Του Θοδωρή Γιάνναρου

Εδώ και δύο χρόνια, έχουν ξυπνήσει μνήμες από τις μεγαλύτερες ίσως ανθρωπογενείς καταστροφές που συντελέσθηκαν τον Αύγουστο του 1945 στις Ιαπωνικές πόλεις, Χιροσίμα και Ναγκασάκι, που σηματοδότησαν την οριστική παράδοση των Ιαπώνων και το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου!

Φθάνοντας όμως στο σήμερα, με τους πολέμους σε Ουκρανία και Μέση Ανατολή, επικαιροποιείται εκ νέου το ζήτημα της κατοχής πυρηνικών όπλων, που όπως φαίνεται, σε κάποιες περιπτώσεις είναι επικίνδυνη μεν, αλλά σωτήρια δε, όταν ανήκουν στο οπλοστάσιο μιας χώρας, ειδικά όταν η εδαφική της ακεραιότητα και η ίδια της η ύπαρξη απειλούνται! Είναι λοιπόν σημαντικό γι’ αυτήν να καταφέρει να φτάσει σε επίπεδα πυρηνικής αποτροπής, αποφεύγοντας έτσι επικείμενες πολεμικές απειλές, μιας και  καμία εχθρική χώρα δεν θα τολμούσε να της επιτεθεί ανοικτά και να προχωρήσει σε ολοκληρωτικό πόλεμο εναντίον της.

Τα πυρηνικά όπλα, είτε αυτό μας αρέσει, είτε όχι, παρέχουν αποτροπή και ισορροπία μεταξύ των κρατών και η πυρηνική ικανότητα του Ισραήλ είναι ο σημαντικότερος λόγος που αποτρέπει στους φανατικούς εχθρούς του από μια μεγάλης κλίμακας επίθεση εναντίον του.

Από την άλλη, πολλοί ειδικοί σε θέματα εξωτερικής πολιτικής προειδοποιούν ότι αν το Ιράν αποκτήσει πυρηνικά όπλα, αυτό θα αποσταθεροποιούσε σε μεγάλο βαθμό τη Μέση Ανατολή και τις γύρω περιοχές και θα απειλούσε άμεσα και το Κράτος του Ισραήλ, μιας και μια πιθανή πυρηνική ισορροπία θα αφαιρούσε από το Ισραήλ το συγκεκριμένο πλεονέκτημα!

Για να δούμε τώρα, πως μια μικρή χώρα όπως για παράδειγμα η δική μας, θα μπορούσε να αποκτήσει πυρηνικό οπλοστάσιο;

Αρχικά, καλό θα ήταν να γνωρίζουμε, πως το ουράνιο, εμπλουτισμένο κατά μόνο 5%, χρησιμοποιείται σε πυρηνικούς σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, ενώ σε ποσοστό 20% μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ερευνητικούς αντιδραστήρες. Όμως το υψηλά εμπλουτισμένο ουράνιο, σε ποσοστό πάνω από 90%, χρησιμοποιείται για την παραγωγή πυρηνικών όπλων.

Στη συνέχει, απαιτούνται πυρηνικές εγκαταστάσεις  -πυρηνικά εργοστάσια δηλαδή και αρκετές φυγόκεντρες μηχανές, για τον εμπλουτισμό του ουρανίου, με σκοπό να παραχθεί αρκετό σχάσιμο υλικό για να υπάρχει η δυνατότητα να κατασκευαστεί ένα πυρηνικό όπλο μέσα σε μόνο λίγους μήνες, αν και πολλοί πυρηνικοί φυσικοί θεωρούν ότι θα χρειαζόταν αρκετά περισσότερος χρόνος… ενώ στη συνέχεια θα πρέπει να ολοκληρωθούν πολλά άλλα πολύπλοκα και σχετικά επικίνδυνα βήματα, με επαρκή πειράματα και δοκιμές, πριν να καταστεί δυνατή η παραγωγή του τελικού προϊόντος  - ενός δηλαδή βιώσιμου και αποτελεσματικού πυρηνικού όπλου.

Βέβαια είναι σημαντικό να ληφθεί υπόψη ότι το εμπλουτισμένο ουράνιο που θα παραχθεί, θα είναι σε μια αέρια ένωση,  - "εξαφθοριούχο ουράνιο" ή αλλιώς UF6, και θα χρειαζόταν αρκετός επιπλέον χρόνος προκειμένου να μετατραπεί από αέρια σε μεταλλική μορφή και στη συνέχεια αφού χυτευτεί, να υπάρξει επεξεργασία του μετάλλου για την παραγωγή εξαρτημάτων πυρηνικών όπλων.

Όσο λοιπόν περισσότερους φυγόκεντρους μηχανισμούς σε λειτουργία παραγωγής διαθέτει μια χώρα τόσο αυξάνονται και τα επίπεδα εμπλουτισμού του αποθέματος ουρανίου τους.

Τώρα στα δικά μας… στην περιοχή μας… στα προβλήματα και στις απειλές κατά της χώρας μας, από έναν εχθρό που έχει συγκεκριμένα επεκτατικά σχέδια εναντίον μας και επιχειρεί τεχνηέντως να μας περικυκλώσει!

Υπάρχει η εφιαλτική προοπτική, να αποκτήσει η Τουρκία πυρηνικά όπλα, αν και φαίνεται προς το παρόν σχετικά δύσκολο, η προοπτική αυτή είναι πέρα για πέρα ρεαλιστική, ενώ οι πρόσφατες συγκυρίες αλλά και το "πρόσωπο” που δείχνουν οι γείτονες, δεν αφήνουν περιθώριο για εφησυχασμού, ή έστω θεωρητικό αποκλεισμό αυτής της εξέλιξης, ακόμα και μέσα στην τρέχουσα δεκαετία που διανύουμε. Το ενδεχόμενο αυτό ήδη εδώ και αρκετά χρόνια, συζητείται ανοικτά, μιας και η χώρα του Ερντογάν έχει αποδείξει περίτρανα, πως οι όποιες νομικές δεσμεύσεις και οι υποχρεώσεις που απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο μπορούν πολύ εύκολα να τσαλακωθούνε και να γίνουν άχρηστα "κουρελόχαρτα", μπροστά σε αυτό που έχει βάλει στόχο να επιτύχει στον λεγόμενο "αιώνα της Τουρκίας”.

Είναι γεγονός πως, η χρήση της πυρηνικής ενέργειας για ειρηνικούς σκοπούς αποτελεί και το πρώτο βήμα για την ανάπτυξη πυρηνικών όπλων. Για την Τουρκία αυτό θα αποτελέσει μια… υπαρκτή πραγματικότητα πολύ σύντομα, καθώς σχεδιάζει να κατασκευάσει μετά εκείνον του Ακούγιου, ακόμα δύο  πυρηνικούς αντιδραστήρες με σκοπό την κάλυψη των ενεργειακών της αναγκών. Αρκούν όμως μόνο κάποιες… σχετικές μετατροπές και η εφαρμογή της κατάλληλης και σίγουρα όχι εύκολα διαθέσιμης τεχνογνωσίας, ώστε να περάσει η σημερινή Τουρκία, με την ακραία της επιθετικότητα προς τους γείτονες της, σε ένα επόμενο επίπεδο επικίνδυνου επεκτατισμού  - η τάση ως προς αυτό είναι ήδη παρούσα!

Με λίγα λόγια, η Τουρκία επιχειρεί να μετατραπεί σε ηγέτιδα δύναμη στην περιοχή και ακριβώς γι’ αυτό, πρέπει να θεωρείται εξαιρετικά πιθανή μια προσπάθεια απόκτησης, με κάποιον τρόπο, πυρηνικών όπλων, και ας μην ξεχνάμε, πως δίπλα της έχει το Πακιστάν  -τον "κακό αρουραίο" της Ασίας!

Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται είναι τι κάνει η Ελλάδα με όλες αυτές τις προοπτικές που πιθανώς κάποια στιγμή θα γίνουν πραγματικότητα. Πώς θα μπορούσε και εκείνη να προσθέσει στο μελλοντικό οπλοστάσιό της επίλυσης πυρηνικά όπλα για κάθε ενδεχόμενο;

α) είτε θα πρέπει να αρχίσει να αναπτύσσει πυρηνική τεχνολογία ξεκινώντας με έναν μεγάλο πυρηνικό σταθμό ή πολλούς "τσέπης”, για παροχή ηλεκτρικής ενέργειας και στη συνέχεια με χαμηλούς τολμούσε, να προμηθευτεί φυγόκεντρους, να προχωρήσει στην παραγωγή σχάσιμου υλικού και να προμηθευτεί την απαραίτητη τεχνογνωσία για τα υπόλοιπα βήματα, που απαιτούνται για την παραγωγή ενός βιώσιμου και αποτελεσματικού πυρηνικού όπλου! Ευτυχώς στην Ελλάδα και παντού στον κόσμο υπάρχουν λαμπρά ελληνικά μυαλά και πρόθυμοι να συνεργαστούν, ξένοι πυρηνικοί επιστήμονες και μην ξεχνάμε τις άριστες σχέσεις που έχει η χώρα μας με την Ινδία…

β) Να αγοράσει από πρόθυμους πωλητές έτοιμα πυρηνικά όπλα, π.χ. από την Ινδία ή το Ισραήλ.

Θέλουμε δε, θέλουμε, για να παραμείνει η Ελλάδα "ολόκληρη", είμαστε υποχρεωμένοι να προχωρήσουμε προς αυτήν την κατεύθυνση το συντομότερο δυνατόν και να γίνουμε κι εμείς μέλη της κοινότητος Oppenheimer.

Σε κάθε περίπτωση, αν θέλουμε… ε!… τότε σίγουρα μπορούμε!

*Ο κ. Θοδωρής Γιάνναρος είναι μοριακός βιολόγος - γενετιστής