Του Σπύρου Δημητρέλη

Η χθεσινή ανακοίνωση του Πρωθυπουργού για την επιλογή του Κώστα Τασούλα ως υποψήφιου για την Προεδρία της Δημοκρατίας προσφέρεται για πολιτική ανάλυση. Σε αντίθεση με την  - ας την αποκαλέσουμε - παράδοση της όψιμης μεταπολίτευσης με βάση την οποία ο υποψήφιος Πρόεδρος προέρχεται από άλλη πολιτική παράταξη από εκείνη της κυβέρνησης, ο Κυριάκος Μητσοτάκης προτείνει έναν εν ενεργεία βουλευτή και κομματικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, ο οποίος κατέχει και τη θέση του Προέδρου της Βουλής.

Αυτή η επιλογή του Πρωθυπουργού αποκαλύπτει, κατά την ταπεινή μας άποψη, πολλά για τους πολιτικούς σχεδιασμούς του και τον τρόπο που διαβάζει τη σημερινή και επιχειρεί να προβλέψει τη μελλοντική πραγματικότητα. Βρισκόμαστε στο μέσον της δεύτερης πρωθυπουργικής θητείας του Κυριάκου Μητσοτάκη και η χθεσινή απόφαση δείχνει ότι θα επιχειρήσει να κερδίσει και τρίτη αυτοδύναμη κυβερνητική θητεία για τον ίδιο και τη Νέα Δημοκρατία. Η επιλογή Τασούλα δείχνει τα εξής:

-είναι μια επιλογή καθαρά κομματικής ταμπέλας της Νέας Δημοκρατίας. Ουδείς θα διανοηθεί εντός της κυβερνητικής παράταξης να εκστομίσει επιφυλάξεις ή αντιρρήσεις. Ούτε σε επίπεδο ψιθύρων, "κύκλων" ή διαφορετικών τάσεων. Η επιλογή αυτή αφήνει αδιάφορη τη μεγάλη και κυρίαρχη τάση προεδρικών βουλευτών και στελεχών και επιβάλλει σιωπητήριο σε αυτούς - όσοι και όποιοι και αν είναι - που ανήκουν σε εσωτερικές αντιπολιτευτικές τάσεις, όπως είναι οι Καραμανλικοί ή Σαμαρικοί. Ο κ. Τασούλας είναι μια καθαρά δεξιά υποψηφιότητα.

-αποτελεί την πρώτη προεκλογική κίνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη ενόψει των εθνικών εκλογών που - εκτός απροόπτου - θα διεξαχθούν με την ουσιαστική ολοκλήρωση της τετραετίας την άνοιξη του 2027. Είναι, όπως αναφέραμε, μια καθαρά δεξιά επιλογή που σηματοδοτεί και την έναρξη της προσπάθειας του Πρωθυπουργού να διακόψει τις όποιες διαρροές προς τα δεξιά του και να  επαναπατρίσει τα επόμενα δυο χρόνια στη Νέα Δημοκρατία ό,τι μπορεί από τις ψήφους που φαίνεται να έχουν διαρρεύσει προς τα κομματικά μορφώματα δεξιότερα της Νέας Δημοκρατίας.

-η επιλογή Τασούλα δυναμιτίζει και ανατινάζει και τις όποιες γέφυρες θα μπορούσαν να σχεδιαστούν και να κατασκευαστούν με το ΠΑΣΟΚ και την κεντροαριστερά γενικότερα για συγκυβέρνηση μετά τις εθνικές εκλογές του 2027. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης βλέποντας τις δημοσκοπήσεις να τον φέρνουν στο μέσον της δεύτερης τετραετίας - δηλαδή στη συνήθως χειρότερη περίοδο συσπείρωσης - στην εκλογική περιοχή του 31%-32%, φαίνεται να πιστεύει ότι έχει βάσιμες πιθανότητες να κερδίσει και τρίτη αυτοδύναμη κυβερνητική θητεία, ακόμη και αν χρειαστεί να πάει σε διπλή εκλογική αναμέτρηση όπου θα τεθούν όλα τα διλήμματα και διακυβεύματα στους πολίτες. Το πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας μπορεί τότε να παίξει έναν καίριο ρόλο σε επίπεδο συμβολισμού και πολιτειακών χειρισμών.

-τις όποιες αμφιβολίες είχε ο Πρωθυπουργός για την επιλογή του Κώστα Τασούλα φαίνεται να έσβησε ο ίδιος ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης, με τις τελευταίες δηλώσεις του ότι δεν υπάρχει κανένα σενάριο στο οποίο το ΠΑΣΟΚ θα συγκυβερνήσει με τη Νέα Δημοκρατία. Θα πρέπει να σημειώσουμε, βέβαια, ότι πιθανότατα η απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη για τον υποψήφιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας να ήταν περισσότερο συναινετική αν στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ δεν βρισκόταν ο Νίκος Ανδρουλάκης αλλά κάποιος άλλος με πιο κεντρώο προφίλ, που θα μιλούσε στο κεντρώο ακροατήριο που μιλάει σήμερα σχεδόν αποκλειστικά ο Πρωθυπουργός. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος ή ο Τάσος Γιαννίτσης που είχαν παίξει στο μυαλό του Πρωθυπουργού ως υποψηφιότητες θα μπορούσαν να λειτουργήσουν προς την κατεύθυνση της εύρεσης πολιτικών λύσεων συναινετικού χαρακτήρα.

Τελευταίο, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, κριτήριο πίσω από την επιλογή Τασούλα είναι το πολιτικό εκτόπισμα κάθε προσώπου. Με την επιλογή Τασούλα ο πρωθυπουργός εξασφαλίζει ότι δεν θα υπάρχουν εκπλήξεις -κάθε είδους- από το Προεδρικό Μέγαρο. Και πάντα οι εκτιμήσεις γίνονται με τα σημερινά δεδομένα. Διότι μέχρι τις επόμενες εκλογές ο πολιτικός χρόνος είναι πολύς και μπορεί να κρύβει εκπλήξεις.