Του Θοδωρή Γιάνναρου

Η Ελλάδα δεν είναι απλά μια σύμμαχος του Ισραήλ, αλλά φίλη χώρα και συνοδοιπόρος στη μάχη κατά των ισλαμιστών δολοφόνων, και υπεραμύνεται σθεναρά του δικαιώματός του, να υπερασπίζεται με κάθε τρόπο και μέσο, τους πολίτες και τα εδάφη του, από τις επιθέσεις του Άξονα του Κακού, στον οποίο είναι ενσωματωμένη πλήρως και η Τουρκία…

Είναι λοιπόν κρίσιμης σημασίας και σημαντικό να τονιστεί η επιτακτική ανάγκη που προέκυψε, αφ’ ενός να προστατευθούν οι πολίτες και να απελευθερωθούν όλοι οι Ισραηλινοί όμηροι από τη Χαμάς και αφ’ εταίρου να υπάρξει κατάπαυση του πυρός και μια νέα μέρα χωρίς τα ισλαμικά αποβράσματα που αιματοκύλισαν το Ισραήλ την 7η Οκτωβρίου 2023 και τα οποία επίσης ευθύνονται για εκατοντάδες επιθέσεις μέσα στο Ισραήλ και τον θάνατο εκατοντάδων Ισραηλινών πολιτών!

Όσο και αν προσπαθούν κάποιοι, δεν πρόκειται ποτέ και σε καμία περίπτωση, να δημιουργηθεί κάποια επιτηδευμένη σύγχυση, σχετικά με την απόλυτη συμπαράσταση της Ελλάδας στο Ισραήλ, όπως αυτή εκφράζεται σε όλα τα επίπεδα. Η χώρα μας ήταν, είναι και θα παραμείνει φίλη, σύμμαχος και συνοδοιπόρος του Ισραήλ μέχρι την τελική του νίκη απέναντι στους δολοφόνους του Εξώκοσμου!

Κατά την άποψη πολλών, δεν πρέπει να γίνεται διάκριση μεταξύ της Χαμάς και των Παλαιστινίων… τη στιγμή που οι ίδιοι επέλεξαν για ηγέτη τους στη Γάζα την Χαμάς, την ψήφισαν και την υποστήριξαν να εγκαθιδρυθεί… Οι Παλαιστίνιοι πολίτες ήταν εκείνοι που ανέχτηκαν και οι περισσότεροι εξ’ αυτών υποστήριξαν την βίαιη εκδίωξη της μετριοπαθούς Φατάχ από τη Λωρίδα της Γάζας! Ευθύνονται για την ενδυνάμωση της Χαμάς και είναι εκείνοι που εργάστηκαν σκληρά πλάι στη Χαμάς για την κατασκευή των τούνελ του θανάτου, εκατοντάδων χιλιομέτρων κάτω από τη Γάζα… κάτω από νοσοκομεία, τεμένη, σχολεία, παιδικούς σταθμούς… ακόμα και κάτω από κατοικίες αμάχων… Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως πρέπει να καταδικαστούν σε θάνατο για το τραγικό λάθος που διέπραξαν… αλλά εξ’ ίσου δεν μπορούμε να καταδικάσουμε το Ισραήλ, που βομβαρδίζει θέσεις της Χαμάς ή της Χεσμπολά… που έχει κρύψει τα φονικά της εργαλεία ακόμα και μέσα σε παιδικά δωμάτια, κάτω από μωρουδιακές κούνιες!

Κάποιοι ανόητοι προσπαθούν μετά βδελυγμίας να παραπλανήσουν τον κόσμο, ότι  δεν πρόκειται για άμυνα του Ισραήλ ενάντια σε εχθρούς. αλλά για επιχειρήσεις μιας κατοχικής δύναμης για εδραίωση… της "κατοχής” των παλαιστινιακών εδαφών!

Για ποια κατοχή άραγε μιλάνε, τη στιγμή που η πραγματικότητα είναι παντελώς διαφορετικά, καθώς υπήρξε και μάλιστα εδώ και αιώνες, σταθερή εβραϊκή παρουσία στα εδάφη της επονομαζόμενης Παλαιστίνη μέχρι σήμερα… απλώς η παρουσία τους ήταν συχνά μειοψηφική. Με άλλα λόγια, το μεγαλύτερο μέρος των Εβραίων της περιοχής έφυγαν όντως στη διασπορά κατά την περίοδο μετά την καταστροφή του δεύτερου ναού απ’ τον Τίτο το 70 μ.Χ. αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έφυγε όλο το εβραϊκό στοιχείο από την περιοχή. Η Ιουδαϊκή κοινότητα συνέχισε να υπάρχει στην επονομαζόμενη Παλαιστίνη, αλλάζοντας συχνά τοποθεσίες διαμονής, ανάλογα με την πολιτική κατάσταση που επικρατούσε! Δηλαδή υπήρξαν περίοδοι όπου η Ιερουσαλήμ δεν ήταν ανοιχτή για τους Εβραίους, οπότε μετοικούσαν σε άλλους τόπους  της Παλαιστίνης. Η συνεχής παρουσία των Εβραίων στην περιοχή μέχρι τη Ρωμαϊκή περίοδο και μέχρι και ολόκληρη τη διάρκεια της Οθωμανικής περιόδου δεν μπορεί από κανέναν να αμφισβητηθεί, αλλά η ιστορική περίοδος μεταξύ Ρώμης και Οθωμανών στην Παλαιστίνη, είναι η πιο θολή για τον περισσότερο κόσμο.

Η επανάσταση του Μπαρ Κοσιμπά με το ψευδώνυμο Μπαρ Κοχβά  -δηλαδή υιός του άστρου, το 132-135 μ.Χ εναντίον του Αδριανού, για τους Εβραίους ήταν ένα πολύ θετικό γεγονός. Ως τώρα προς τον τότε πληθυσμό της περιόδου, υπήρχαν περίπου 1.000 Εβραϊκά χωριά στην Παλαιστίνη. Όταν τελικά, η επανάσταση καταπνίγηκε, η Ιερουσαλήμ μετονομάστηκε σε Αίλια Καπιτολίνα και απαγορεύθηκαν οι Εβραίοι εντός αυτής. Από αυτή την επανάσταση και για πολλούς αιώνες στη συνέχεια, η Ιουδαία, δηλαδή το νότιο Ισραήλ  -μαζί με την Ιερουσαλήμ έπαυσε να αποτελεί το κεντρικό σημείο αναφοράς του Ιουδαϊσμού που μετακινήθηκε προς τη Γαλιλαία, στα βόρεια, η οποία στις προηγούμενες εποχές αποτελούσε κατοικία των πιο περιθωριακών μορφών του Ιουδαϊσμού. Η πρώτη πόλη στην οποία εγκαταστάθηκαν οι πρώτοι Ραββίνοι ήταν η Ούσα στη δυτική Γαλιλαία, στην οποία έζησε μια πολύ μεγάλη μορφή του Ιουδαϊσμού  - ο Shimon ben Gamliel.

Συνέβησαν πολλά μέχρι σήμερα, αλλά οι Εβραίοι ήταν πάντα εκεί, όσο κι αν σε κάποιους αυτό δεν αρέσει! Μέσα απ' όλο αυτό το ταξίδι στην ιστορία της Παλαιστίνης δια μέσου των αιώνων, φαίνεται ξεκάθαρα, πως υπήρχε μόνιμη παρουσία Εβραίων στην περιοχή, από τη Ρωμαϊκή περίοδο  -και βέβαια από πολύ νωρίτερα με τα βασίλεια της πρώτης χιλιετίας π.Χ., μέχρι και σήμερα. Άλλες φορές έπαιζαν σημαντικό ρόλο άλλοτε λιγότερο σημαντικό, αλλά ήταν πάντα εκεί. Κάποιες φορές ήταν σύμμαχοι των Χριστιανών, κάποιες άλλες των Αράβων. Κάποιες φορές μάλιστα, έφθασαν να κατέχουν σημαντικά αξιώματα κατά τη διάρκεια της μουσουλμανικής κυριαρχίας στην περιοχή της Παλαιστίνης, με τις έδρες τους άλλαζαν συχνά: πότε Ιερουσαλήμ, πότε Τιβεριάδα, ή Χεβρόν, Γάζα, Ασκαλόν και Τύρο. Δεν είχαν φύγει όμως ποτέ οι Εβραίοι από την Παλαιστίνη, οπότε όταν αναφέρεται κανείς στην επιστροφή τους με τους εποικισμούς που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, η επιστροφή αυτή δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά μια επιστροφή αρκετών από αυτούς που είχαν αναγκαστεί να φύγουν  -εκτοπισμένων. Κάποιοι εξ’ αυτών είχαν παραμείνει στα εδάφη της Παλαιστίνης όλους αυτούς τους αιώνες και η ιστορία τους βρίσκει εκεί, αιώνες πριν από τους επικοισμούς… και μάλιστα είναι χαρακτηριστικό ότι όταν το Ισλάμ πρωτοκατέλαβε τα εδάφη της Παλαιστίνης, ο Ομάρ, ένας απ' τους πιο σημαντικότερους χαλίφηδες, επέτρεψε στους Εβραίους να επιστρέψουν στην ιερή πόλη της Ιερουσαλήμ και μάλιστα συνεργάζονταν άριστα μαζί τους, αντί να τους διώκει. 

Κάποιοι εντελώς ανόητα και αβάσιμα υποστηρίζουν, πως το Ισραήλ…  δεν μπορεί να επικαλείται το δικαίωμα στην αυτοάμυνα, διότι  το συγκεκριμένο δικαίωμα αφορά σε απειλές…  μεταξύ κρατών… και συνεπώς η Χαμάς και η Χεζμπολάχ δεν πληρούν αυτές τις προϋποθέσεις (sic). Επίσης, οι συγκεκριμένοι ανόητοι επιμένουν, πως δεν υπάρχει δικαίωμα αυτοάμυνας απέναντι σε μια απειλή η οποία προέρχεται από έδαφος το οποίο αυτό το κράτος "κατέχει” (και πάλι sic) παράνομα. Όμως το Ισραήλ μόνο παράνομα δεν κατέχει αυτά τα εδάφη και μάλιστα δικαιούται περισσότερα, που κανονικά πρέπει να τα διεκδικήσει!

Φίλες και φίλοι, η πραγματικότητα είναι πάντοτε πολύ πιο περίπλοκη απ' όσο αρχικά φαίνεται… και γι’ αυτό πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί όταν αρθρώνουμε απόψεις για ένα τόσο ευαίσθητο θέμα με προϊστορία τουλάχιστον μιας ολόκληρης χιλιετίας!