Του Μανόλη Καψή

Είναι δικαιολογημένα άραγε τα επεισόδια, λόγω της οργής και της απόγνωσης των αγροτών, όπως αποφαίνονται ορισμένοι δημοσιογράφοι των καναλιών, ελπίζοντας ότι έτσι- κάνοντας επίδειξη φιλολαϊκότητας δηλαδή- δεν θα αποξενώσουν το αριστερό τηλεοπτικό κοινό, που τους παρακολουθεί πάντα με επιφύλαξη, ως "βραχίονες του συστήματος" και porte parole της διαπλοκής; Αν η οργή είναι όμως η αιτία της ωμής βίας, γιατί άραγε εκδηλώνεται κατ΄εξοχήν στην Κρήτη, αλλά όχι στα Τρίκαλα και την Καρδίτσα; Είναι άλλες οι ορμονικές διεργασίες στα παιδιά της λεβεντομάνας;

Και αν όλα οφείλονται στην οργή και την απόγνωση- "δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα" είναι το σύνθημα που επαναλαμβάνουν οι συνδικαλιστές αγρότες στα μπλόκα, εμπνευσμένο πιθανώς από ένα ξεχασμένο Μανιφέστο του 19ου αιώνα- πώς και εκδηλώνεται κάθε χρόνο ακριβώς την ίδια εποχή, λίγο πριν τα Χριστούγεννα; Και εκτονώνεται περιέργως, αμέσως μετά τις γιορτές;

Ειρωνείες θα μου πείτε, που υποτιμούν τα προβλήματα του πρωτογενούς τομέα, καθώς ακόμα και αν δεχθούμε ότι κάθε χρόνο τέτοια εποχή, οι αγρότες ακολουθούν και συντονίζονται με μια χορογραφία σχεδιασμένη από τους κομματικούς καθοδηγητές τους- που σπεύδουν στα μπλόκα να ευλογήσουν τα τρακτέρ και να βγουν φωτογραφίες- αντιμετωπίζουν όντως μεγάλα προβλήματα. Καμία αντίρρηση. Όπως και όλοι οι άλλοι εργαζόμενοι θα προσέθετα όμως, που δεν μπορούν να ελπίζουν σε καμία επιδότηση. Ούτε θα αποζημιωθούν αν κλείσει η επιχείρησή τους.

Υποθέτω πάντως ότι φέτος τα πράγματα είναι χειρότερα από κάθε άλλη φορά, εξ ου και η μαζικότητα των διαμαρτυριών. Εκτός από τα γνωστά προβλήματα του κόστους της παραγωγής, έχει προστεθεί και το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και οι καθυστερήσεις στις πληρωμές, έχει προστεθεί και η ευλογιά των προβάτων. Ορισμένοι παραγωγοί, δεν έχω αμφιβολία, πρέπει να βρίσκονται σε απόγνωση. Και αυτό απαιτεί και από εμάς που σχολιάζουμε και από την κυβέρνηση που καλείται να το αντιμετωπίσει, τουλάχιστον σεβασμό. Συμφωνούμε απολύτως.

Αλλά φυσικά αυτό δεν δικαιολογεί την ωμή βία ορισμένων Κρητικών, που όπως μάθαμε αργότερα, έχουν και τον μισό Ποινικό Κώδικα στην πλάτη τους. Περίεργο, πέσαμε από τα σύννεφα. Φαίνονταν καλά παιδιά με τις κατσούνες τους, καθώς έβγαζαν σέλφι στην πίστα του αεροδρομίου Ηρακλείου.

Η υποψία πάντως είναι ότι η δυσαρέσκεια των αγροτών και των κτηνοτρόφων, δεν έχει να κάνει μόνο με τις καθυστερήσεις στις πληρωμές λόγω του σκανδάλου- που δεν αφορούν όλο τον κόσμο, αλλά μόνο εκείνους που ελέγχονται για ενδεχόμενες παρανομίες στις αιτήσεις για επιδότηση- αλλά στη γενικότερη διαπίστωση του κόσμου "της αγροτιάς"-  έτσι για να θυμηθούμε λίγο και τα χρόνια τα ωραία του ΠΑΣΟΚ-  ότι το πάρτι με τις επιδοτήσεις τελείωσε. Δηλαδή, θέλω να πω, υπάρχει η υποψία ότι η δυσαρέσκεια των αγροτών, οφείλεται περισσότερο στη διαπίστωση ότι τελειώνει το εύκολο χρήμα τύπου "όλα τα κιλά όλα τα λεφτά" και λιγότερο ίσως στο ότι καθυστερούν οι καταβολές. Που για ορισμένους όντως μπορεί να είναι μεγάλο πρόβλημα καθώς τα δάνεια και οι δόσεις τρέχουν.

Γιατί όλα αυτά τα χρήματα για τα βοσκοτόπια που δήθεν είχαν στα νησιά, όλες αυτές οι απίθανες ιστορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας μέσα και από τις υποκλοπές των πρωταγωνιστών του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ, κάποιοι τα καρπώνονταν και τα απολάμβαναν. Η ιστορία του ΟΠΕΚΕΠΕ, δεν είναι μόνο μια υπόθεση σκανδαλώδους πολιτικής ανοχής στην γαλάζια παρανομία (αν δεν είναι κάτι ακόμα χειρότερο). Είναι και μια ιστορία γενικευμένης και οργανωμένης εξαπάτησης του προϋπολογισμού της κοινής αγροτικής πολιτικής, από μια μεγάλη ομάδα Ελλήνων αγροτών, επιχείρηση εξαπάτησης που ήταν σε εξέλιξη για πολλά χρόνια και που απέφερε μεγάλα εισοδήματα σε χιλιάδες παραγωγούς. Όχι μόνο στον Φραπέ ή τον Χασάπη… Ξαφνικά, από το "στην υγεία των κορόϊδων των κουτόφραγκων", θα πέσει τσεκούρι. Είναι να μην διαμαρτύρεσαι;

Πόσο μάλλον που όπως σημείωσαν άλλοι, γνώστες των προβλημάτων του αγροτικού τομέα, αυτό που ζούμε σήμερα είναι το τέλος μιας μορφής επιδοτούμενης γεωργίας, που δεν έχει κανέναν μέλλον. Ο αγρότης της νέας εποχής ή θα καλλιεργεί ανταγωνιστικό προϊόν ή θα φυτοζωεί με ελεειμοσύνες.

Η ωμή βία και μάλιστα εναντίον αστυνομικών, ενόχλησε υποθέτω πολλούς μετριοπαθείς ψηφοφόρους, που γενικώς μάλλον δεν συμφωνούν με τους τσαμπουκάδες και τους αποκλεισμούς δρόμων, όπως φαίνεται και από τις δημοσκοπήσεις. Δεν θα μπορούσαν να κάνουν οι διαμαρτυρόμενοι καλύτερο δώρο στον πρωθυπουργό. Ο οποίος όμως αμφιταλαντεύεται. Από τη μία βλέπει το κράτος και τους μηχανισμούς του να ξεφτιλίζονται από τους διαδηλωτές, από την άλλη δεν θέλει να κάνει χρήση της βίας των ΜΑΤ, γιατί αν χαθεί η αγροτική ψήφος, δεν μπορεί να ελπίζει σε αξιοπρεπές αποτέλεσμα στις εκλογές του 27.

Πού οφείλεται όμως αυτή η έκρηξη των αγροτών; Να οφείλεται σε μια τοπικιστική εκδοχή, τυπικά κρητική, της αντισυστημικότητας; Η είναι μια άλλη όψη μιας προνεωτερικής αντίληψης για τις κοινωνικές σχέσεις που επιζεί στα ορεινά του νησιού, ένα διαφορετικό δείγμα της οποίας ζήσαμε πρόσφατα στο χωριό Βορίζια; Η μήπως είναι το αποτέλεσμα και η αντανάκλαση ενός αντιπολιτευτικού ρεύματος που έχει γίνει κυρίαρχο τα τελευταία χρόνια και που συνοψίζεται στο σύνθημα: Να φύγει επιτέλους ο Μητσοτάκης. Απαίτηση που έτσι διατυπωμένη, δημιουργεί την αίσθηση του επείγοντος και που νομιμοποιεί ακόμα  και τις πιο βίαιες αντιδράσεις.