αποστάσεις που χρειάζεται να διανύσεις για να μην χάσεις τίποτα και να είσαι ξεκούραστος, διαλέξαμε ένα εξίσου εναλλακτικό αυτοκίνητο, που επιτρέπει χωρίς να σπάσεις τον κουμπαρά σου, να ταξιδέψεις παντού - εντός κι εκτός δρόμου - μαζί με την παρέα σου και όλες σας τις αποσκευές: το Dacia Duster, στην ιδανική του έκδοση με τον πετρελαιοκινητήρα 1.5 λίτρων και τετρακίνηση. Ο παραλληλισμός δεν είναι τυχαίος, καθώς από το λανσάρισμά του το μόλις 2010 ως και σήμερα, το Duster έχει πάρει πιο πολλά βραβεία από όσα χωράνε στο χώρο αποσκευών του, ενώ σκαρφαλώνει στις πωλήσεις όσο άνετα κάνει και στα βουνά: μόλις στο πρώτο εξάμηνο του 2016 έχει πουλήσει περισσότερα αυτοκίνητα στην Ελλάδα από ό,τι ΟΛΟ το 2015, ενώ έχει σχεδόν διπλασιάσει και το μερίδιο αγοράς στην κατηγορία του σε σχέση με πέρυσι.

Βγαίνοντας στο λιμάνι των Καταπόλων (το νησί έχει δύο, και δρομολόγια προς το νησί πραγματοποιούν δύο πλοία με διάρκεια διαδρομής 6 ή 8 ώρες) μπαίνεις κατευθείαν σε κυκλαδίτικο mood - από τα rent a car, στα παραθαλάσσια εστιατόρια, στις βαρκούλες που σε πηγαίνουν σε δυσπρόσιτες παραλίες, τους τουρίστες που περπατούν ζαλισμένοι στη μέση του στενού δρόμου, στη στριφτερή διαδρομή που σκαρφαλώνει προς τη χώρα. Αν δεν είχες πρωθύστερη επαφή με το Duster και δεν σε είχαν προϊδεάσει, παθαίνεις το πρώτο σοκ: η ασφάλτινη διαδρομή, (και φυσικά με επιλεγμένη αποκλειστικά κίνηση εμπρός από τον περιστροφικό διακόπτη της αυτόματης τετρακίνησης που έχει και επιλογή κλειδώματος) είναι παιχνιδάκι για το πλαίσιο που παρά το αυξημένο ύψος από το έδαφος.

Τόσο μάλιστα που αναρωτιέσαι μήπως σου άλλαξαν τα ελαστικά μικτής χρήσης με ασφάλτινα μέσα στο πλοίο, αντί να σου κολλήσουν σηματάκι στο πίσω τζάμι. Η έξτρα ροπή της αναβαθμισμένης Euro6 εκδοχής του δοκιμασμένου στο χρόνο DCi σε συνδυασμό με το κοντό εξάρι κιβώτιο σε κάνει, με λίγη παραπάνω φόρα, να βάζεις δεύτερη σχέση μόνο στις πολύ κλειστές φουρκέτες, πρώτη σχεδόν ποτέ, τρίτη για λίγο και να κινείσαι στο 80% της απόστασης με τέταρτη ή πέμπτη. Ταυτόχρονα η ανάρτηση είναι πιο ξεκούραστη και από όψιμη καλοκαιρινή άδεια.

Η Αμοργός οφείλει εν μέρει την ομορφιά της στο γεγονός ότι, παρότι το μεγαλύτερο μέρος της είναι μπροστά στα μάτια σου, πάντα μένει κάτι που πρέπει να προσπαθήσεις λίγο παραπάνω για να το δεις. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι οι παραλίες του Μούρου και της Αγίας Άννας για τις οποίες...παίζει σκαλάκι και μονοπατάκι. Η τελευταία είναι πασίγνωστη λόγω του ότι σε αυτήν πραγματοποιήθηκαν γυρίσματα για την ταινία "Απέραντο Γαλάζιο”. Όσοι ψάχνουν ατέλειωτες αμμώδεις παραλίες έχουν έρθει στο λάθος μέρος - αποζημιώνονται όσοι θέλουν άγριες παραλίες, θαλάσσιες σπηλιές, βραχάκια. Όχι ότι δεν έχει και τις αμμουδιές της, όπως ο όρμος της Αιγιάλης (που έχει και πολλή "ζωή” με το camping), τη Μαλτέζη κοντά στα Κατάπολα ή η Λευρωσού κοντά στην Αιγιάλη. Αξίζει απίστευτα και μια σύντομη βαρκάδα ως το νησάκι της Γραμβούσας στο νότιο άκρο του νησιού, στην παραλία του οποίου θα σας κάνουν παρέα τεράστια αγριοκούνελα που κατεβαίνουν ως τη θάλασσα.

Το νότιο κομμάτι του νησιού είναι για πολλούς το πιο γοητευτικό, αφού έχει ακόμη ηπιότερη ανάπτυξη και διαδρομές όπου η πέτρα των Κυκλάδων στα εσωτερικά κομμάτια εναλλάσσεται με το επικό μπλε του Αιγαίου και καταλήγει σε πολλά ενδιαφέροντα σημεία, όπως το ναυάγιο του πλοίου "Ολυμπία” που σε μεταφέρει στο χρόνο - όπως άλλωστε και τον ίδιο τον Luc Besson όταν γύριζε το Απέραντο Γαλάζιο. Αν φτάσεις ως την Αρκεσίνη, μπορείς να δεις και τα ερείπια μίας πρωτοκυκλαδίτικης ακρόπολης. Το Duster σε αυτές τις διαδρομές συνεχίζει να είναι απόλαυση (εν μέρει και επειδή τα 408 λίτρα του χώρου αποσκευών επιτρέπουν στην εκδρομή να μοιάζει με μετακόμιση). Η κατανάλωση του DCi, χωρίς πολλή "λύπηση”, μας πηγαίνει πάνω-κάτω πέντε μέρες στο νησί για να τα δεις όλα, με ένα ρεζερβουάρ, "γράφοντας” 6l/100km - που θα χαμήλωνε κι άλλο αν δεν χαιρόμαστε την σχεδόν κωμικά καλή ικανότητα του πλαισίου του να πηγαίνει πολύ πιο σβέλτα από ό,τι θα πίστευε κανείς. Δεν χάσαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε και τις εκτός δρόμου δυνατότητες κοντά στην παραλία της Καλοταρίτισσας, σκαρφαλώνοντας κυριολεκτικά πάνω στα βράχια που οδηγούν σε έναν δραματικό όρμο.

Η άγρια φύση και το απέραντο γαλάζιο δεν είναι τα μόνα χαρακτηριστικά της Αμοργού που την έχουν κάνει τόσο διάσημη. Απεναντίας, η χώρα της αλλά και τα γραφικά χωριά της, περιγράφονται ως τα πιο γραφικά των Κυκλάδων. Η χώρα είναι ένας ατέλειωτος λευκός και μπλε λαβύρινθος όπου επιβάλλεται να επιτρέψεις στον εαυτό σου να χαθεί τελείως γιατί πολλές φορές το αποτέλεσμα είναι απρόσμενο: μπορείς να πετύχεις εκεί που δεν το περίμενες, ένα σημείο με υπέροχη θέα, ένα μπαρ που δεν θα θες να φύγεις, μια βουκαμβίλια που έχει σκεπάσει ένα ολόκληρο σπίτι και τυλίγει μέσα της όλη τη σημασία της Μεσογείου. Ή μπορεί να πετύχεις ένα τοπικό πανηγύρι και να βρεθείς να μαθαίνεις τα βήματα του χορού...
 

Θα φας φάβα και άνυδρα τοματίνια, αλλά και κρέας, πιθανολογούμε ενός από τα εκατοντάδες κατσίκια που γλίτωσες και δεν τράκαρες μαζί τους οδηγώντας προς το βόρειο τμήμα του νησιού. Κι αν η χώρα σου φαίνεται μεγάλη, κινείσαι προς την Αιγιάλη και τα Θολάρια στο βόρειο τμήμα (ωστόσο προσοχή: δεν ήταν αστείο ότι κινδυνεύετε να βρεθείτε με ένα συμπαθές τετράποδο στο καπό, κυκλοφορούν 24 ώρες τη μέρα και τους αρέσει ιδιαίτερα να αράζουν στο οδόστρωμα, πίσω από στροφές). Εμάς, σε αυτό το χωριό μας συνέβη αυτό που βλέπετε στην επόμενη φωτό...

Η ντόπια πηγή μας επέμενε πως μπορούμε να κινηθούμε σχετικά άνετα ως τον προορισμό μας μέσα στα Θολάρια χωρίς να αποχωριστούμε στο Duster, και κάτω από τον καυτό καλοκαιριάτικο ήλιο, η προοπτική να "φορέσουμε" το δυνατό κλιματισμό του, ήταν πολύ θελκτική. Ωστόσο όταν φτάσαμε στο συγκεκριμένο σημείο, και μάλιστα με τις προτροπές της εν λόγω πηγής ότι "και φορτηγά περνάνε από εδώ", ιδρώσαμε μάλλον περισσότερο. Μάθαμε με το δύσκολο τρόπο ότι η Αμοργός θέλει ΚΑΙ αυτοκίνητο, ΚΑΙ αντοχές στα πόδια... Αυτό το επιβεβαιώσαμε και μετά το σκαρφάλωμα στα 300 σκαλιά του μοναστηριού που είναι χτισμένο μέσα στο βράχο και η θέα από αυτό είναι η ζωή η ίδια, σε High Definition.

Στο τέλος της ημέρας, ωστόσο (ή καλύτερα, στο τέλος του ταξιδιού), το πιο δύσκολο πράγμα είναι η επιστροφή. Η Αμοργός είναι από εκείνα τα μέρη που σου επιτρέπουν να πιστεύεις πως λίγη μαγεία επιβιώνει στους καιρούς μας, και βρίσκεται εκεί που τελειώνει το 3G, εκεί που δεν έχεις πρίζα για το laptop, εκεί που δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τον ουρανό από τη θάλασσα. Και δεν βλάπτει να έχεις στη διάθεσή σου, για να εξερευνήσεις, ένα από τα καλύτερα πολυεργαλεία που κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή στην αγορά!

Τεχνικά χαρακτηριστικά Dacia Duster 1.5 dCi 4x4
Διαστάσεις (Μήκος/πλάτος/ύψος): 4.315/1.822/1.695mm*
Βάρος: 1.320 kg
Κινητήρας: 1.461 cc
Ιπποδύναμη: 110PS/4.000rpm
Ροπή : 26,5 kg.m/1.750rpm
Τελική Ταχύτητα: 168 km/h
0-100 km/h: 12,9 sec
Ρύποι CO2: 123 g/km
Μέση Κατανάλωση Δοκιμής: 6,1 l/100km
Τιμή: €19.790

*ύψος με ράγες οροφής