Του Μανόλη Καψή

Μάθαμε τα πάντα πλέον για το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Το όνομα του αρχιτέκτονα και του γλύπτη, την εντολή για το έργο επί Ελευθέριου Βενιζέλου, πώς η έμπνευση μας ήρθε από τη Γαλλία και την Αψίδα του Θριάμβου- με τα εγχάρακτα τοπωνύμια με τις νίκες του γαλλικού στρατού και τους πεσόντες- διαβάσαμε ξανά και εκείνα τα δυσανάγνωστα σλάβικα που μας προβλημάτιζαν από την εποχή του δημοτικού-  εκείνα τα Τουμλούμπουναρ, Μπελές, Πέτσοβο, Μπανίτσα, Κρεσνατσούμαγια- θυμηθήκαμε και τον Περικλή και την αγαπημένη ατάκα του κυρίου καθηγητή μας "πάσα γη τάφος", προβληματιστήκαμε με το τι σημαίνει εθνικό μνημείο και αν χωράει η vox populi, τα πάντα μάθαμε, το μόνο που μένει να μάθουμε είναι τι θα γίνει τώρα με το Μνημείο, ποιος θα αναλάβει την καθαριότητα και τη φύλαξη (πέρα από τις "καλές προθέσεις" της τροπολογίας) και γιατί τόση φασαρία για τα ονόματα των νεκρών που τα έχουν βάψει στο πλακόστρωτο, ονόματα που θα τα σβήσουν αργά ή γρήγορα οι βροχές. Η δεν είναι ακριβώς έτσι;

Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω σαφή εικόνα ποιος θα αναλάβει τη φύλαξη του Μνημείου και την προστασία του από την επανακατάληψη από τους αλληλέγγυους των Τεμπών- αν εμφανιστούν ξανά σκηνές προβλέπω ότι ο Νίκος Δένδιας θα ζητήσει άδεια άνευ αποδοχών ή κάτι σε sabbatical για να αποφύγει το πικρό ποτήρι- υπάρχει πάντα η απορία ποιος θα κάνει τη φασίνα, πάντως όχι ο Δήμαρχος που ούτως ή άλλως δεν τα πάει καλά με την καθαριότητα πουθενά στην Αθήνα, έχω μια υποψία όμως, γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιμένει στη ρύθμιση και στην ευταξία στο μνημείο.

Γιατί οι μετρήσεις έχουν δείξει ότι η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου- αυτοί που η αριστερά ονομάζει υποτιμητικά κυρ- Παντελήδες ή νοικοκυραίους-  ενοχλείται από τις καθημερινές ακτιβιστικές ενέργειες στο μνημείο, δεν θέλει ούτε σκηνές ούτε γλαστρίτσες, ούτε συνθήματα ούτε και ντουντούκες (ενδεχομένως και για λόγους αισθητικής, γιατί όχι), και σε αυτούς απευθύνεται ο πρωθυπουργός. Απευθύνεται δηλαδή στους μετριοπαθείς ψηφοφόρους- αυτούς που όλως τυχαίως κρίνουν και τις εκλογές- που όσο και αν έχουν εξοργιστεί ή απογοητευθεί με την κυβέρνηση, δεν θέλουν ούτε συνεχώς διαδηλώσεις και ακτιβισμούς στο κέντρο της πόλης, τους ενοχλεί η συνεχής αναστάτωση και επιλέγουν την πολιτική σταθερότητα και την επιβολή του νόμου. Αυτά που προτείνει δηλαδή ο πρωθυπουργός.

Του νόμου και ναι και της τάξης, την οποία πάντα η αριστερά αντιμετωπίζει σαν αναγκαίο κακό αν όχι σαν συμφορά (σίγουρα όχι σαν ευκαιρία, για να θυμηθούμε και τους συντρόφους από τα παλιά), αφού εμποδίζει τη δράση των κομματικών στρατών και των φανατικών.

Η αντίδραση των κομμάτων της αντιπολίτευσης δεν εξέπληξε κανέναν, απευθύνονται σε ένα κοινό που έχει στρατευθεί ξανά στον αγώνα της πλατείας για να πέσει επιτέλους η μισητή κυβέρνηση και είναι έτοιμο να πιστέψει και να υιοθετήσει, ακόμα και την πιο απίθανη θεωρία συνωμοσίας, αρκεί να κάνει ζημιά στην κυβέρνηση. Μια πλατεία που υιοθετεί και επαναλανσάρει τα συνθήματα των Αγανακτισμένων της χρεοκοπίας, για το διεφθαρμένο σύστημα και την ανάγκη της μεγάλης ανατροπής.

Αν υπάρχει μια απορία, είναι ποια ακριβώς ήταν η στόχευση του ΠΑΣΟΚ και γιατί συστρατεύθηκε ξανά, μαζί με τις δυνάμεις του αντισυστημισμού. Ο κ. Ανδρουλάκης και η ομάδα του μοιάζει να είναι οι μόνοι που δεν έχουν παρατηρήσει- σε αντίθεση με τους επαγγελματίες εκλογικούς αναλυτές- ότι κάθε φορά που η υπόθεση της τραγωδίας των Τεμπών επιστρέφει στην επικαιρότητα, το κόμμα τους χάνει πόντους στην πρόθεση ψήφου, όπως συνέβη και με την πρόσφατη μέτρηση της Metron Analysis για το Mega (από 10,5 στο 9,3). Υποθέτω όχι τυχαία, στην ίδια μέτρηση, η Ζωή Κωνσταντοπούλου είναι η δημοφιλέστερη αρχηγός…

Και οι συγγενείς; Οι συγγενείς- τουλάχιστον εκείνοι που μονοπωλούν το ενδιαφέρον του τύπου και συντονίζουν τη δράση του συλλόγου- αντέδρασαν θυμωμένα με την πρόθεση του πρωθυπουργού να απομακρυνθούν οι κάθε είδους διαδηλωτές από το μνημείο και απειλούν να είναι μονίμως εκεί, υποθέτω μαζί με την πρόεδρο της Πλεύσης Ελευθερίας που τους δασκαλεύει. Μονίμως εκεί, έως ότου αποδοθεί Δικαιοσύνη. Όχι όμως η Δικαιοσύνη του οργανωμένου κράτους και της ελληνικής δημοκρατίας, την οποία καταγγέλλουν ότι προστατεύει τους ενόχους και ότι συγκαλύπτει την αλήθεια, αλλά μια άλλη δικαιοσύνη, η δικαιοσύνη του λαού, αδέκαστη και αδιάφθορη αυτή, η οποία έχει φυσικά και πάντα δίκιο αφού είναι του λαού. Και ας επιμένει σε θεωρίες που έχουν διαψευστεί από όλες τις επιστημονικές αναλύσεις και την αποτύπωση της πραγματικότητας

Οι συγγενείς- με μπροστάρη τη Μαρία Καρυστιανού και τις πολιτικές της φιλοδοξίες- συνδέονται και συντονίζονται έτσι με το κίνημα της πλατείας, με όχημα τη "μεγάλη αυταπάτη" για το εύφλεκτο υλικό και το ξυλόλιο, το λαθρεμπόριο, τη συγκάλυψη και το μπάζωμα.

Το πολιτικό μήνυμα του κινήματος είναι σαφές:

Η Δικαιοσύνη είναι διεφθαρμένη και ελεγχόμενη από την ελίτ, οι δημοκρατικοί θεσμοί έχουν διαβρωθεί από τη διαπλοκή με την πολιτική εξουσία, το πολιτικό σύστημα είναι πουλημένο στα συμφέροντα, ο πρωθυπουργός και οι γύρω του πρέπει να καθίσουν στο σκαμνί και να πάνε φυλακή, χρειάζεται μια μεγάλη ανατροπή, τα κόμματα είναι άχρηστα. Σας θυμίζει κάτι αυτή η φρασεολογία;