Του Μανόλη Καψή

Διαβάζοντας ορισμένα media, ονόματα δεν λέμε αλλά φαντάζομαι καταλαβαινόμαστε, ο Γεωργιάδης ήταν προκλητικός. Πολύ προκλητικός, όπως είναι άλλωστε πάντα. Προκλητικός που ακύρωσε την επίσκεψή του στο νοσοκομείο της Δράμας, προκλητικός και με τα όσα είπε μετά για τα επεισόδια στην είσοδο του νοσοκομείου πριν από την άφιξή του. Τι του έγραψε δηλαδή ο αγωνιστής, επικεφαλής του Σωματείου Εργαζομένων και τον διέβαλε; Τι έγραψε, και τον συκοφάντησε ο Άδωνις Γεωργιάδης κατ΄αυτόν τον αισχρό τρόπο; "Κρεμάστε τα κομματόσκυλα και φυτέψτε μια εννιάρα στο κρανίο στη σαύρα που θα έρθει εκεί", έγραψε. Πού είναι το πρόβλημα δηλαδή; Επειδή τον είπε σαύρα; Σιγά το πρόβλημα.

Άλλωστε μετά, ο σύλλογος των Γιατρών κάλεσε τον Άδωνι Γεωργιάδη να επισκεφθεί το νοσοκομείο και του εγγυήθηκε και την ασφάλειά του- παρά το γεγονός ότι λείπουν ορισμένοι παθολόγοι από την ομάδα περιφρούρησης- άρα όλα καλά. Μπορεί ο υπουργός Υγείας να επισκεφθεί το νοσοκομείο, αν και δεν είναι ασθενής. Απαραίτητη διευκρίνιση, διότι αν πιστέψουμε την Λιάνα Κανέλλη, συντρόφισσα και ομοϊδεάτης του συνδικαλιστή με τις σαύρες και τα περίστροφα, ο μόνος λόγος που θα επέτρεπε το λαϊκό κίνημα στον κ. Γεωργιάδη να επισκεφθεί το νοσοκομείο, είναι για να αναζητήσει κάποια θεραπεία. Διαφορετικά, θα βρει τις πόρτες κλειστές, είπε η βουλευτής και όχι μόνο τις πόρτες κλειστές, αλλά σε μια ακόμα αυθόρμητη- υποθέτω- έκρηξή της εντός στούντιο, προσέθεσε: Σοβαρά, δεν θα τον κυνηγήσουμε; Δεν θα έχει πού να σταθεί!

Ορισμένοι πιο αντικομμουνιστές από εμένα, θα μπορούσαν να σχολιάσουν ότι αυτή η χρήση μιας "λελογισμένης, μετρίας έντασης βίας" από το ΚΚΕ δεν είναι καθόλου παράδοξη, πάντα το κόμμα είχε σαν εναλλακτική τη βία. Θα έχετε προσέξει άλλωστε ότι τα νεαρά παιδιά της ΚΝΕ, πάντα προσέρχονται στις διαδηλώσεις με τα κοντάρια τους, τα οποία φροντίζουν να καλλωπίσουν με κόκκινες σημαιούλες για να μοιάζουν πιο αθώα και λιγότερο επικίνδυνα. Εξάλλου ο Περισσός ποτέ δεν έκρυψε την επιφύλαξή του για τη Δημοκρατία και τις διαδικασίες της. Σε άλλο θεό πιστεύει.

Άλλοι, επίσης πιο αντικομμουνιστές από εμένα, θα μπορούσαν να σχολιάσουν ότι αυτή η πρακτική των προπηλακισμών και οι απειλές- αυτό το φριχτό "θα τον κυνηγήσουμε"- έχουν κάτι από τη χρυσαυγίτικη θλιβερή εμπειρία μας από τα χρόνια της κρίσης. Δεν θα διαφωνήσω.

Γενικώς πάντως, παρά τον- μονίμως άλλωστε- διαμαρτυρόμενο Άδωνι Γεωργιάδη, ουδείς θύμωσε ή τα έβαλε με το ΚΚΕ και η Λιάνα Κανέλη συνέχισε να λέει τα δικά της στο στούντιο, χωρίς ιδιαίτερες αντιδράσεις από τους δημοσιογράφους, που μάλλον απολαμβάνουν τις σκηνοθετημένες εκρήξεις της πολιτικού και πρώην δημοσιογράφου. (Τέτοιου είδους καλεσμένοι άλλωστε, έτσι για να προσφέρω κι εγώ κάτι από την τηλεοπτική μου εμπειρία, έχουν ένα μεγάλο προσόν για τις εκπομπές που αναζητούν την ένταση για να προσελκύσουν κοινό. Είναι καλεσμένοι που εκρήγνυνται χωρίς να έχουν απέναντί τους αντίπαλο. Τσακώνονται από μόνοι τους. Μεγάλο προσόν του καλεσμένου, ειδικά για τις κλείστρες.)

Εν πάση περιπτώσει, ας φύγουμε από τα τηλεοπτικά και ας γυρίσουμε στο τιμημένο ΚΚΕ. Γιατί ουδείς θύμωσε με τον Περισσό; Υπάρχει φυσικά εξήγηση.

Και η εξήγηση είναι ότι το ΚΚΕ χαίρει μιας μόνιμης ασυλίας από τις κυβερνήσεις, ειδικά τις κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας. Και χαίρει ασυλίας, αφ΄ενός διότι υπάρχει μια υπόρρητη ενοχή για τα πέτρινα χρόνια και τις κακουχίες των αγωνιστών του ΚΚΕ, αφ΄ετέρου διότι το ΚΚΕ είναι ένα "χρήσιμο" για την εξουσία αριστερό κόμμα, το οποίο περιβάλλεται πάντα με σεβασμό. Δεν μετέχει σε συνεργασίες, απορρίπτει κάθε είδους κυβερνητικά μέτωπα, εγκλωβίζει συνεπώς ένα όχι αμελητέο αριστερό κοινό στο περιθώριο των πολιτικών εξελίξεων. Pas mal, pas mal.

Ενας φίλος σχολιαστής, προσπάθησε να βρει "λογική" στις κινητοποιήσεις του ΚΚΕ έξω από τα νοσοκομεία, κινητοποιήσεις που συνήθως περιλαμβάνουν εκτός από συνθήματα και συγκέντρωση στην πύλη του νοσοκομείου, μαζί με τα απαραίτητο πανό που πάντα θα κάνει λόγο για "ιδιωτικοποίηση", εκτόξευση μπουκαλιών νερού στο αυτοκίνητο του υπουργού και στην είσοδο και στην έξοδο, μια ντουντούκα για να θυμόμαστε και τα ηρωικά τα χρόνια τα παλιά και φυσικά και μια σύγκρουση, το γνωστό σπρωξίδι δηλαδή, με τις δυνάμεις της αστυνομίας. Αν βρίσκεται πρόχειρος και ένα φραπές, ενδέχεται να εκτοξευθεί και αυτός.

Ποιο είναι το νόημα, διερωτάτο ο φίλος σχολιαστής στην εφημερίδα του, αφού το κοινό θα δει τις αλλαγές στο ΕΣΥ και θα τις αξιολογήσει. Αφού βλέπει τις ελλείψεις, βλέπει και τις προσπάθειες για κάλυψη των κενών και στις κάλπες θα δώσει το τελικό συμπέρασμά του για τη μεταρρύθμιση της Υγείας. Τι νόημα έχει, ήταν το ερώτημα που διατύπωνε, όλη αυτή η φασαρία από το ΚΚΕ; Μήπως θα επιβάλλει τη γνώμη του στον ασθενή;

Όχι, η αλήθεια είναι ότι ο χρήστης των δημοσίων νοσοκομείων έχει τη δική του άποψη για το ΕΣΥ και ουδεμία σημασία έχουν, ειδικά για όσους αντιμετωπίζουν χρόνια προβλήματα, οι κινητοποιήσεις του ΚΚΕ. Εχουν σημασία όμως για το ΚΚΕ. Οι κινητοποιήσεις είναι η απόδειξη ότι το κόμμα υπάρχει, ότι ακόμα ζει, έστω και αν δεν παίζει κάποιο ιδιαίτερο ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις. Και τα επεισόδια; Μα πώς αλλιώς θα παίξουν οι κινητοποιήσεις στα δελτία των 8 χωρίς λίγο σπρωξίδι; Αν μάλιστα ρίξουν και λίγα χημικά οι "ματατζήδες" που λέει και το κόμμα, ακόμα καλύτερα. Ποια άλλη απόδειξη θέλετε για τον αυταρχισμό του κράτους;

Με αυτά και μ΄ εκείνα πάντως, με την κυβέρνηση και την αξιοπιστία της στο χαμηλότερο δυνατό σημείο, με τη δυσφορία του κόσμου ορατή δια γυμνού οφθαλμού και με τις κινητοποιήσεις των συνδικαλιστών- ειδικά του δημοσίου- να συναγωνίζονται η μία την άλλη σε οξύτητα, η χώρα οδηγείται σε μια πολωμένη προεκλογική περίοδο γεμάτη ένταση, που δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας. Μοιάζει να οδηγούμαστε σε αδιέξοδο.