Του Μανόλη Καψή

Η προϋπηρεσία στην τηλεόραση σε εφοδιάζει με ορισμένες, όχι απαραιτήτως εξαιρετικά χρήσιμες, πάντως με κάποιες πληροφορίες για τα πολιτικά πρόσωπα. Για παράδειγμα, όποιος έχει θητεύσει στην ελληνική τηλεόραση τα τελευταία 15-20 χρόνια, ξέρει ότι ο Αντώνης Σαμαράς ποτέ δεν δίνει live συνέντευξη. Δεν το αντέχει, δεν το ξέρει, τον αποσυντονίζει. Γι΄ αυτό και δεν τον έχετε δει ποτέ σε ζωντανό διάλογο, ούτε σε debate. Γι΄ αυτό και επέλεξε τον μονόλογο στη μαγνητοσκοπημένη τηλεοπτική του συνέντευξη στον Αντένα. Λίγο τα κακό θα μου πείτε και όχι άδικα.

Η επιλογή πάντως μιας αξιοπρεπούς, αλλά προφανώς τελείως άπειρης δημοσιογράφου, για τη μεγάλη συνέντευξη του πρώην πρωθυπουργού, ως πρώτο βήμα πριν από την ανακοίνωση του κόμματος, δεν επέτρεψε μια πραγματικά ζωντανή και ενδιαφέρουσα συζήτηση και μετέτρεψε την πολυαναμενόμενη παρέμβαση του Αντώνη Σαμαρά, σε έναν μονόλογο "διαγγελματικού χαρακτήρα".

Πιθανότατα αυτός ήταν και ο λόγος -συν η υπερβολική διάρκεια της εκπομπής που ξεπέρασε κάθε προηγούμενο- που περιόρισε πιθανώς και το ενδιαφέρον του τηλεοπτικού κοινού, με τον πρώην πρωθυπουργό να παρακολουθούν μόνο 270 χιλιάδες τηλεθεατές (10% τηλεθέαση). Δεν έσπασε και τα κοντέρ εν ολίγοις.

Λίγο το κακό θα μου πείτε πάλι και όχι άδικα. Αλλά προφανώς ένας άλλος, πιο έμπειρος και πιο ενημερωμένος δημοσιογράφος, θα αντιδρούσε διαφορετικά για παράδειγμα, στην προσπάθεια του κ. Σαμαρά, να εμφανίσει εαυτόν δικαιωμένο για την αντιμνημονιακή στάση του την εποχή της χρεοκοπίας- θα θυμάστε εκείνα τα απίθανα Ζάππειο 1 και Ζάππειο 2 υποθέτω… -αν και είναι κοινή εκτίμηση πλέον, ότι η έλλειψη συναίνεσης μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων για τα απαραίτητα μέτρα εξορθολογισμού των δημοσίων οικονομικών, είναι η βασική αιτία για το γεγονός ότι η Ελλάδα - σε αντίθεση με τις άλλες χώρες που μπήκαν σε μνημόνια- καθυστέρησε 10 χρόνια να ξεπεράσει την κρίση. Εβαλε το χεράκι του και ο Αλέξης Τσίπρας και η περήφανη διαπραγμάτευση του κ. Βαρουφάκη προφανώς.

Αυτός ήταν και ο λόγος άλλωστε, που ο κ. Σαμαράς αντιμετώπισε -αν όχι την εχθρότητα- τουλάχιστον τη μεγάλη δυσπιστία των Ευρωπαίων εταίρων και των ομολόγων του, από την πρώτη στιγμή της πρωθυπουργίας του, ενώ σε αντίθεση με τα όσα υποστήριξε στη συνέντευξη -χωρίς ένσταση και αντίλογο από τη δημοσιογράφο- δεν ήταν η Άνγκελα Μέρκελ που ήθελε την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη, το αντίθετο μάλιστα, αλλά ο υπουργός των Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. (βλ. Άνγκελα Μέρκελ, "Ελευθερία", εκδόσεις Μεταίχμιο).

Αυτή ήταν η μία "αγωνία" του πρώην πρωθυπουργού. Να δικαιωθεί για τη θητεία του και για τις αποφάσεις του. Αν και φοβάμαι ότι θα χρειαστεί κάτι περισσότερο από μια τηλεοπτική συνέντευξη, ακόμα και μεγαλύτερης διάρκειας από τη μία ώρα και 58 λεπτά που κράτησε η συνέντευξη στην κ. Αργύρη, για την κριτική αποτίμηση των μεγάλων επιλογών της καριέρας του. Όπως η ιστορία της Βόρειας Μακεδονίας (που συνεχίζει να αποκαλεί Σκόπια), αν και είναι ελάχιστοι πλέον αυτοί που θα χαρακτήριζαν "παραγωγική" την υστερία των συλλαλητηρίων για "το όνομα και την ψυχή της Μακεδονίας μας", που πυροδότησε η ανώφελη σύγκρουσή του με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.

Η δεύτερη "αγωνία" του Αντώνη Σαμαρά ήταν να αποδομήσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τις πολιτικές του. Για τη στροφή στο κέντρο, αν και είναι αυτή που επιτρέπει στη Νέα Δημοκρατία να κυριαρχεί στην πολιτική σκηνή, ακόμα και μετά από 6 χρόνια διακυβέρνησης (και φυσικά φθοράς), για την εξωτερική πολιτική, αν και δεν επιβεβαιώνονται οι δυσοίωνες προβλέψεις για τις μεγάλες ήττες της εξωτερικής μας πολιτικής έναντι της Τουρκίας, ακόμα και για την οικονομία, όπου δεν βρήκε ούτε μια καλή κουβέντα να πει για την οικονομική πρόοδο που έχει συντελεστεί- με την απόκτηση για παράδειγμα της επενδυτικής βαθμίδας ή για την εντυπωσιακή μείωση της ανεργίας- παρά μόνο  έναν κλασικό αντιπολιτευτικό εξάψαλμο, για την ακρίβεια που ροκανίζει τα λαϊκά εισοδήματα.

Συνιστά αυτή η "διαρκής μεμψιμοιρία" του πρώην πρωθυπουργού, ικανοποιητική πλατφόρμα για την ίδρυση ενός νέου κόμματος; Είναι το "γινάτι" για τον Κυριάκο Μητσοτάκη- που οι κακές γλώσσες λένε ότι διέρρηξε τις σχέσεις του με τον κ. Σαμαρά όταν αρνήθηκε να τον προτείνει για Επίτροπο και αργότερα όταν αρνήθηκε να τον προτείνει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας- αρκετός λόγος για να προχωρήσει σε μια νέα Πολιτική Ανοιξη; Γιατί όχι, είναι η απάντηση. Εδώ κάνει καριέρα πολιτικός αρχηγός με πλατφόρμα τις νέες ταυτότητες και τις ανεμογεννήτριες που καίνε λέει τα δάση, εδώ κάνει καριέρα πολιτικός αρχηγός με όχημα τις θεωρίες συνωμοσίας για τα Τέμπη και το ξυλόλιο, δεν μπορεί να σταθεί ένα κόμμα της πατριωτικής, παραδοσιακής και λαϊκιστικής δεξιάς; Όταν έχει μαζί του και το κίνημα του τραμπισμού και της αντι- woke ατζέντας και ένα ρεύμα αντισυστημισμού, αποξενώνει το κυβερνών κόμμα ακόμα και από τα παραδοσιακά του κοινά;

Το υπό διαμόρφωση κόμμα Σαμαρά, θα κάνει αναμφίβολα ζημιά στη Νέα Δημοκρατία και θα περιορίσει τις πιθανότητες μιας νέας θητείας Μητσοτάκη. Ακόμα και ένα μικρό ποσοστό να κόψει από το πρώην κόμμα του ο κ. Σαμαράς, θα είναι αρκετό για να καταστήσει την -ούτως ή άλλως εξαιρετικά δύσκολη- αυτοδυναμία, "όνειρο απατηλό".

Το ερώτημα είναι ποιο θα είναι το επόμενο βήμα. Και πώς θα διαχειριστεί ο πρώην πρωθυπουργός τη διαφαινόμενη ακυβερνησία. Πόσο μάλλον αν καταφέρει, όπως είναι πιθανό, να ξεπεράσει το 3% και να εκλέξει βουλευτές.

Όπως λέει συχνά ο ίδιος, διαβάζει με προσοχή τις εξελίξεις και ανάλογα θα κρίνει και θα αποφασίσει τις κινήσεις του. Και θα τις παρουσιάσει στο εκλογικό σώμα.

Καλό θα είναι να διαβάσει όμως και το επόμενο κεφάλαιο, γιατί στο τέλος θα υπάρξει ούτως ή άλλως και ένας επίλογος. Άλλωστε, όπως είπε και στη συνέντευξη, δεν έχει "μωροφιλοδοξίες". Υποθέτουμε όμως ότι στην ηλικία του, ενδιαφέρεται για την υστεροφημία του.