Για άλλη μια φορά ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ ανακοίνωσε ένα έκτακτο πακέτο διάσωσης για τους αγρότες που βρίσκονται σε δύσκολη θέση. Και για άλλη μια φορά, αυτό οφείλεται σε μια κρίση που ο ίδιος δημιούργησε. 

Η Κίνα σταμάτησε προσωρινά (και ξανάρχισε μετά τη συνάντηση Τραμπ - Σι Τζινπίνγκ την Πέμπτη 30 Οκτωβρίου) να αγοράζει σόγια από τις ΗΠΑ σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τους δασμούς του Τραμπ. Σε απάντηση, ο πρόεδρος σχεδίασε να κατευθύνει δισεκατομμύρια δολάρια από δασμολογικά έσοδα σε Αμερικανούς καλλιεργητές σόγιας που δεν έχουν πλέον αγοραστές για τις καλλιέργειες τους. Ταυτόχρονα, η Αργεντινή εκμεταλλεύτηκε τους δασμούς του Τραμπ για να πουλήσει περισσότερη από τη δική της σόγια στην Κίνα. Και ο Τραμπ σχεδιάζει τώρα να σώσει και την Αργεντινή.

Αυτό μπορεί να μην βγάζει νόημα, ειδικά επειδή ο Τραμπ έχει ήδη διαθέσει τουλάχιστον 28 δισ. δολ. σε αγρότες που επλήγησαν από τον πρώτο εμπορικό του πόλεμο το 2018. Αλλά στην πραγματικότητα έχει απόλυτο νόημα. Είναι κάτι που συμβαίνει όταν η φιλοσοφία μηδενικού αθροίσματος του Τραμπ - η οποία είναι ότι υπάρχουν πάντα νικητές και ηττημένοι και αυτός θα πρέπει να είναι πάντα με τους νικητές - συγκρούεται με τη δουλοπρεπή στάση της Ουάσινγκτον στον αγροτικό κλάδο η οποία διασφαλίζει ότι οι αγρότες πάντα κερδίζουν και οι φορολογούμενοι πάντα χάνουν. Στο τέλος, οι σύμμαχοι του Τραμπ, συμπεριλαμβανομένου του προέδρου Χαβιέρ Μιλέι της Αργεντινής και της πολιτικά ισχυρής αγροτικής κοινότητας, θα πληρωθούν και εσείς θα τους πληρώσετε. Δεν είπα ότι είναι κάτι καλό. Απλώς είπα ότι βγάζει νόημα για τον Τραμπ.

Το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να γνωρίζετε για τον πρώην κατασκευαστή ακινήτων και διαχειριστή καζίνο που βρίσκεται σήμερα στον Λευκό Οίκο είναι ότι δεν πιστεύει σε αμοιβαία επωφελείς συναλλαγές. Το κεντρικό θέμα του βιβλίου του "Η Τέχνη της Συμφωνίας", είναι ότι κάθε συμφωνία έχει έναν νικητή και ένα κορόιδο. Στο εμπόριο, ο Τραμπ βλέπει την Αμερική ως το κορόιδο για σειρά ετών και έχει υποσχεθεί πως θα την κάνει να κερδίζει τόσο πολύ που θα κουραστούμε από τις νίκες. 

Θεωρητικά, οι δασμοί του Τραμπ σε ξένα προϊόντα, από παιχνίδια μέχρι αυτοκίνητα και έπιπλα, υποτίθεται ότι ενθαρρύνουν τους κατασκευαστές να μεταφέρουν τις δραστηριότητές τους από το εξωτερικό στις ΗΠΑ. Δεν είχαν ωστόσο αυτό το αποτέλεσμα, επειδή οι δασμοί έχουν αυξήσει την τιμή του χάλυβα και άλλων πρώτων υλών που οι Αμερικανοί κατασκευαστές εξακολουθούν να χρειάζονται να εισάγουν. Έχουν επίσης πυροδοτήσει αντίποινα από την Κίνα και άλλες χώρες και έχουν δημιουργήσει ένα ασταθές εμπορικό περιβάλλον που καθιστά τις επενδύσεις στην Αμερική επικίνδυνες. Ταυτόχρονα, οι υψηλότεροι δασμοί σημαίνουν και υψηλότερες τιμές για τους Αμερικανούς καταναλωτές, παρόλο που ο Τραμπ επιμένει ότι μόνο οι ξένοι απορροφούν το κόστος.

Είναι μια άθλια πολιτική για την Αμερική, αλλά λειτουργεί καλά για τον Τραμπ, επειδή του δίνει τεράστια δύναμη να ανταμείβει ή να τιμωρεί συγκεκριμένες εταιρείες ή βιομηχανίες. Ο πρόεδρος έχει δώσει δασμολογικές απαλλαγές για τα ορυκτά καύσιμα, πλουτίζοντας περαιτέρω μερικούς από τους πιο γενναιόδωρους συνεργάτες της προεκλογικής του εκστρατείας, αλλά δεν έχει δώσει παρόμοια ανακούφιση στα ηλιακά πάνελ. Έδωσε επίσης μια καλή συμφωνία στην Apple, της οποίας ο διευθύνων σύμβουλος Τιμ Κουκ τον κολάκευε στο Οβάλ Γραφείο προσφέροντας του και μια φανταχτερή τιμητική πλακέτα. Πρόκειται για το οικονομικό ισοδύναμο της προσέγγισής του στην απονομή χάριτος ή στις διώξεις: Για τους φίλους του τα πάντα, για τους εχθρούς του, ο νόμος.

Φυσικά, οι αγρότες, από τους πιο πιστούς υποστηρικτές του Τραμπ, είναι απελπισμένοι που αντί να κάνει τη γεωργία σπουδαία ξανά, ο πρόεδρος έδιωξε τον μεγαλύτερο αγοραστή της σόγιας τους. Είναι μάλιστα ιδιαίτερα εξοργισμένοι που ο Τραμπ δεσμεύτηκε να σώσει την Αργεντινή την ίδια ημέρα που ο Μιλέι ανέστειλε τον φόρο εξαγωγής στη σόγια, καθιστώντας πιο ελκυστικό για την Κίνα να παρατήσει τους Αμερικανούς αγρότες. Ο Τραμπ παραδέχτηκε μάλιστα ότι το πακέτο διάσωσης της Αργεντινής, ύψους 20 δισ. δολ. δεν θα βοηθήσει πολύ την Αμερική και ότι είναι μια χάρη σε έναν πολιτικό σύμμαχο που βρίσκεται σε δύσκολη θέση, αλλά είναι επίσης "MAGA μέχρι τέλους".

Οι Αμερικανοί αγρότες είχαν απελπιστεί από τον τελευταίο εμπορικό πόλεμο του Τραμπ, μέχρι που ο πρόεδρος ανέκτησε την εμπιστοσύνη τους με φορτηγά από μετρητά. Λένε ότι αυτή τη φορά δεν θέλουν ελεημοσύνες, απλώς ανοιχτές αγορές και ίσους όρους ανταγωνισμού, αλλά στο τέλος θα δεχτούν τις ελεημοσύνες. Την ίδια στιγμή, οι επιχειρηματίες που έχουν πληγεί από τους δασμούς και έχουν μικρότερη επιρροή στην Ουάσινγκτον δεν θα πάρουν τίποτα. Ο Τραμπ αρχικά υποσχέθηκε να χρησιμοποιήσει τα έσοδά από τους δασμούς για να αποπληρώσει το εθνικό χρέος προς όφελος όλων των Αμερικανών, αλλά θα φροντίσει πρώτα τους αγρότες.

Στην πραγματικότητα, το "Πρώτα οι Αγρότες" είναι το σύνθημα του Υπουργείου Γεωργίας του Τραμπ και η επερχόμενη διάσωση δεν θα είναι καν η πρώτη του προσπάθεια φέτος να ανακατευθύνει χρήματα από τους φορολογούμενους στους καλλιεργητές σόγιας. Η Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος έχει δώσει εντολή για δύο δισεκατομμύρια επιπλέον γαλόνια βιοντίζελ, ένα τεράστιο δώρο στους καλλιεργητές σόγιας. Το "μεγάλο, όμορφο νομοσχέδιο" του Τραμπ επίσης είχε γενναιόδωρες επιδοτήσεις για βιοντίζελ με βάση τη σόγια, το οποίο οδηγεί στην αποψίλωση δασών στο εξωτερικό και κάνει τα τρόφιμα πιο ακριβά, αλλά θα μπορούσε να δημιουργήσει μια βολική αγορά για την αδιάθετη παραγωγή.

Οι Δημοκρατικοί έχουν αρχίσει να δείχνουν διαφημίσεις κατηγορώντας τους δασμούς του Τραμπ για τα προβλήματα αυτά, ενώ κάνουν επιθέσεις και στο πακέτο διάσωσης της Αργεντινής. Αλλά οι περισσότεροι από αυτούς δεν παραπονιούνται για την επικείμενη διάσωση των αγροτικών προϊόντων και οι πρόσφατες ανοησίες του προέδρου για τα βιοκαύσιμα έχουν διακομματική υποστήριξη. Το αδιάκοπο "χάιδεμα" του Τραμπ στο αγροτοβιομηχανικό σύμπλεγμα είναι ένα από τα πιο βασικά του ένστικτα και έχει λειτουργήσει γι' αυτόν πολιτικά. Ακόμα και τώρα, με τις τιμές να πέφτουν και τη σόγια να μην έχει που να πάει, η αγροτική Αμερική παραμένει η καρδιά της βάσης του.

Έχω υποστηρίξει ότι οι Δημοκρατικοί δεν μπορούν να ξεπεράσουν τον Τραμπ στην αγροτική Αμερική και πλέον, με τον Αμερικανό πρόεδρο να δημοσιεύει ένα meme που περιλούζει με περιττώματα την αστική Αμερική, δεν υπάρχει ίσως καλύτερη στιγμή για να σταματήσει κανείς να προσπαθεί. Ο Τραμπ έχει υλοποιήσει ένα καταστροφικό μείγμα δασμών, διασώσεων, εντολών για τα βιοκαύσιμα και καταστολής της μετανάστευσης που θα οδηγήσει τους καταναλωτές να πληρώνουν περισσότερα για τα τρόφιμα τους και θα επιβαρύνει τους φορολογούμενους με περισσότερο χρέος. Είναι ένας παράξενος συνδυασμός καπιταλισμού διαπλεκόμενων συμφερόντων και αγροτικού σοσιαλισμού. Είναι όλα τα χειρότερα στοιχεία ενός μεγάλου κυβερνητικού τομέα. 

Μια πιο περιορισμένη κυβερνητική προσέγγιση θα ήταν να αφήσουμε τους αγρότες να καλλιεργούν ότι θέλουν, να αφήσουμε τους καταναλωτές να αγοράζουν ότι θέλουν και να σταματήσουμε να προσπαθούμε να μικροδιαχειριζόμαστε την παγκόσμια οικονομία ώστε να στηρίζουμε συγκεκριμένες εγχώριες βιομηχανίες. Οι Αμερικανοί μπορούν να αγοράζουν φθηνά κινέζικα παιχνίδια για να παίζουν τα παιδιά τους και οι Κινέζοι αμερικανική σόγια για να ταΐζουν τα γουρούνια τους. Δεν ζούμε σε έναν κόσμο μηδενικού αθροίσματος. Το ωραίο με τις ελεύθερες αγορές και το ελεύθερο εμπόριο είναι ότι οι εθελοντικές συναλλαγές μεταξύ ατόμων ή εθνών μπορούν πραγματικά να βελτιώσουν την κατάσταση και για τις δύο πλευρές.

Διαφορετικά μπορούμε να συνεχίσουμε να πληρώνουμε τους αγρότες για να καλλιεργούν σόγια, να τους πληρώνουμε περισσότερα για να μετατρέπουν ένα μέρος της παραγωγής τους σε εξαιρετικά αναποτελεσματικά καύσιμα, να τους πληρώνουμε ακόμη περισσότερα όταν δεν μπορούν να πουλήσουν τη σόγια τους επειδή βρισκόμαστε σε εμπορικό πόλεμο με τους πελάτες τους - και στη συνέχεια να πληρώνουμε κάτι επιπλέον για να διασώσουμε μία από τις χώρες που μας αντικαθιστά στην αγορά.

Όλο αυτό βγάζει νόημα μόνο στην Ουάσινγκτον του Τραμπ.

© 2025 Διατίθεται από το "The New York Times Licensing Group"