Του Δημήτρη Βασιλειάδη*

Δεν ξεκινάς να κάνεις κόμμα αν πρώτα δεν έχεις μιλήσει με δημοσκόπο. Νομίζω είναι ο πρώτος επαγγελματίας με το οποίον θα πρέπει να έρθεις σε επαφή. Αυτός θα σου πει αν υπάρχει κενό για δημιουργία νέου κόμματος, τι είδους κενό είναι αυτό (δεξιό, αριστερό κλπ.) ποια είναι η εικόνα που έχει η κοινή γνώμη για σένα και πού περίπου θα κινηθεί (σε ποσοστό) το νέο κόμμα που θέλεις να φτιάξεις. Άρα λοιπόν υποθέτουμε ότι ο κ. Τσίπρας τα έχει κάνει όλα αυτά και έχει ένα μπούσουλα για το πού πρέπει να πάει.

Από την άλλη, οι δημοσκοπήσεις που διενεργούνται από διάφορα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι κάτι σαν κοινόχρηστα αγαθά, όπως το νερό και ο αέρας. Δεν ανήκουν μόνο στο μέσο που τις παραγγέλνει.

Αναδημοσιεύονται από όλους (και πολύ καλά κάνουν), δίνουν όμως έτσι δωρεάν πληροφορία σε οποιονδήποτε ενδιαφέρεται να κάνει κόμμα ή και απλά να χτίσει στρατηγική για τα επόμενα βήματα του. Υπάρχει βέβαια και η πιθανότητα ο/οι ενδιαφερόμενος/οι να μην εμπιστεύονται τις μετρήσεις που δημοσιεύονται και να διενεργούν άλλες, "καλύτερες" και πιο έγκυρες…

Φυσικά και δεν παίζει αυτό το σενάριο, όλες οι μετρήσεις που δημοσιεύονται τηρούν τους κώδικες και είναι αξιόπιστες, στον βαθμό που αποδεχόμαστε το στατιστικό σφάλμα, πολυτέλεια που χορηγεί η στατιστική επιστήμη στις έρευνες κοινής γνώμης.

Ο κ. Τσίπρας δεν έκανε κόμμα, απλά παραιτήθηκε από βουλευτής. Ούτε παραιτήθηκε γιατί θα κάνει κόμμα, απλά εμείς προεξοφλούμε ότι θα το κάνει. Ποια είναι όμως η πονηριά του κ. Τσίπρα (πονηριά που ίσως του την δασκάλεψε ο δημοσκόπος του);

Όταν δεν έχεις κόμμα, απλά υπάρχει η φήμη ότι θα το κάνεις, δεν μπορείς να μπεις στην πρόθεση ψήφου. Δεν μπαίνεις δηλαδή σε παράθεση με τα υπάρχοντα κόμματα ώστε να γίνεται εύκολα κατανοητή και ορατή η θέση σου στο πολιτικό σκηνικό. Επί της ουσίας στην πρόθεση ψήφου είναι αόρατος. Έλα μου ντε όμως που το σύστημα (μιντιακό, πολιτικό, δεν έχει και μεγάλη σημασία), θέλει να ξέρει πού βρίσκεται ο κ. Τσίπρας.

Αφού λοιπόν δεν υπάρχει κόμμα, ο μόνος τρόπος για να κάνουμε κάποια εκτίμηση και για να δώσουμε και ένα στοιχείο που θα  διευκόλυνε τον πολιτικό διάλογο και την πολιτική ανάλυση, ρωτάμε εμείς, οι δημοσκόποι, "πόσο πιθανό θεωρείτε να ψηφίσετε το κόμμα του κ. Τσίπρα". Προφανώς και αυτό ΔΕΝ είναι πρόθεση ψήφου, είναι δυνητική εκλογική επιρροή που ουδεμία σχέση έχει με το ποσοστό που θα πάρει αν και όποτε τελικά το κάνει.

Τι πετυχαίνει με αυτό ο κ. Τσίπρας; Πρώτον δεν μπαίνει στο ίδιο καζάνι με τα άλλα κόμματα. Σιγά τώρα να μην είναι στο ίδιο γράφημα με τη Ζωή, τον Γιάνη, τον Σωκράτη και τ΄ άλλα παιδιά. Ούτε καν δίπλα στη ΝΔ του κ. Μητσοτάκη δεν θέλει να είναι. Παίζει μόνος του, αναμετριέται με το μπόι του και φυσικά πετυχαίνει ποσοστά (16%, 18%, μέχρι και 20% σε κάποιες μετρήσεις), που φυσικά εντυπωσιάζουν και αυξάνουν την παράσταση νίκης για τον ίδιο.

Δεύτερον: μετρήστε (χοντρικά και στο περίπου) οκτώ εταιρείες δημοσκοπήσεων που διενεργούν μια δημοσκόπηση τον μήνα (πάντα στο περίπου λέμε). Μέχρι τις εκλογές θέλουμε, πάνω – κάτω, 17 μήνες. Περιμένουμε λοιπόν από τώρα μέχρι νωρίς την άνοιξη του 2027 πάνω από 130 έρευνες που θα μετράμε κάτι, δεν ξέρουμε τι ακριβώς άλλα κάτι. Φαντάζεστε να μπει το κόμμα Τσίπρα στις μετρήσεις από τις αρχές του 2026; Θα αντέξει τόσο πολλές μετρήσεις ή όταν φύγει η φήμη και γίνει πλέον γεγονός, θα αρχίσει και η φθορά;

Νομίζω αυτά τα γνωρίζει ο κ. Τσίπρας και σίγουρα του τα εκμυστηρεύτηκε ο δημοσκόπος του. Κι εγώ κάτι τέτοιο θα τον συμβούλευα. Να παίξει μπάλα μόνος όσο μπορεί και μετά, αφού δει και τα σκαμπανεβάσματα των άλλων, τότε να κάνει την κίνηση του.

Γιατί ο κ. Τσίπρας ξέρει ότι στην φήμη αγοράζεις, στο γεγονός πουλάς.

*Πολιτικός αναλυτής στην Interview