του Θοδωρή Γιάνναρου

Η χώρα μας υφίσταται αφόρητες πιέσεις από το κυβερνείο της ΕΕ για να προσφέρει ακόμη μεγαλύτερη στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία αν και ο κίνδυνος για μας εξακολουθεί να βρίσκεται ξεκάθαρα απέναντί μας…

Είναι πολύ εξοργιστικό αυτό που συμβαίνει στην καρδιά της Ε.Ε.  στις Βρυξέλλες εδώ και αρκετούς μήνες, αφού πολλοί εντός της Ε.Ε. ασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά, σχετικά με το πώς θα αντιμετωπίσουμε ως Ένωση τον Πούτιν και τη Ρωσία, με τους ηγέτες της ΕΕ να κοιμούνται και να ξυπνούν εξυφαίνοντας πολεμικά σενάρια κατά της Ρωσίας και του προέδρου της, αγνοώντας ουσιαστικά τα πολύ μεγάλα προβλήματα μέσα στις ίδιες τους τις χώρες. ενώ από την άλλη, ο Πρόεδρος της Αμερικής, Ντόναλντ Τραμπ βρίσκεται σε συνεχείς συζητήσεις μαζί του, κυρίως επιχειρηματικού περιεχομένου, καθώς και με άλλα σχέδια, μη δίνοντας ουσιαστικά σημασία - και μάλιστα με επιδεικτικό τρόπο στην σύμμαχό του Ευρώπη και τις χώρες που την απαρτίζουν και με μεγάλη πιθανότητα, η συνάντηση στην Βουδαπέστη να αναβλήθηκε, διότι - εν γνώσει του Τραμπ, ο Πούτιν θέλει να αρπάξει ακόμα περισσότερη γη, πριν προχωρήσει σε διαπραγματεύσεις με την Ουκρανία.

Η πολιτική ελίτ της ΕΕ, δεν ενδιαφέρεται ούτε για την ακρίβεια που πλήττει τα νοικοκυριά σε Ελλάδα, Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία, Γερμανία, κ.α.., ούτε για το πρόβλημα της λαθραίας μετανάστευσης που εξαϋλώνει σιγά σιγά τον κοινωνικό ιστό στην Γηραιά Ήπειρο.

Ήδη Ασιάτες και Αφρικανοί έχουν καταφέρει εισβάλλοντας με τις βάρκες τους, να αποτελούν αυτή τη στιγμή το 20% στην  Ιταλία, τη Γαλλία, Γερμανία, το 30%+ στο Βέλγιο, την Ολλανδία, την Ελλάδα, την Ισπανία και την Πορτογαλία ενώ στην Σουηδία το ποσοστό πλησιάζει το 40% με το αποκορύφωμα να συντελείται στην Αγγλία, όπου οι μετανάστες ξεπέρασαν το 50%, και με ελάχιστους εξ  αυτών να επιθυμούν την  ενσωμάτωσης τους πολιτισμικά αφού διαφέρουν σχεδόν στα πάντα με τους αυτόχθονες Ευρωπαίους.

Επιπλέον, μεγάλη μερίδα αυτών των μεταναστών όχι μόνον επιθυμεί να επιβληθεί αντί να ενσωματωθεί, αλλά αρνείται και να μάθει τη γλώσσα του τόπου φιλοξενίας τους και αυτό συμβαίνει  διότι όλοι τους ζουν σε περιοχές-γκέτο όπου έχουν τα πάντα στη γλώσσα τους  - ακόμη και τα σχολεία, η δε ντόπια κοινωνία  - π.χ. στη Γερμανια, έχει "σιωπηλά" αποδεχτεί το νόμο της Σαρίας και όταν δικάζουν, σε πολλές περιπτώσεις, οι αποφάσεις βγαίνουν κυρίως βάσει των νόμων της Σαρίας, και όχι βάσει των νόμων που ισχύουν στις χώρες της Ευρώπης…

Γνωρίζουν πως το πολύ σε 40-50 χρόνια θα αποτελούν την πλειοψηφία στις ευρωπαϊκές χώρες… αλλά το "βαρέλι δίχως πάτο” στην Ουκρανία εξακολουθεί να τροφοδοτείται από τις ευρωπαϊκές ελίτ με πακτωλούς χρημάτων… και όλ’ αυτά ενώ Άγγλοι, Γάλλοι και Γερμανοί σχεδιάζουν ηλιθιωδώς πιθανό πόλεμο με την Ρωσία, αγνοώντας τα βασικά για ένα τέτοιο εγχείρημα, χωρίς καν να ενδιαφέρονται για τα καταστροφικά αποτελέσματα που θα επιφέρει στην ήπειρο μας ένας τέτοιου είδους παγκόσμιος πόλεμος, όπου τα τακτικά πυρηνικά όπλα θα έχουν τον πρώτο λόγο.

Από την άλλη, η ΕΕ έχει αρχίσει πλέον να αυτοκαταστρέφεται, μιας και οι ηγέτες της είναι προσηλωμένοι στην περαιτέρω κλιμάκωση του πολέμου στην Ουκρανία μέχρι και τον τελευταίο Ουκρανό, με ένα μέρος της αρωγής προς την Ουκρανία να συνίσταται σε έναν κλιμακούμενο οικονομικό πόλεμο χωρίς όρια εναντίον της Ρωσίας.

Το ερώτημα βέβαια που γεννάται είναι ποιοι κρύβονται πίσω από αυτόν τον ενεργειακό πόλεμο που τώρα βιώνουμε σε όλο του το μεγαλείο παντού… και στην Ελλάδα;

Τα πράγματα είναι απλά: η Αμερική και η Αγγλία είναι οι μεγαλύτεροι ωφελημένοι από την ενεργειακή αυτή κρίση που προήλθε από τις δυτικές κυρώσεις στη Ρωσία, μιας και προσφέρουν πλέον το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο στην Ευρώπη σε υπερτριπλάσια τιμή. Η ανόητη συλλογική επιλογή της ΕΕ να επιλέξει τους "δημοκρατικούς δυτικούς υδρογονάνθρακες” έχει αποφέρει σημαντικά κέρδη στους προμηθευτές εκείνους από Αμερική και Αγγλία, που μάλλον…  ευθυγραμμίζονται καλύτερα με τις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αν η ΕΕ συνέχιζε να αγοράζει πετρέλαιο και φυσικό αέριο σε κανονικές τιμές αγοράς τα τελευταία τρία χρόνια, θα είχαμε εξοικονομήσει πάνω από 600 δισεκατομμύρια ευρώ.

Το ηλεκτρικό ρεύμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση κοστίζει αυτή την εποχή τρεις+ φορές περισσότερο από ό,τι στην Αμερική, και το φυσικό αέριο πάνω από πέντε φορές ακριβότερα, με τον Τραμπ να γεμίζει τα ταμεία του. Ακόμα κι αν συνέλθουμε σήμερα και αλλάξουμε πορεία, η κατάσταση δεν θα βελτιωθεί σημαντικά πριν από τουλάχιστον μια πενταετία, με όλα αυτά όμως, να έχουν οδηγήσει σε μια σχεδόν τοξική στασιμότητα την βιομηχανική ανταγωνιστικότητα της Ε.Ε.  

Έχουμε πλέον διαβεί τον Ρουβίκωνα και μένει μόνο να δούμε πόσο μακριά θα φτάσουμε. Το εγχείρημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορεί να έχει ήδη μπει σε μια φάση επιταχυνόμενης διάβρωσης και αποσύνθεσης, με τη χώρα μας δυστυχώς να παρακολουθεί αυτά που συμβαίνουν δίπλα και γύρω της και την παρασύρουν όλο και πιο βαθειά, με την "ρουφήχτρα του Άδη” να καραδοκεί…